Ik jaag mijn eendje langs de gracht. Nog voor ik ons kroegje bereikt heb zie ik haar al lopen. Strakke jeans, sportschoentjes, strak T-shirt en een pet op over haar halflange haar. Ze heeft haar grote weekendtas over haar schouder gegooid en loopt daardoor een beetje schreef. Ze herkend het geluid van mijn auto al als ik vaart minder en tenslotte naast haar stop.

“He meisje. Kom jij even op het goede moment. Ik ben deze tas al helemaal zat.” Met een zwier gooit ze de tas via het geopende dak op de achterbank. Ze stapt naast me in en ik krijg een snel kusje op mijn wang.

“Dag liefje van me. Heb je er een beetje zin in?” Ik trek op en rijd verder. “Nog koffie of gaan we direct door?”

“Laat die koffie maar zitten. Te warm van het sjouwen.” Ze kijkt me keurend aan. “Nieuw bloesje?” Agnes ontgaat niets. Ik heb voor de gelegenheid een mouwloos geruit bloesje in een buitensportzaak gekocht. Het ding is strak gesneden en ik kom er goed in uit. “Wiens aandacht wil je dit keer trekken?”

Ik kijk haar even met onschuldige ogen aan. “De jouwe, alleen de jouwe. Echt waar.”

“Dat lukt je wel zo.” Ze laat een vinger door  mijn decolleté glijden. Ze heeft gelijk. Voor het nette mag er wel een knoopje of twee dicht. Maar ja, ik ben niet zo netjes.

We hobbelen de stad uit richting de Veluwe. Eenmaal op de snelweg haak ik achter een vrachtwagen aan en we rijden rustig oostwaarts op de golven van de vrijdagmiddagspits. “Heb jij het weerbericht nog gezien? “

“Jawel”, zeg ik naar waarheid. “Warm en broeierig” en dat laatste is niet helemaal de volledige waarheid. Dat stuk over onweer heb ik voor het gemak even weggelaten.

Na een uurtje sturen rijd ik onder het bordje 'Camping Boslust' door. De camping is gezellig druk maar niet vol. Het trekkersveld is zelfs vrijwel leeg. en we kunnen vrij gaan staan. We houden wel van wat afzondering en brengen de eend tot stilstand aan het einde van het licht oplopende veld. Ik open de achterdeur en trek drie grote zakken tevoorschijn. “Ja schat, we gaan een echte tent opzetten. Dit is een originele De Waard Stormvogel. Tweedehands maar amper vijf jaar oud. Overgenomen van een overbuurman.”

“En wat zijn dit?” Agnes houdt twee zware zakjes omhoog.

“Dat zijn de haringen, schat. Die gaan we allemaal gebruiken. Maar we beginnen bij de stokken.” De wind is al weggevallen en het begint zoals verwacht aardig broeierig te worden. “

Agnes is meer een liefhebster van open water en ze krijgt het dan ook als eerste te kwaad. In een moeite trekt ze haar T-shirt uit om vervolgens een erg beschaaft sportbehaatje te showen. “Kan hier toch wel?”

“Wat mij betreft wel. En verder hoor ik niemand klagen.”

De tent is relatief groot maar niet erg ingewikkeld en een half uurtje later staat er een echte klassieke steenbruine tent naast de eend. Agnes trekt een klapstoeltje uit de auto en ploft voor de tent neer. Ik schud vervolgens nog een zak leeg. Allerlei lappen met onduidelijke vormen komen te voorschijn.

“Kijk, die moeten er ook nog aan, of in. Geloof ik.”

“Waar dan? Dat ding is zo toch af?”

“Geen idee. Laten we eerst maar eens wat drinken. Kijken we daarna verder.” Ik sleur de koelbox de auto uit en trek een fles rosé te voorschijn. “De eerste  overwinning mag gevierd worden.” Warempel heb ik nog een paar kleine glaasjes en even later proosten we op de tent. Het ding trekt  zo zijn eigen volk want regelmatig komen mensen langsgelopen. Als een passerende racefietser meldt dat hij ook een De Waard heeft gehad vraag ik hem meteen waar ik de overtollige lappen moet laten. Het blijken extra luifelstukken te zijn plus een binnentent en voor een glaasje rosé is hij bereid alles op de juiste plaats op te hangen.

Voor de binnentent heeft hij wat hulp nodig en Agnes is maar al te bereid hem te helpen. Ik snap haar wel. De man zal misschien veertig of vijfenveertig zijn maar hij ziet er goed uit. De strakke broek met stevige bobbel zal haar zeker opgevallen zijn. Ik blijf buiten zitten en laat die twee hun gang gaan.  Door de opgerolde deuren heb ik trouwens perfect zicht. En ja hoor. Ze begint te vragen welke stok ze vast moet houden. Of hij zo goed overeind staat. Welk ritsje er open of dicht moet. En hij speelt het spel geroutineerd mee. Hij heeft het ook warm. En daar gaat een koerstrui. Ik pak ondertussen een zelfopblazend matje en schroef het ventiel los. Zacht sissend begint hij uit te rollen. Zij moet uiteraard even voelen aan zijn afgetrainde beenspieren. En nee, dat is geen spier. Twee tellen later heeft ze zijn lul te pakken en begint die staand te masseren. Hij is niet erg groot maar goed afgetraind en gebruinde armen en benen. Die vent moet echt veel fietsen. Agnes is bijna net zo lang en slank. Het vele sporten heeft haar een krachtige uitstraling gegeven. Een mooi, stevig kontje, vlakke buik en een paar niet zo grote, maar wel fraaie borsten in het sportbehaatje maken haar tot de droom voor elke sportfotograaf. Het halflange, donkerblonde haar dat meestal alle kanten uit staat samen met haar licht gebruinde huid en die grote, bruine ogen doen mij nog steeds wegsmelten. Terwijl ik rustig van mijn rosé nip zie ik eerst een fietsbroek zakken en twee tellen later de spijkerbroek van Agnes. Ik draai het ventiel van het matje dicht en gooi dat ding de tent in. Agnes stapt netjes naast het matje. Haar slipje gaat dezelfde weg en ze gaat er bij liggen. Ik kijk nog eens om me heen maar het veld is nog steeds zalig leeg. Fietsman laat er geen gras over groeien en hij duikt tussen de benen van Agnes om ongetwijfeld een nadere inspectie op haar natje kutje uit te voeren. Hij doet zelfs een smaaktest hetgeen Agnes goed uit komt want ze grijpt zijn hoofd en drukt hem nog verder tussen haar benen. Ze begint zachtjes te kreunen. Ik kan daar wel inkomen. Mijn kutje is ook al nat en nu niet meer van gewone transpiratie. Maar ik zit hier open en bloot en gedraag me dus… een beetje.

Onwillekeurig schuif ik mijn lege glaasje over mijn poes terwijl ik er verder zo nonchalant mogelijk bij zit. Fietsman is ondertussen klaar met zijn inspectie en kruipt verder. Dat Agnes ondertussen een condoom uit een broekzak van haar jeans heeft gevist hoeft geen betoog. Na het ding geplaatst te hebben moet zo toch altijd wel even proeven. Fietsman wordt op zijn rug gelegd en zij begint hem vol overgave te pijpen. Hij is nogal relaxt want hij blijft rustig liggen met zijn handen onder zijn hoofd gevouwen. Het is wel een beetje een poser. De kleine, strak gespannen spieren in zijn nek verraden  zijn opwinding. Mijn glaasje glijd ondertussen rustig over mijn rits en weet genoeg druk op de juiste plaatsen op te wekken om heel aangenaam te zijn. Als ik Agnes' blik opvang maak ik met mijn wijsvinger het draai signaal. Ze begrijpt me en kruipt bovenop op hem. Zonder moeite plaatst ze haar poesje boven de tong van fietsman. Deze begrijpt wat de bedoeling is en trekt haar kontje naar zich toe. Hij weet haar goed te raken want ik zie Agnes een paar keer verstrakken en haar ritme onderbreken. Dan vindt ze het genoeg zo en staat op om zich bovenop de stijve pik weer op haar knieën te laten zakken. Met een hand drukt ze haar lipjes opzij en met de andere leidt ze fietsman naar binnen. Ze leunt vervolgens helemaal voorover en pakt zijn enkels beet. Hij pakt haar billen beet en controleert zo haar bewegingen. Ik weet dat dit Agnes favoriete standje is en haar gedempte gekreun is van achterin de tent vandaan hoorbaar. Vanaf mijn plek zie ik alleen het naakte kontje van haar in een stevig tempo opwippen maar het gevoel kan ik me er prima bij indenken en ik speel met mezelf in hetzelfde tempo als het duo in de tent. Ik heb geen enkele moeite om klaar te komen en door de wrijving op het juiste moment een beetje te vertragen kan ik met een zalig uitgerekt orgasme als eerste klaarkomen. Ik houd mijn tanden op elkaar want ik heb geen zin om de hele camping van dit genoeglijke feit op de hoogte te brengen. Fietsman denkt er anders over en zijn oerschreeuw is ook buiten de tent goed hoorbaar. Wel hebben zijn kreten Agnes ook over het randje gebracht en ook haar kreten zijn niet mis te verstaan. Hun ritme stopt en Agnes laat zich rustig afrollen. Ik ben ondertussen op gestaan en heb een keukenrol tussen de keukenspullen vandaan geplukt die ik de tent ingooi. “Opruimen mensen, er is nog werk aan de winkel.” Ik stap ook de tent in en reik iedereen hun kleding aan. 

Fietsman trekt zijn broekje en shirt weer aan. Als we uit de tent stappen kijkt hij omhoog. “We gaan het niet droog houden. Dames, het was me een waar genoegen.” Hij plaatst een kus op ons beider wangen en loopt naar het hekje dat het fietspad van de camping afscheid. Hij stapt op zijn fiets en twee tellen later is hij uit het zicht verdwenen.

“Kom op, ik wil klaar zijn voor die bui naar beneden komt.”

We dragen de laatste spullen naar binnen als een oude Fiat het veld op gerold komt. Ze gunnen ons onze privacy en stoppen op een meter of vijftig, Een jong stel komt naar buiten en we zien ze overleggen. Ik heb ondertussen de stoeltjes onder de luifel gelegd en wij zitten met een glaasje wijn klaar om van andermans geschutter te genieten. De lucht is ondertussen nogal donker geworden en ik vertrouw het niet. Agnes kijkt naar de luifel waar we onder zitten en vertrouwd het niet. “Deze luifel gaat al het water opvangen. Dat gaat niet goed zo.” Ze staat op en kort de tentpalen in die de punten omhoog houden “Kijk, nu kan het water weg.” Doordat we op kleine stoeltjes zitten kunnen we nog onder de rand doorkijken. Het Fiat duo is ondertussen met een koepeltje aan de slag gegaan. Het gaat schijnbaar niet volgens plan want we zien ze met wat stokken knoeien als het onweer zich met een eerste, daverende klap aankondigt. Na die klap is de stilte des te tastbaarder. Geen regen, geen wind. Het koepeltje van het duo staat ondertussen en snel worden een paar slaapzakken naar binnen gegooid. Met de tweede klap komen regen en wind en de weergoden houden zich niet in. Binnen een paar seconden giert de wind van achter ons vandaan over het veld en maken de zware regendruppels op het tentdoek een rustig gesprek onmogelijk. Ik kijk de tent in en zie niks bijzonders. Het ding maakt zijn faam waar. Geen druppeltje water te bekennen.  Het Fiat duo heeft minder geluk. Met een harde vlaag heeft een stokje het begeven en ik zie niet alleen de vorm veranderen maar door de striemende regen zie ik een stuk doek aan de zijkant van het tentje fladderen. Dat gaat niet goed daar. Het stel klimt het tentje uit en met de volgende vlaag stort het koepeltje neer. “Hierheen!” brul ik door de herrie heen. Ik wordt opgemerkt en gewapend met een paar tassen komen ze onze kant op gerend. Ze bukken diep om onder de luifel door te komen. Van het kleine stukje zijn ze al redelijk doorweekt want de bui is nu in alle hevigheid losgebarsten. Veel gesprek is dan ook niet mogelijk en ik beperk me tot het herschikken van de beperkte ruimte. Agnes stapt de tent in om op de koelbox plaats te nemen en ik ga gewoon in de tent op de grond zitten. 

“Zijn al jullie spullen uit de tent?”

“Praktisch wel. Alleen de slaapzakken liggen er nog. Maar die zijn goed ingepakt in hun hoezen”, beantwoordt het meisje. Ik bekijk haar eens goed. Ze is erg lang en bijna mager te noemen. Haar blonde haar hangt in natte slierten over haar topje. Door de regen is een rode bh goed zichtbaar en ik vraag me af waarom ze een bh draagt. Meer als een magere A zal ze niet hebben. Maar lang is ze en haar benen lijken niet op te houden. Ik gok 1.90 en zoals ze op mijn vouwstoeltje zit lijkt deze voor kinderen gemaakt. Haar vriend is trouwens nog langer. Ik vraag me af of hij ergens in onze tent recht kan staan. Ook hij is mager maar ziet er goed uit. Zijn stekelige haar maakt hem nog iets langer. Zoals hij op dat stoeltje zit raakt zijn hoofd nog net de luifel. Op het antwoord van zijn vriendinnetje kijkt hij verschikt op. “Dat zijn toch gewoon nylon hoesjes? Die zijn niet waterdicht hoor” Ondanks dat de bui op zijn hoogtepunt is veert hij overeind en sprint naar het restant van een tent dat naast de fiat ligt. Tussen de flitsen en de regen door zien we hem twee zakken tussen de restanten vandaan vissen en terugrennen. Zijn vriendin pakt ze aan en we zien het water in een straal uit de pakketjes lopen.

“En wat moeten we nu?”

“Terug naar huis. Geen tent, geen slaapzakken. Beetje lastig slapen zo.” Voor de tweede keer rent hij de regen in. Hij stapt in de oude Fiat en we horen hem starten. En starten, en starten. Deze bui is duidelijk te veel voor het oude beestje. Hij weigert aan te slaan en al snel horen we de motor steeds langzamer rondgaan.

“Dat wordt weer niets”, zegt ze. “Dit is al de zoveelste keer. Niet lopen als het regent.”

“Ach, voorlopig zitten we goed“, mengt Agnes zich in het gesprek. “Iemand iets drinken?”

“Doe mij maar een wijntje”, zeg ik.

Ik wend me tot het meisje. “Wil je ook iets drinken?” Ze kijkt me wat onzeker aan. “Ach, meid, voorlopig gaan jullie nergens heen. Kan je er net zo goed van genieten.”

“Doe mij dan ook maar een glaasje.”

Agnes kijkt hoe de jongen zijn volgende sprint maakt en pakt vier glazen. Terwijl hij onder de luifel duikt schenkt zij rustig de glazen vol rode wijn. Terwijl hij staat uit te druipen geef ik het glas door aan hem.

“Ontsteking is nat. Morgen doet hij het weer.” Meldt hij ter aanvulling op de diagnose van zijn vriendin.

“Het regent nog wel even. Je wilt toch niet in dat ding gaan slapen?” Ik wijs ondertussen naar de Fiat.

Hij krabbelt even achter zijn oren. Ik kijk Agnes aan. Ze kijkt me vragend aan.

“Jullie zouden hier in de voortent kunnen slapen. Jullie hebben matje en handdoeken om op te liggen? Wij hebben wel een slaapzak die we kunnen openritsen. Mogen jullie samen onder liggen.” Hun tegenwerpingen zijn slechts voor de vorm en uiteindelijk nemen ze dankbaar het aanbod aan. Als het noodweer uiteindelijk wegtrekt krijgen we gelegenheid elkaar beter te leren kennen. Terwijl we bijna rug aan rug op de koelbox zitten introduceren we ons en komen we te weten dat dit Erwin en Erica zijn. Dik een half jaar bevriend, hij werkt en zij studeert nog. Ik schat ze beide voorin de twintig. Een beleefd stukje jonger als wij dus. Aan Agnes de schone taak om uit te leggen dat wij gewoon bevriend zijn maar niet samenwonen of een exclusief stel zijn.

Als het tweede rondje wijn een gepasseerd station is klaart het weer op. Het loopt al tegen tienen en het is donker. Erwin en Erica halen een paar tassen uit de Fiat en Erwin kan een droog shirtje aantrekken. Zijn magere lijf is kaal en hij ziet er afgetraind uit. Alle spieren zijn door de huid heen zichtbaar. Ze hebben gelukkig ook wijn en zakken chips en andere versnaperingen bij zich. De stemming wordt er steeds beter op. De matjes van het verzopen duo liggen in de voortent en geven ons de ruimte om er lekker bij te gaan liggen.  

Tegen twaalven zijn we het erover eens om maar eens echt plat te gaan. We wassen en tanden poetsen in het toiletgebouw en daarna wensen we elkaar welterusten. Agnes en ik trekken ons terug in de binnentent die als een cabine achterin de buitentent hangt. Ik sluit de deur achter me en bij de verlichting van een paar gemeen felle LED lampjes helmaal achterin de cabine spreiden we handdoeken over de matjes en gooien de overgebleven slaapzak open. Het is nog best heel warm in de tent en eigenlijk zou een lakentje me genoeg zijn, voorlopig dan. We liggen allebei naakt op de handdoeken en voor het eerst sinds weken zijn we eindelijk met zijn tweeën alleen.

Ik knip de lampjes uit, rol me naar Agnes toe en begin haar vlakke buik te strelen. Ze is zo mooi. De handdoeken dempen het geluid van de krakende matjes en ik kan redelijk makkelijk bewegen. Ik hoor Erwin en Erica zachtjes giechelend fluisteren. Mijn hand vindt de borsten van Agnes en ik streel haar met mijn vlakke hand. Haar lichaam reageert vertrouwd. Ook zij draait op haar zij en haar hand vindt mijn spleetje probleemloos. Ik giechel zachtjes als haar middelvinger plagerig tussen mijn lipjes doorglijdt. Ik doe hetzelfde bij haar. We tillen onze bovenste benen een beetje op om elkaar wat ruimte te geven. Onze gezichten komen dichter tot elkaar en we kussen. Eindelijk weer haar te proeven en haar huid te ruiken. Na weken onthouding heb ik weinig nodig om opgewonden te raken. Die vinger die rustig mijn kutje verkend en masseert helpt natuurlijk wel. Terwijl mijn tong haar nek, hals en borsten verkent voel ik haar hand over mijn benen en billen gaan. Ik zak steeds verder af met mijn kussen en moet daarom wat in elkaar kruipen. Ik besluit me maar helemaal om te draaien en in standje 69 verder te gaan. Plagerig begin ik nu bij haar voeten en kus en  streel me nu een plek omhoog. Agnes ligt redelijk roerloos maar haar af en toe zacht in mijn benen knijpende handen verraden haar opwinding. Ik schuif zo langzaam omhoog tot mijn mond bij haar grotje aankomt en begin haar nattigheid te proeven. Ik voel haar handen nu op mijn billen en haar tong likt over de haartjes boven mijn poesje. Ik spreid mijn benen een beetje verder en laat me nog iets zakken. Nu kan ze er perfect bij en onmiddellijk voel ik haar tong zijn werk doen.

Het zachte gegiechel aan de andere kant van het doek verteld me dat ze zich ook vermaken. Fijn voor ze. Als ik opzij kijk zie ik hun contour tegen het doek afgebeeld. Ze hebben de grote lamp aangelaten! Ik zie haar bovenop hem zitten, zich voorover buigen en hem kussen. Haar borsten tekenen duidelijk af. Ze zijn iets groter dan ik eerst dacht maar veel stellen ze niet voor. Erwins handen grijpen naar de borsten en omvatten ze. Ze giechelt iets harder. Agnes en ik hebben ons likwerk gestaakt en zijn stilletjes naast elkaar gaan zitten hoewel ik mijn handen niet van Agnes’ liefdesgrotje af kan houden. Zij doet hetzelfde en zo zitten we elkaar te vingeren terwijl we naar de beelden kijken. Nu laat Erica zich terugzakken en zien we een lange lul in beeld springen. Erwin houdt hem vast tot Erica hem overneemt en vervolgens voorover buigt om hem te likken. Haar tong gaat van onder tot bovenop zijn eikel. We zien Erwins lul groeien tot zij hem in de mond neemt. Het gegiechel stopt. Slechts het beeld en een gedempt kraken van het matje verraad beweging. Ik ben al aardig opgewonden door Agnes’ vingerwerk en leg daarom mijn hand op de hare en maan haar tot rust. Deze film wil ik afzien. Agnes gaat heel rustig verder tot haar werk nog slechts en aangename gloed opwerkt die lang vol te houden is. Erwin is met zijn hoofd omhoog gekomen en steunt op zijn ellebogen. Zo kan hij een beetje doorschuiven om wat plek voor haar te maken. We zien haar hoofd in een lekker tempo op en neer gaan.

Net als ik me afvraag wat er nu gaat gebeuren ruilt ze van plaats met Erwin maar blijft voorover geknield. Erwin gaat op zijn knieën achter haar. We zien hem een paar vingers bevochtigen met zijn mond en dan de hand tussen haar billen verdwijnen. Ze drukt haar kontje helemaal omhoog en ik vermoed dat die vingers in haar kutje zitten. Mijn vinger beweegt onwillekeurig weer sneller in Agnes soppende grotje. Dan verdwijnt de hand tussen de billen vandaan en we zien zijn pik achterlangs tussen haar billen verdwijnen. Zo neukt hij haar met slechts een minimale beweging. Ook zij ligt doodstil. Bang voor lawaai. Agnes vinger doet daarentegen tussen mijn benen agressief zijn werk. Ik rem haar weer af. Erwin is lang genoeg om met zijn handen Erica’s borsten te bereiken en dat doet hij ook. Hij weet haar goed te raken en we horen heel zachte kreetjes van haar die steeds iets luider worden. Een hand verlaat haar borsten en schuift voor de mond waarop het geluid gesmoord wordt. Dan horen we ook Erwin heel zacht maar zwaar ademen. Agnes en ik zijn niet meer te houden en ik voel een orgasme aankomen bij ons beiden. Met een nauwelijks gedempte kreet komt Erwin als eerste. Zijn ritme stopt en het beeld staat stil. Erica’s kontje beweegt nog even alsof haar lichaam elke druppel zaad wil binnenhalen. Dit beeld doet ook Agnes en mij klaarkomen. Zwaar ademend en met het nodige gekraak van de matjes vullen de warme golven vanuit mijn onderbuik mijn lichaam. Als ik weer bijkom buig ik me naar Agnes’ oor en vraag haar fluisterend of we nu moeten applaudisseren als dank voor de voorstelling. Zij giechelt zachtjes en plaatst dan een vinger op mijn mond. Het beeld op de afscheiding is veranderd als Erwin weer naast Erica is gaan liggen. We horen een stuk keukenrol afscheuren. Ze maken er gelukkig geen bende van.  

Als we de volgende morgen na het douchen terug op het veld komen staat de Fiat reeds met draaiende motor te wachten. Erwin en Erica gooien hun spullen in het oude autootje en na hartelijk afscheid genomen te hebben zwaaien we ze uit. Bij het ontbijt hobbelt een oude eend het veld op en parkeert naast de onze. Er komen twee jongens uit. Agnes en ik kijken elkaar aan. Lokken we het soms uit of zo?

We zwaaien vriendelijk naar de jongens.