Deel 4 van jou 


Haar gezicht leek smal in de spiegel. Haar huid was effen en licht door de zon getaand, waardoor haar lichte ogen nog beter uitkwamen. Haar smalle neus deed de rest.  
Ze streek haar lange donkerblonde haar achter haar oren. Haar hoge voorhoofd en donkere wenkbrauwen kwamen zo schitterend uit. Ze glimlachte naar zichzelf. Me haar vingertoppen gleed ze van haar voorhoofd naar haar wangen. Ze was tevreden over haar uiterlijk, waarover een glans van schoonheid hing.  
Haar hals was smal en blank, haar schouders eveneens. Haar prachtige ovalen borsten waren niet te groot, niet te klein. Ze liet haar handen strelend over haar blote vel glijden en haar borsten omvatten. Ze voelden zacht, maar stevig. Haar vingers knepen licht in haar tepels. Ze zag in de spiegel dat ze groeiden. Haar handen dwaalden verder naar beneden.  
Ze zat in haar slaapkamer voor een brede manshoge spiegel, die tot aan de vloer reikte. Ze had een rode, met pluche beklede kruk ervoor gezet en was gaan zitten, al haar bewegingen in de spiegel volgend. Nu haar handen haar venusheuvel bereikten, spreidde ze haar benen. Haar rode schede tekende zich af. Ze streek langs haar heuveltje. En voelde wat ze reeds verwachtte: een enigszins stoppelige huid.  

Daarom had ze voor de spiegel plaats genomen en was ze door haar eigen uiterlijk verleid. Resoluut pakte ze de scheerzeep die ze reeds had klaar gezet. Ze smeerde zich in met een dikke laag, onervaren als ze was in het scheren van haar vrijwel kale kutje. Ook naast haar lipjes smeerde ze de zeep voelde die licht in haar schaamlipjes bijten. Ze nam de scheerkwast en begon ijverig de zeep in schuim om te zetten. Dat voelde lekker en in haar enthousiasme borstelde ze ook haar lipjes en kutje. Samen met de zeep vormde dat een aparte sensatie, des te meer daar ze al haar bewegingen in de spiegel kon volgen. Spoedig zag ze haar roze huid in een dikke witte laag verdwijnen.  
Ze pakte het scheermesje en strek in twee halen het bovenste gedeelte schoon. Met haar vinger controleerde ze de huid: ze was nu glad. Met enthousiasme vervolgde ze haar weg naar beneden. Weldra waren haar heuveltje en kutje weer smetteloos en toonbaar voor hem.  
Met een doek verwijderde ze de laatste restjes schuim. Dat voelde lekker. Met één vinger in de doek streek ze tussen haar dijen en haar lipjes. De lipjes vouwden zich naar buiten en openden zo haar kutje. Ze volgde gefascineerd haar bewegingen en herhaalde de handeling aan de andere kant.  
Wat was het een betoverend schouwspel: haar naakte lipjes, die zo geprononceerd naar voren staken, niet langer gemaskeerd door een dichte bos haar. Lipjes die wulps heen en weer bewogen, telkens haar kutje openend, dan weer gedeeltelijk sluitend. Ze bleef haar bewegingen herhalen, hoewel al lang al het wit was verdwenen. Ze zag vol bewondering haar kutje natter worden. Ze drukte wat krachtiger en haar andere hand kwam aarzelend naderbij. Met haar linker wijsvinger raakte ze tenslotte heel voorzichtig haar weke vlees aan.  
Nog even zag ze haar lipjes van links naar rechts bewegen. Toen kon ze zich niet langer beheersen en liet ze de handdoek vallen. Vol gretigheid stortte ze zich met al haar vingers op haar onderlijf. Daar schoven de eerste vingers reeds moeiteloos diep in haar grotje. Andere vingers gleden langs haar lipjes. Haar lustknopje sidderde van genot. Overal tegelijk waren haar vingers. Het leek of ze alle macht over haar handen verloren had. Niet langer waren het haar handen, nee, zijn handen waren het die haar zo schaamteloos bezaten, die haar zo'n intens genot gaven. En met zijn beeld voor ogen kwam ze sidderend van genot klaar.  

Voorzichtig opende ze weer haar ogen en zag haar nog natrillend lichaam. Het glinsterde van haar zweet. Hoe erotisch was het zo. Ze kon trots zijn op haar lichaam, trots dat het hem mocht dienen.  
Was het maar reeds avond. Dan zou hij komen. Dan zou hij weer bezit van haar nemen. Ze sloeg haar armen om zich heen en omvatte zo haar borsten. Ze huiverde van verlangen.  
Maar het was pas ochtend. Ze zou nog uren eenzaam moeten doorbrengen. En eenzaam wilde ze zijn. Had hij haar niet nodig, versmaadde hij haar, dan zou ze wachten en de gebeurtenissen daarvoor in haar gedachten herbeleven.  
Want alles herinnerde haar aan hem. Haar kleren, haar platen, de ceintuur van een jurk, een slipje op de grond, het koord van de gordijnen, maar bovenal: haar naaktheid. Lang had ze geaarzeld wat ze zou moeten doen. Moest ze haar kleren aantrekken, de kleren waarin hij haar had leren kennen, of juist de jurk die hij haar gisteren had gegeven. Of diende ze naakt te blijven? Ze had gekozen voor haar naaktheid. Zo zou ze het meest haar onderworpenheid aan hem uitdrukken. Immers, nu restte haar niets anders dan wachten, wachten op hem. Op straat kon ze niet verschijnen, bezoek kon ze niet ontvangen, zelfs voor het raam kon ze zich niet vertonen. En wat ze vandaag ook zou doen, steeds zouden haar handen haar naakte vel voelen. Zouden haar billen het pluche van de stoelen aanraken, zouden haar borsten zachtjes wiegen in de vrije lucht. Maar bovenal: elke keer als zij een spiegel passeerde, hetzij in de kamer, hetzij in de hal, maar vooral hier, in haar slaapkamer, zou ze haar naakte lijf observeren en de verleiding moeten weerstaan het te strelen, en zich het genot te schenken, waaraan ze zich zojuist bezondigd had.  
Want ze wist dat ze had gezondigd. Niet tegen God, die zou het wel weten te waarderen, maar tegen hem, tegen zijn gebod. Had hij haar niet gezegd nooit van zichzelf te genieten, nooit zichzelf te strelen als hij haar dat niet gebood. Nu was hij er niet, had haar zonde niet gemerkt. Maar was haar zonde daardoor niet veel groter? Ze wilde zo graag hem volledig toebehoren, volledig aan hem onderworpen zijn. Maar haar lichaam was zo zwak, haar geilheid zo opstandig.  
Ze opende haar kutje door op haar schaamlipjes te drukken en ging staan. Ze bewoog haar buik naar voren, naar de spiegel, er vlak tegen aan en zei:  
“Hier, hier is mijn kutje. Kijk, ik open het voor jou. Voor jou is het nat, zodat je er zo in kan glijden. Zie je mijn grotje, het hunkert naar jou. Neem het in bezit, ik zal het niet beroeren, het slechts openen voor jou. Voor jou om te zien, om te voelen, om te doordringen. En wil je het niet, ook dan zal ik het open houden, het blijven aanbieden, zodat je mij altijd, wanneer het je ook mocht behagen, kan bezitten. Ik zal het niet beroeren, ik zal het niet beroeren, neem het, neem het, neem het ...”  
De laatste woorden fluisterde ze met verstikte stem en vol vervoering drukte ze haar open kutje tegen de koude spiegel, waarop haar lipjes een afdruk achterlieten gelijk een grote mond, een hete kus, een kutkus, waarin ze alle liefde voor hem legde die ze bezat.  

De uren duurden lang. Werken kon ze niet, doch ook tot wachten kon ze zich niet zetten. Eindeloos dwaalde ze door haar huis, van zolder tot keuken, van kamer tot slaapkamer. Ze koos haar weg langs alle wegen die haar haar lichaam toonden: de spiegels, de ruiten in de deur, de glimmende verf van een kast, het glas in haar hand. Nu was zij naakt en alleen, en was het alsof de spiegelingen van haar naaktheid haar aantrokken. En haar weer doorzonden naar weer een ander vertrek, naar weer een andere spiegeling. Het glas dat zij opruimde, de vaas die zij verzette: haar ogen bevestigden haar weer de naakte staat waarin zij verkeerde.  
Hoeveel kilometers zij liep en hoeveel keren zij stil hield voor haar naakte zelf, ze wist het niet. Maar toen de dag bijna ten einde liep, toen pas vond ze de rust om aan haar vermoeidheid toe te geven. Eindelijk kon ze zich ertoe zetten zich neer te vlijen in de grote fauteuil. Met haar benen opgetrokken en haar armen daar omheen geslagen, zonk ze weg in de kussens en in slaap.  


De kamer was reeds in schemer gehuld toen het slot omgedraaid werd en de deur langzaam open zwaaide. De man stond in de deuropening en liet het vredige tafereel enige minuten op zich inwerken. Hij sloot tenslotte de deur en liep stil naar achter haar stoel. Nog steeds ademde ze regelmatig.   
Hij boog zich voorover en beroerde teder haar wangen en mond. Haar ogen openden zich. Ze boog haar nek en keek hem vol overgave aan. Terwijl zijn handen afdwaalden naar haar borsten om ze te omvatten en te strelen, kuste hij haar lippen. Ze kreunde licht. Haar armen en benen gleden langs haar lichaam naar beneden, haar mond viel open en haar ogen sloten zich wederom.  
Voorzichtig nam hij van haar afscheid, haar mond nog geopend, haar ogen nog gesloten, en rechtte zijn rug. De stilte was volkomen. Toen zijn stem weerklonk was deze zacht en teder, maar toch dwingend.  
“Ik zie dat je je voor mij hebt uitgekleed, waarschijnlijk niet hebt aangekleed. Je lichaam naakt te laten, naakt rond te lopen, naakt -wetend dat ik zou komen - op mij te wachten. Zo te willen laten zien dat je aan mij behoort, jouw lichaam, jouw buik, jouw borsten, jouw billen aan mij behoren, zodat ik ze kan beroeren en je kan binnen dringen zonder dat iets mij hinderen kan. Je overgave streelt je.”  
“Maar het was verkeerd.”  
Haar ogen openden zich en keken verschrikt naar zijn gezicht.  
“Het was verkeerd omdat je slechts in mijn huis geheel naakt dient te zijn. In mijn huis ben je mijn onbetwistbaar bezit. Daar ben je slechts in de staat waarvoor je dient, zonder bescherming, zonder afscherming, functioneel, dus naakt, altijd.”  
“Natuurlijk zal ik je op vele plaatsen - ook in je eigen huis - ontkleden, of je gebieden te ontkleden. Maar ik zal het gebieden. Zonder mijn gebod zal je je in je eigen huis verzorgd en kuis kleden. Buiten mijn aanwezigheid -en mijn huis is mijn aanwezigheid- zal je je naaktheid, je borsten, billen en buik verbergen. Opdat anderen, maar vooral jezelf, niet in de verleiding zullen komen te beroeren wat mij slechts toebehoort.”  
Bij deze woorden bloosde het meisje zonder het te willen en sloeg haar ogen neer. Hij streelde haar wang en vervolgde:  
“Wees niet bang, je verraadde jezelf niet. Ik wist het reeds toen ik binnenkwam en je opgerold zag slapen in de stoel. Maar ook die kennis is onbelangrijk. Het is mij hetzelfde of je je aan je eigen lichaam bezondigde of slechts dat lichaam daartoe verleidde. De straf is hetzelfde en zal je straks worden verleend. Maar eerst wil ik dat je begrijpt wat ik van je verlang. Wanneer je je naar buiten begeeft, op je werk, bij je vrienden bent: dan is je kleding mij onverschillig. Maar ben je thuis, in je eigen huis, dan verwacht ik kuisheid en verzorgdheid. Ik verlang dat je je geilheid opbergt en bewaart. Ik verwacht dat je thuis, terwijl je doet wat je altijd doet, wacht op mij, zodat ik getuige kan zijn van je kuisheid, en je kleren en je lichaam kan nemen zoals het was, in stille afwachting.”  
“Je kleding dient daarom zedig en vrouwelijk te zijn, verzorgd. Broeken zijn taboe en ook panty’s beschouw ik als een vloek op je vrouwelijkheid, een vloek op de aankleding van mijn bezit, je kutje en je kont. Je borsten dien je natuurlijk te verhullen, maar je figuur dien je niet te verbergen, noch te veranderen. Indien je te dik bent behoor je met eten te stoppen. Zo dien je je de hele tijd dat je thuis bent, van vroeg tot laat, van bed tot ontbijt, te gedragen als een zedig en kuis meisje, wachtend op haar heer en meester, zonder dat een buitenstaander dat laatste kan vermoeden.”  
“Om je te helpen je daaraan te houden en om je mijn aanwezigheid lijfelijk te laten voelen zonder mijn aanwezigheid, heb ik voor jou een geschenk meegenomen.”  
De man haalde uit zijn zak een lang geel koord en hield het vlak voor de ogen van het meisje, waarbij de uiteinden op haar schoot vielen. Het was een zacht geel koord, waarvan het begin verdikt en stijf was, om zich daarna uit te splitsen in talrijke dunnere koordjes.  
“Het is een ceintuur en tegelijkertijd, zoals je ziet, een karwats. Je zult hem hier altijd in je huis dragen. Over je jurk, rok, dan wel nachtjapon. Hij is zo gevormd dat hij voor een ondeskundig oog slechts een ceintuur schijnt, uitzonderlijk ogend, dat wel, maar toch: slechts een ceintuur. En het is aan jou die ogen ondeskundig te laten. Alleen aan jou en mij is de wetenschap wat de werkelijke vorm en functie dient te zijn. Kom, sta op, en laat mij het aan je tonen.”  

Het meisje stond op, haar blik strak op de ceintuur gericht. Op een gebaar van hem vouwde ze haar handen achterin haar nek en bleef gedwee voor hem staan. Snel haalde hij met zijn hand uit en striemde haar borsten. Een kreet ontsnapte haar keel. Hij liet haar omdraaien en bewerkte haar billen één voor één met kracht. Ze kreunde licht, waarop hij haar dwong haar benen te spreiden en wijdbeens te gaan staan. Snel zwiepte het koord tussen haar benen in het zachte en tere vlees van haar lipjes. Haar hoofd schoot naar achteren en een ingehouden jammerklacht weerklonk. Ze ademde zwaar en haar borsten deinden in maat op en neer. Toch was de laatste slag niet krachtig geweest.  
Hij wachtte tot haar ademhaling weer regelmatig werd en gebood haar wederom zich om te keren. Zonder een woord te zeggen sloeg hij de ceintuur om haar middel. Hij bundelde de dunne uiteinden en haalde ze door de kleine lus van het handvat. Het koord kon nu aangetrokken worden. Snel en kundig splitste hij de uiteinden en vlocht ze om het handvat heen. Het resultaat was een fraaie ceintuur van dunne koorden met een geknoopte gesp. Hij gebood haar in de spiegel te kijken en in zich op te nemen hoe de ceintuur bevestigd was: ze zou het dagelijks moeten gaan herhalen.  

De man liet zich vallen in de fauteuil en beschouwde haar naakte, frêle figuur, slechts onderbroken door de dunne band van de ceintuur. Hij besloot haar vanavond zo te laten.  
Het meisje ontmoette de gebiedende blik in de spiegel en kwam gedwee aanlopen. Ze knielde voor hem neer en opende zijn broek. Teder nam ze zijn penis in haar mond en bracht hem zuigend op volle grootte. Hij stond haar echter niet toe zijn sappen te laten stromen, noch de hare op te wekken. Met beide handen omvatte hij haar gezicht en zei haar de tafel te ontruimen om er zelf op te kunnen plaatsnemen. Want haar straf, dat stond vast, zou zij ontvangen op haar eigen eettafel.  
Snel spreidde ze zich uit op haar tafel, haar borsten en buik op het koele gladde grenen hout, haar heupen tegen de rand, haar voeten op de grond. De man deed haar haar benen en armen spreiden en bond ze daarna zorgvuldig met koorden aan iedere tafelpoot vast. Zacht streelde hij haar billen en kontspleetje en daalde in haar openstaande grotje af. Het was warm en enigszins vochtig. Terwijl hij met zijn duim langs haar buitenste lipjes en heuveltje streek, zo al controlerend op gladheid, daalde hij met zijn wijs- en middelvinger in haar lusthof af. Ze kreunde zachtjes en sloot haar ogen, terwijl hij met haar speelde.  
Hij verliet haar. Vaag hoorde ze hem de kamer verlaten. Terwijl haar lust langzaam wegebde, realiseerde ze zich haar positie des te meer. Hier lag ze, in haar eigen huis, op haar eigen tafel, machteloos en uitgespreid, wachtend op wie haar wilde gebruiken. Wachtend om gestraft te worden. Onwillekeurig spande ze haar billen bij deze gedachte en trachtte haar benen en armen weg te trekken. Hij had haar echter vakkundig gebonden en het enige resultaat was dat de touwen haar huid deden schrijnen. Er restte haar niets dan te wachten, wachten op zijn straf. In haar gedachten voelde ze reeds de zweep, striemde het koord op haar billen, leed ze de pijn die haar te wachten stond.  
Toch was ze gelukkig. Wetend dat hij in haar eigen huis was, zich haar huis toe-eigende en haar reduceerde tot een object op haar eigen tafel. En wetend dat hij haar huid nu rood zou doen kleuren en, wie weet, oh heerlijkheid, haar daarna zou bezitten.   

Ze slaakte dan ook een zucht toen hij, na wat een oneindigheid had geleken, terugkwam. Ze verlangde welhaast naar de zweep, haar straf, waarmee de zonde van die ochtend van haar zou worden afgenomen. De slagen kwamen zo als een verlossing. Haar kreunen, en later haar schreeuwen, dat zij niet kon onderdrukken, waren, naast de pijn, met lust en geluk vermengd.  
Zijn penis, die daarna ruw en direct in haar binnendrong, ontmoette zodoende geen enkele weerstand. Machteloos tot bewegen, voelde ze hem keer op keer in haar binnenstoten, om bij elke stoot haar tere rode billen te beroeren en haar borsten over de tafel te schuren. In een laatste machtige stoot kwam hij klaar en liet zich op haar billen en rug vallen. Een laatste vlammende pijn doorschoot haar billen. Ze zuchtte diep en terwijl hij haar borsten streelde, wilde ze dat ze hem kon omarmen. Eindelijk was ze er zeker van, dat hij haar niet alleen als lichaam, maar ook als vrouw, in al haar gewoonheid en huiselijkheid, geaccepteerd had.