Angela ijsbeerde nerveus door haar slaapkamer. Telkens als ze voorbij haar spiegel liep, staarde ze naar het weerkaatsende beeld en morde: "Die verdomde, rotte bastaard!"
Ze was de vorige nacht met opzet van huis weggebleven om Frederick te sarren.
Ze had haar neger meegenomen naar hun zomerhuis aan Montego Bay en had zich eraan verwacht dat Frederick daar als een gek zou komen heen gereden omdat hij niet wist waar ze naartoe was gegaan. Hij zou al wel alle ziekenhuizen en politieposten hebben opgebeld om te vragen of er auto-ongevallen gemeld waren.
"Dat de duivel hem hale!" morde ze opnieuw.
Hij was niet thuis toen ze de volgende ochtend gearriveerd was. Hij had geen boodschap achtergelaten en hij was niet naar kantoor gegaan. Het was nu tien uur 's avonds en nog geen nieuws van Frederick! Martin had zich aangemeld en zag er in zijn zijden colbert en glimmende schoenen, als een zwarte pooier uit.

Hij was naar zijn kamer boven de garage gegaan om haar op te wachten. Hij was daar de hele namiddag gebleven om god weet wat te doen - Angela vermoedde dat hij er had liggen slapen na zijn uitspattingen van de vorige nacht. De staande klok in de hal sloeg tien en de slagen weergalmden door het stille huis. Angela nam haar peignoir uit de garderobe en rende het huis uit door de achterdeur.
Er brandde licht in de kamers boven de garage en ze hoorde gedempte muziek-klanken over het grasplein golven. Ze klopte zachtjes aan en draaide dan behoedzaam de deurknop om. Hij had de deur niet op slot gedaan omdat hij haar verwachtte. Er viel weer mist, koud en klam. Angela trok haar peignoir vaster rond haar schouders en rende over het gazon naar de buitentrap.

Toen ze voor de deur stond, hoorde ze water in de badkuip stromen. Ze klopte zachtjes aan en toen er geen antwoord kwam draaide ze de deurknop om. Deze deur was evenmin op slot. Toen ze in de kamer kwam, vroeg ze zich af hoelang hij wel geduldig had zitten wachten. Begon hij al aan hun overeenkomst te twijfelen? Ze staarde naar zijn kleren die op stoelen geslingerd waren. De vloer lag bezaaid met tijdschriften en kranten.
Hij zat in het bad. Ze hoorde het water over zijn lichaam plenzen. 
Terugdenkend aan haar eerste nacht met hem herinnerde ze zich hoe ze onder de indruk was gekomen van zijn spierstelsel. Ze verbeeldde zich hem naakt in de kuip en voelde een vertrouwde gewaarwording in haar bekken.
Terwijl ze door de kamer naar de badkamer liep, bukte ze zich om een 
onderbroekje van de vloer op te rapen. Hij kon dan al zijn pak hebben laten oppersen en zijn schoenen laten poetsen maar had geen schoon ondergoed aangetrokken.

Het onderbroekje was smoezelig. Zonder te weten wat haar bezielde drukte ze het op haar gezicht en snoof de geur van transpiratie en sperma op. De plotselinge stilte in de badkamer alarmeerde haar en ze wist dat hij haar door de kier moest gezien hebben. Ze liet het onderbroekje bij zijn pantalon op de stoel vallen, liep naar de deur en keek op hem neer.
Hij lag daar met zijn knieën opgetrokken en zijn benen uit elkaar om zijn mannelijkheid bloot te leggen. Zijn hoofd rustte op de rand, met water tot aan zijn kin.
"Het heeft verduiveld lang geduurd", zei hij. "Moet er dat een staaltje van zijn hoe makkelijk we elkaar kunnen vinden? Ik wacht maar en jij komt wanneer het je zint."
"Zanik nou niet", zei ze.
Ze maakte het ceintuur van haar peignoir los en liet hem van haar schouders tot op haar enkels glijden. Zodra ze naakt was, bracht ze haar handen naar haar borsten en kneep in de rechtopstaande tepels.
"Zal ik weer weggaan en eerst om een rendez-vous verzoeken?"
Hij staarde naar haar naaktheid, naar haar stijve tepels die uit de bruine kransen puilden en naar de mysterieuze driehoek tussen haar benen.
Zijn gelaatsuitdrukking sloeg van een grimmige sneer om in een brede glimlach.
Zijn slappe lul waarvan de eikel aan de oppervlakte had gedobberd begon te groeien en uit te zetten.
"Baby", zei hij, "ik heb de hele namiddag op je gewacht. Ik heb al drie keer een bad genomen en een dozijn magazines van voor tot achter gelezen. Ik denk er niet aan je nu te laten vertrekken."
Hij stond snel op en stak de armen naar haar uit. Ze stapte in het lauwe water.
"Zullen we 't hier doen?" vroeg ze verrast.
"Waarom niet? Het bed is te ver van ons verwijderd."
Hij omklemde haar taille en trok haar neer in het water. Hij draaide haar zo, dat ze onder hem lag met haar hoofd rustend op de rand van het bad. Haar benen lagen gespreid, voor zover de ruimte het toeliet en hij lag ertussen. Ze voelde zijn stijve fallus die het vlees van haar lenden prikte toen hij zijn hoofd over haar borsten heenboog en aan haar tepels begon te likken en te zuigen en te bijten.
"Je bent een het basterd",mompelde ze.
Hij hief het hoofd op. "Ik probeer je te behagen", zei hij. "Daar heb je me toch voor aangenomen, niet?

Een privé-fokhengst tussen het personeel?"
Ze klemde haar handen om zijn achterste en perste zijn bekken tegen zich aan.
"Niet praten", zei ze. "Ik ben hier niet gekomen om te praten."
Hij liet haar borsten los en zette zich op de knieën tussen haar benen. Ze staarde met ontzetting naar de enorme afmetingen van zijn kloppende fallus toen hij zijn vingers rond de wortel klemde en hem tegen de lellen van haar spleet duwde.

"Verleden nacht heb je me alleen maar opgehitst", zei hij grinnikend. "Als ik er eenmaal aan begin, zou ik je dagenlang kunnen neuken. Ik zou je kunnen neuken tot je helemaal krankzinnig bent.
"Neuk me dan", fluisterde ze. "Tenminste als je klaar bent met over je potentie op te scheppen."
vooroverbuigend pakte ze zijn gezwollen eikel beet en kneep er hard op. Toen ze haar handen weer weghaalde staarde ze naar de lichte ontkleuring die ze in het dieprode vlees had teweeggebracht.
Hij jammerde alsof ze hem veel pijn gedaan had, maar de kop van zijn lul trilde van verwachting. Hij liet zich lager zakken, perste de vlammende eikel tegen de lellen van haar kut en duwde ze tot ze zich openden om hem op te vangen. Dan trok hij zich plaagziek terug.
Ze had de ogen dicht geknepen voor de sensatie van zijn binnendringen.

Nu trok ze die terug open en staarde hem aan. "Wat voer je uit, verdomme?"
"Ik wou je alleen maar laten zien wat het betekent als je ergens op moet wachten. En wacht en maar blijft wachten."
Ze werd te intens door lust gedreven om zich boos te maken. Ze wist dat hij het recht had haar te plagen, haar te folteren omdat ze hem de hele namiddag had laten wachten, terwijl zij op Frederick sakkerde. "Wees nou geen wrede basterd", jengelde ze. "Je hebt het even hard nodig als ik.
Je plaagt alleen jezelf maar."
Hij stootte weer toe en zette zijn eikel tegen haar lillende lellen. Hunkerend wrong ze de heupen naar voren en voelde zich spietsen door zijn fallus. De spieren van haar druipnatte vagina klemden zich rond de gezwollen eikel, trokken zich samen en zogen zich naar binnen tot aan zijn kloten. Kreunend van genot voelde ze hoe hij zich even terugtrok en dan in snel tempo begon toe te stoten.
"Kristene zielen!" kreunde ze. "Wat zalig! Ze verdomd heerlijk! Niet ophouden!
Hou nooit meer op met mij te neuken!"
Her badwater spoelde over de randen van de badkuip en stroomde in beekjes over de tegelvloer. Het spatte in haar gezicht en verblindde haar, maar ze scheen het zelfs niet te merken. Ze ging helemaal op in het gevoel dat in haar werd geramd, dat zijn dikke lul in en uit haar vagina schoof.
Ze was er zich niet langer van bewust dat het water al koud was geworden toen het over haar borsten kletste en al evenmin van de krampachtige houding van haar benen tegen de wanden van de kuip. Een been zat tegen de wand aangeperst en het andere bengelde over de rand.
Haar hele belevenis concentreerde zich in haar bekken en ze verkeerde in vervoering door zijn stoten die wel deze leken van een jonge hengst die een loopse merrie bekroop. Zijn vingernagels krabden het vlees van haar buik en haar lenden open.
Hij leek wel wild geworden, onbeheersbaar, totaal overgeleverd aan zijn lusten.

Met de handen in zijn haren trok ze zijn hoofd nog dichter op haar borst en ze voelde haar pijn zich vermengen met genot toe hij knabbelde en beet, terwijl hij zijn fallus in en uit haar gloeiende kut pompte.
Opeens liet zijn mond haar tepel los en begon hij luid te kreunen. Zijn eigen climax was op til; ze voelde een storm die losbarstte in de diepte van haar wezen. Ze voelde die storm in kracht toenemen en genoot van de sensatie, hopend dat zijzelf zich nog langer zou kunnen beheersen. Hij nam geen notitie van zijn ruwheid en gaf niet om haar, toen hij haar in het water neertrok. Ze verweerde zich om mond en neusgaten boven de oppervlakte te kunnen houden.
"Het loonde de moeite om op je te wachten, je bent een verdomd heet wijf!" kermde hij.
Ze krijste toen de dam in haar doorbrak en ze spande de spieren van haar kut toen de spasmen van haar orgasme haar hele lijf deden schudden.
Ze beet hem en woelde met haar vingernagels over zijn rug toen hij opeens, in zijn drift, haar onder water trok. Dan wierp hij zich op haar, met zoveel geweld dat de lucht uit haar longen geperst werd.
Zijn lichaam verstramde, zijn spieren werden hard als steen toen de lading van zijn lust uit zijn gezwollen testikels barstte en door de gloeiende staaf heenspoot. Ze voelde hem keer op keer in haar tunnel schieten. Dan viel hij slap en bleef als een dood gewicht op haar lijf liggen. Ze mepte met haar vuisten op zijn slapen om zich te bevrijden, en als een lichaam waaruit alle leven geweken is, rolde hij op een zij.

"God allemachtig!" riep ze uit, terwijl ze overeind krabbelde. "Je hebt me bijna verzopen, jij basterd!"
Hij lag daar met gesloten ogen terwijl ze uit de badkuip stapte en haar peignoir terug rond haar schouders trok. Hij was doornat en kleefde overal op haar lijf. Doorzichtig geworden van het nat kon hij zelfs haar bruine tepelkransen niet meer verdoezelen.
Hij opende de ogen en staarde haar aan. Hij glimlachte en ontblootte zijn gelijkvormige, witte tanden. "Laat me de volgende keer niet meer zo lang wachten. Het wachten had me zo opgejut dat ik wel een beest leek."
Angela voelde zich zwak en uitgeput, maar bevredigd. Ze was voor een korte tijd haar woede en frustratie om Frederick's afwezigheid vergeten. Nu begonnen ze terug te komen en ze wou zich nu afreageren op de neger in de badkuip.
"De volgende keer dat je nog zolang moet wachten moet jij je handen maar gebruiken", snauwde ze hem toe. "Je bent hier voor mijn genoegen en niet ik voor de jouwe."
Zijn glimlach verzwond als bij toverslag en hij fronste de wenkbrauwen. "Ik ben geen mannelijke hoer", zei hij.
Met gefronst voorhoofd staarde ze hem aan en daagde hem uit op die toon verder te gaan.
Hij stond druipend op en tastte naar een handdoek. "Ik denk dat we maar beter onze overeenkomst moeten herzien", zei hij. "Ik heb er niets op tegen de fokhengst van een rijke blanke dame te zijn, maar dan moet zij genereus kunnen zijn zonder me te laten voelen dat ik neuk om het geld."
"Waarom neuk je dan wel?" bitste ze.
"Omwille van het genot, baby", zei hij. "Als je een slechte stoot was, had je me niet voor een tweede beurt in bed kunnen loodsen. Er lopen teveel rijke trutten rond te San Francisco, om genoegen te nemen met een minderwaardig neukwijf."
"Dan moet ik afgezien van rijk ook nog goedhartig zijn", morde ze. "Jullie, mannen, zijn moeilijk tevreden te stellen."

Ze bekeek zich in de spiegel van het medicijnkastje en streek nodeloos met de hand door haar druipende haren. Ze kon op zijn gezicht lezen dat zijn woede te intens was geworden om nog verder op dezelfde toon door te gaan. Iets in zijn trekken schrikte haar af, en gaf haar de raad even in sourdine te blijven. Ze herinnerde zich hoe dicht ze bij de verdrinkingsdood geweest was.
Ze wist dat hij niet zou aarzelen haar te doden. Wat had hij te verliezen?
Niemand had hem ooit met haar samen gezien. Voor zover ze wist, had niemand hem die namiddag zien arriveren.
"Hoe staat het met je man?" vroeg hij en probeerde zijn woede te bedwingen.
"Ik dacht dat je gezegd had dat hij vandaag hier zou zijn."
Ze haalde haar schouders op alsof het onderwerp voor haar zonder belang was. 
"Waarschijnlijk werd hij weerhouden door zaken", loog ze. "Ik regel mijn leven en hij het zijne." Ze voegde er dadelijk aan toe: "In zekere mate dan."
Ze sloeg zijn reactie gade in de spiegel terwijl hij zich droog wreef. Hij was een prachtige brok mannelijkheid, vond ze. Ze had nooit iemand gekend die zulke sculpturale body had en zo gespierd zonder dat 't overdreven leek en hem meer de aanblik gaf van een gewichtheffer. Terwijl hij de handdoek vinnig over de abdomen en kruis wreef, staarde ze gefascineerd naar zijn lange, kloppende fallus die tussen zijn stevige dijen bengelde.

"Hoe staat het met mijn statuut?" vroeg hij opeens, naar haar opkijkend.
Ze draaide zich om en staarde hem aan. Ze voelde haar libido weer opwellen in haar lijf.
"Wat bedoel je, zwarte schoonheid?"
Hij gooide de handdoek van zich af en die bleef aan een haak hangen. "Hoeveel vrijheid heb ik naar de letter van onze overeenkomst?" vroeg hij.
"Bedoel je dat je, nu je bij mij klaar bent voor vandaag, het recht hebt, of zou moeten hebben om op je eentje uit te gaan en een andere vrouw aan te klampen. Is het dat wat je bedoelt?"
Nu was zijn woede bekoeld. Hij kon opnieuw glimlachen.
"Nou, baby", zei hij schalks, "je weet toch dat Martin je nooit zal bedriegen."
Hij stak de armen naar haar uit en trok haar tegen zich aan. Hij streek met zijn lippen over haar oren, zoende haar oorlelletjes en knabbelde eraan.
"Ik bedoel alleen dat een man toch het recht moet hebben om vrij met zijn vrienden om te gaan."
"Ik veronderstel: om die te neuken", mompelde ze.
"Nee, baby. Ik neuk geen mannen. Niet zolang ik een hete kut als jij ter beschikking heb."
Zijn handen streelden haar billen.
Angela voelde dat ze weer hitsig werd en wenste weer in de badkuip te liggen en de wilde scene van daarnet weer helemaal te herbeginnen. Ze wist dat ook hij bereid zou zijn voor een bisnummer. Ze voelde zijn lul weer stijf worden en hard tegen het zachte vlees van haar buik aandrukken. Ze sloeg de armen rond hem en liet haar handen over zijn ruggengraat naar de spleet van zijn kont glijden tot ze het kleine holletje van zijn rectum voelde.
"Jij begrijpt de kunst om me heter dan de hel te stoken, bijna zonder je ervoor in te spannen", fluisterde ze hem toe. "Jij bent de eerste man die me zo beïnvloedt.
De allereerste!"
"Nou, dat is wel goed nieuws", zei hij. "Het stelt me gerust."
Hij begon haar in de hals te bijten en bracht zijn handen naar haar buik en naar de lillende venusberg onder de natte peignoir.

"Zullen we deze ronde in het bed uitboksen?" vroeg hij.
Als enig antwoord rukte ze zich van hem los en liep door de deuropening naar de andere kamer. Het bed was niet opgemaakt en de lakens lagen half op en half van de matras. Ze hoorde hem kort op haar hielen als een aanhankelijk schoothondje.
Hij ademde zwaar en hortend. Hij geurde naar citroenzeep.
Nog voor ze het bed bereikt hadden, verstramde Angela opeens en staarde naar de deur. Hij volgde haar blik en luisterde toen hij een auto in de oprit hoorde zwenken en naar de garage toerijden.
"Dat is Frederick", zei ze meer in zichzelf dan tot Martin.
Martin zag eruit alsof hij de paniek nabij was. Hij deinsde weg van haar, nam zijn pantalon van de stoel en trok hem ijlings aan. Hij knoopte zijn gulp dicht toen de eerste klop op de deur kwam.
Angela staarde van de deur naar Martin. Er stond besluiteloosheid op haar gezicht te lezen, alsof ze wou beslissen of ze zich nu dan wel later zou laten betrappen.

Het was de angst in Martin's ogen die de beslissing voor haar nam.
Met een gebaar naar de deur trok ze zich door de kamer terug naar de badkamer en trok de deur op een kier dicht.
Ze hoorde Martin traag naar de deur toestappen, de knop omdraaien en zeggen:
"Ja, mijnheer?"
"Wie ben jij, voor de drommel?" vroeg Frederick. "Ik zag hier licht."
Ze hoorde hem in de kamer komen en stelde zich voor hem daar te zien staan en naar de rommel rondkijken. Hij had licht gezien en wist dat de kamers boven de garage nietmeer in gebruik waren geweest, sinds hun tweede keukenmeid heengegaan was.
"Ik ben de nieuwe tuinman", zei Martin zonder veel overtuiging.
"Nieuw?... Ik neem aan dat Angela... ik bedoel mevrouw Wallis je in dienst heeft genomen?"
"Ja, mijnheer, vanmiddag." Er klonk al meer zekerheid in Martin's stem door.
Er volgde een korte stilte toen geen van beide mannen nog iets zei. Wat vreemd! Angela drukte haar wang tegen de kier van de badkamerdeur aan en gluurde in de zitkamer. De twee mannen stonden tegenover elkaar als kemphanen die hun moed verzamelen om erop los te gaan.
"Ik kan ook een auto besturen en allerlei karweitjes opknappen in huis", zei Martin.

Frederick zuchtte verveeld.
"Dan is het goed", zei hij, "omdat er nog niet genoeg tuin is om een hoogstudent na zijn lesuren bezig te houden."
Hij liep tot bij de deur, trok ze open en, met zijn hand nog op de knop, vroeg hij: "En wat voor loon betaalt ze je?"
Martin weifelde even te lang met antwoorden om dan te zeggen: "Dat moest ik met u bepraten, maar ze zei dat u een royaal werkgever bent."
"Royaal, he?" morde Frederick.
Zonder nog een woord te uiten trok hij de deur dicht en Angela hoorde hem de houten trap afdalen.
Toen ze zeker was dat hij al nabij het huis was, verliet ze de badkamer. 
Martin zat op de rand van het bed.
"Ik geloof dat hij vermoed dat ik geen tuinman ben", vertelde hij haar. "Hij heeft naar mijn handen gekeken en dat zijn verduiveld toch geen handen die het gewend zijn in Moeder Aarde te wroeten." Hij stak de handen uit.
"Ik hoef ze niet te zien", zei ze. "Ik heb ze over mijn hele lijf gevoeld."
Ze liep naar het raam toe, trok het gordijn opzij en tuurde naar het woonhuis.
Ze zag Frederick die in de keuken een sandwich belegde.
"Maak je over Frederick maar geen zorgen. Hij is geen dwaas, maar ik ben hem de baas."
"Daarvan ben ik overtuigd", zei Martin schalks. "Daarop durf ik mijn hele bezit te verwedden."
"Wacht maar tot je bezit de moeite loont", zei ze.
Ze liep naar de deur en doofde de lampen.
"Welterusten, zwarte schoonheid", zei ze. "Je kunt weer licht maken zodra ik de tijd heb gehad om in het woonhuis te komen. Ik weet dat je ongeduldig bent om je lectuur weer te hervatten."
"Jawel, om mijn kennis te verruimen", zei hij vanuit de duisternis van het bed. "Ik moet mijn opvoeding verzorgen, omdat ik het zal nodig hebben om gelijke tred te kunnen houden met mijn rijke blanke dame."
Ze barstte in lachen uit en liet hem alleen.

Angela betrad het woonhuis door de zijdeur.
Terwijl ze de trap opsloop, zag ze Frederick nog altijd in de keuken bezig. Hij deed geen enkele moeite om geen gerucht te maken hoewel hij wist dat ze thuis was, aangezien haar auto in de garage stond. Toen ze weer de trap afkwam was haar hoofd in een handdoek gewikkeld en droeg ze een ander, zijden peignoir. In de deuropening van de keuken leunde ze tegen de deurstijl aan en wachtte tot hij naar haar opkeek.
Toen hij dat deed, vroeg ze: "Heet je me geen welkom thuis?"
Hij antwoordde niet.
"Vraag je me zelfs niet waar ik de nacht doorgebracht heb?"
Hij staarde haar alleen maar aan en uit zijn gelaatsuitdrukking kon ze opmaken of hij boos was of helemaal geen interesse had voor wat ze nog deed. Ze voelde haar gezicht rood aanlopen en had een vreemde gewaarwording in haar borstkas.
"Waarvoor heb je die neger in dienst genomen?" vroeg hij zonder enige nadruk.
"O, Martin?" zei ze. "Och, hij zal zo'n manusje van alles zijn. Hij is erg begaafd. Hij werd me aanbevolen door Montes'. Je weet wel, het oude paar dat in Mill Valley woont.
Trouwens, jij bent zo dikwijls weg dat ik het raadzaam vind een man in huis te hebben."
"Zozo", zei hij.
Ze draaide zich naar hem om. "Zie je de noodzaak ervan in, lieverd?"

Hij schoof zijn glas melk opzij. "Soms vraag ik me werkelijk af waarom ik in godsnaam met je getrouwd ben", zei hij. "Ik heb me niet kunnen laten lijmen door dat onschuldige uiterlijk van je. Ik had door de façade heen moeten kijken en zou dan verworpen hebben wat ik zag. Maar nu verwerp ik het niet meer", zei hij. "Ik wou fair tegenover je handelen en daarom heb ik je van Lydia verteld. Hoe dan ook, ik dacht niet dat je er veel om zou geven. En dat geloof ik nou nog niet."
"Nou, ik geef er wel om", zei ze.
"Maar dan niet om de correcte motieven", morde hij. "Als het was omdat je van me houdt, denk ik niet dat het zo verdomd sinister zou zijn. Je hebt gedreigd me te ruïneren als ik het zou wagen haar naar San Francisco te laten komen, maar dan niet omdat je er iets op tegen hebt om me met een andere vrouw te delen. Je vreest alleen dat ze iets zou krijgen dat jou toekomt."
"Wat een gewiekste gozer toch!"
"Maar ik ken je, Angela!" zei hij nog. "Ik ken je goed genoeg om te weten dat je ondanks alles wraak zult nemen of ik Lydia al dan niet naar het westen breng."

Hij balde de vuisten van frustratie. "Ik had beter moeten weten en niet proberen mijn acties voor je goed te praten. Ik had moeten doorzetten en mijn verhouding geheim houden zoals de meeste mannen dat doen. Dat zou je aanvaard hebben, he?"
Ze keerde hem de rug toe en staarde naar de deur van de koelkast.
"Voor een geniepige verhouding zou je de ogen hebben dichtgeknepen, maar niet wanneer ik er eerlijk voor uitkom. Ik ben dwaas geweest! Een driedubbele ezel!"
Ze hoorde zijn vuist neerkomen op het blad van de tafel. 
"En jij wist hoe en waar terug te slaan", zei hij. "Nou, deze ronde heb je dan gewonnen!"
"Doe niet zo verdomd melodramatisch", zei ze over haar schouder weg. "Je hebt maar pas die kleine snol leren kennen en hou zou je niet moeilijk vallen haar weer op te geven."
Hij lachte bitter. "Je zult wel zien dat het me moeilijk valt", zei hij. "Denk je dat ik me niet realiseer waarom die zwarte basterd daar in de flat boven de garage huist? Als die ooit een sprietje onkruid heeft gewied, wil ik...zijn verdomde lul voor hem aftrekken en zijn kont kussen."
"Jij had bij het toneel moeten gaan", zei ze. "Een talent als het jouwe gaat verloren in de zakenwereld."
Hij zette zich terug aan tafel, legde de handen in de schoot en liet het hoofd op de borst zakken.
"Ik heb gezegd dat jij de eerste ronde had gewonnen", zei hij. "Goed dan, ik geef haar op. Ik heb geen andere keus, he?"
"Nee, die heb je niet."
Hij hief opeens het hoofd weer op. "Maar er is ook iets wat jij moet doen",
bitste hij. "Als ik moet verder gaan met deze parodie van huwelijk, moet jij dat ook. Ik wil die zwarte fokhengst niet in ons huis hebben." 
Hij veerde recht en liep naar de deur. "Als ik fair play moet spelen moet jij dat ook!"
"Maar hij is toch zo begaafd", zei ze met sarcasme in haar stem.
"Stuur hem weg!" krijste hij.
Ze stond te luisteren terwijl hij de trap op strompelde en de deur van zijn kamer met een bons achter zich dichtsloeg. Ze wist niet waarom, maar de gewaarwording die ze eerder in de borstkas had gevoeld was er opnieuw. Haar handen beefden...