Pieter en Anke zaten samen in het tweede jaar rechten en heel even had het erop geleken dat ze het perfecte stel zouden worden. Dat ging niet door maar de twee waren de beste vrienden en Pieter, die op kamers woonde, was kind aan huis bij Anke en haar jonge mama Eline. Die avond was hij er komen eten en rond halfnegen kwamen Carl en Christa aan, twee medestudenten die samen met Anke en Pieter een taak moesten afronden. Eline was zelf maar 37 jaar en hield van het jonge volk in huis. Ze verwende hen graag en zorgde altijd dat er drank en lekkers in huis was. De studentenvrienden van Anke droegen haar op handen.

Rond elf uur ging Eline naar bed en de jongelui waren toen al lang niet meer aan het werk. Carl vertelde over de spelletjes die hij als klein kind speelde en zijn ultieme favoriet: 'play dead'. Hij ging dan op de grond liggen en deed of hij dood was, terwijl zijn vriendjes hem porden en plaagden, hopend op een reactie die zou verraden dat hij maar deed alsof. Ze deden het om beurten, maar Carl was gewoon de beste. Hoe lang het had geduurd, was hij vergeten, maar hij had zich ooit zo lang 'dood' gehouden, dat zijn vriendjes het uiteindelijk opgaven en met speelgoed aan de slag gingen, terwijl hij nog altijd bewegingloos op de vloer lag.

“Dat lijkt me wel erg moeilijk,” zei Christa, nogal een beweeglijke jonge meid. Ze zag er stralend uit, overigens, in haar korte groene jurk. “Je moet er gewoon voor gaan. Je moet je reflexen even uitschakelen en je concentreren op niets doen, op niet reageren, je niet laten verleiden tot welke reactie ook,” legde Carl uit. Anke stelde meteen voor om eens te kijken of Carl nog wel zo goed was en hij ging prompt in de sofa liggen. Hij speelde het meteen grof en reageerde zelfs niet op de vraag of hij al begonnen was. Eerst lag hij gewoon rustig en stil, maar toen dat bleef duren leek 'play dead' ineens heel goed gekozen. Anke begon hem te kietelen, onder protest van de anderen, die vonden dat dat wel al te gemakkelijk was, maar Carl bleek heel goed tegen kietelen bestand en reageerde niet. Pieter mepte hem wat en trok aan zijn oren maar Carl deed of hij dat niet merkte. Ook Christa schudde wat aan zijn lijf en allen vertelden grapjes in de hoop dat Carl in lachen zou uitbarsten maar neen, hij gaf geen kik.

“Misschien als ik mijn tieten laat zien,” zei Anke, die achter Carl plaats vatte en helemaal niet haar tieten liet zien. Maar Carl trapte niet eens in de val: hij keek niet om. Uiteindelijk besloten ze hem pesterig wat te negeren. Pieter, Anke en Christa dronken nog een glas en Carl, nou, die deed gewoon of hij dat niet merkte. Christa stapte op het levende lijk af en hurkte er naast. “Wat denk je? Merkt een dode het als je wat aan zijn kleren frutselt?” vroeg ze spottend. Ze zette haar glas neer en knoopte en ritste de broek van Carl los. Hij gaf geen kik. Ook niet toen ze zijn broek langzaam afstroopte tot je heel zijn onderbroek kon zien. Wellicht herinnerde hij zich dat hij een splinternieuwe Calvin Klein had aangetrokken, de ijdeltuit. Christa nam haar glas en ging weer in de sofa bij de anderen zitten. Carl lag met zijn rug en kont naar de drie andere studenten en dat bracht Anke op een idee. Ze sprong uit de zetel en haastte zich tot bij haar studievriend. Ze nam de rand van zijn slip en trok de achterkant diep naar beneden, tot onder zijn billen. Christa sloeg haar handen voor haar mond. Heel even maar lag Carl met zijn kont bloot. Christa kon zijn penis amper zien, door zijn houding. Dan werd het hem blijkbaar al te bar. Hij sprong recht en trok zijn broek op. “Zo kan ie wel weer, dreumesen,” gekte hij.

Het duurde niet lang of iedereen diepte spelletjes op uit de kinderjaren. Anke vertelde over het 'robot'-spel dat zij met haar moeder speelde. “Eén van ons speelde een robot en dan deed de andere of zij de afstandsbediening had. Dan riep ze bevelen en het was de bedoeling dat de robot die zo lang mogelijk opvolgde, zelfs als ze erg onnozel waren,” legde ze uit. Nou, nou, daar hadden de anderen niet van terug. Carl stelde voor dat Anke nog eens de robot zou spelen en daarvoor bedankte ze, maar Christa vond het zo'n leuk idee dat ze zich zowat opwierp als vrijwilliger. Dat bracht enig gespot met zich mee want iedereen wist hoe Christa nog had geprobeerd om acteerlessen te volgen en bij gebrek aan talent gauw weer naar huis was gestuurd. Dat ze niet kon acteren, dat liet ze zich nog altijd niet graag zeggen. omdat niemand anders het spelletje kende, begon Anke als 'de vrouw met de afstandsbediening'. Eerst ging het er vrij saai aan toe. Anke deed Christa drankjes halen, chips, stof afnemen, lichten aan en uit doen, en Christa deed dat allemaal met erg geinige robot-achtige hoekige bewegingen. “Wat een beroerde vertoning!” zuchtte Pieter, en hij vroeg Anke om de afstandsbediening. Anke deed of ze hem iets gaf, Pieter nam het aan en gaf zijn eerste bevel. “Trek mijn schoenen uit.” Christa knielde voor hem en knoopte zijn veters los. Dan deed ze een na een zijn schoenen uit. Hij deed haar de schoenen onder de salontafel zetten. Ze zat daar met haar billen hoog en Pieter kon het niet laten, en beval: “Trek je jurk tot boven je poep!” Als je goed luisterde, kon je Christa 'rotzak' horen sissen maar ze viel niet uit haar ritme. Ze nam de rand van haar jurk en legde die op haar onderrug, daarbij een fraai wit slipje tentoonspreidend. Doorzichtig was het niet, strak wel, dus je kon echt wel haar billen voelen met je ogen. Pieter deed haar wat rondkruipen op handen en knieën, dat leek iedereen wel erg sexy te vinden. “Time out,” zei Christa ineens, “ik moet even naar het toilet. Ik moet een plas…” Voor de aardigheid beval Pieter haar dan maar naar de wc te gaan. Na een tijdje wenkte Anke de anderen, en de jongens volgden haar naar het toilet. Het was een schandalig dunne deur en toen ze daar voor de wc stonden, kon je het gedruppel horen. “Christa!” riep Anke, en dan: “Ik heb de afstandsbediening weer…” Pieter en Carl keken haar nieuwsgierig aan. Je kon het druppelen nu horen ophouden. “Doe de deur eens open, meteen. Nu!” Tot ieders verbazing gehoorzaamde robot Christa meteen. De deur werd van binnenuit opengeduwd en daar zat ze dan, met haar knieën tegen elkaar. Haar jurk rustte op haar dijen. Je kon nog enkele druppeltjes horen plietsen. Anke trok de deur helemaal open. “Blijf nog even zitten…” begon ze. Het was een heerlijk gezicht, zo kwetsbaar als ze daar zat. Je kon natuurlijk haar poes niet zien, want ze hield haar benen dicht, maar je zag die benen wel helemaal, je zag de zijkant van haar billen en natuurlijk viel het slipje nogal op, dat rond haar enkels was gesukkeld. “Trek dat slipje uit en zet het als een hoedje op je hoofd,” ging Anke verder. Christa boog zich voorover en werkte het slipje los over haar gymschoenen. Dan deed ze zoals gevraagd. Potsierlijk, wat een grap. “Doe jij maar,” zei Anke en ze gaf de afstandsbediening aan Carl. Christa viel even uit haar rol en keek verschrikt: Carl, wiens kont ze net had helpen ontbloten. Carl beval haar uit het toilet te komen en ze stond op. Zo ongezien mogelijk nam ze een papiertje en droogde ze haar poes onder haar jurk, die meteen was gezakt. Ze volgde de anderen naar de woonkamer en daar liet Carl haar uit de gyms stappen. Dan moest ze het slipje en de schoenen in de keuken leggen.

“Nu heb ik ze weer, hoor, Christa,” beweerde Anke ineens en ze gaf meteen een bevel toe: “Breng ons een balpen!” Christa haalde een balpen van de keukentafel waar ze eerder hadden zitten schrijven en gaf ze aan Anke. Die blafte haar toe: “Ga nu languit op je buik in de sofa liggen. Komaan, jongens, eruit!” Pieter en Carl waren net gaan zitten en volgden het bevel van Anke op alsof zij het waren die robot speelden. Christa liet zich niet uit haar lood slaan, en ging languit in de zetel liggen. “Hang je armen over de armsteun,” zei Anke en toen Christa dat deed, schoof de onderrand van haar jurk hoog op, tot net onder haar billen. “Wees stil nu, robot,” suste Anke en ze gaf de balpen aan Carl. “We gaan haar signeren,” legde ze uit en toen Carl haar vragend aankeek, ging ze verder: “Zet je handtekening op haar – hier!” En Anke nam de jurk van Christa en trok hem over haar billen op haar rug. Christa reageerde niet. Als ze haar op de proef wilden stellen, zouden ze nog wel eens wat zien. Zolang het enigszins kon, zou ze in haar rol blijven. Zelfs al wist ze dat ze daar nu met haar kont bloot lag, en dat Carl, Pieter en Anke nu rustig de trekken van haar billen in zich stonden op te nemen. Ze hield haar dijen onmerkbaar tegen elkaar aangedrukt en voelde tot haar verbazing dat ze er schik in had. 'Dit is mijn reet, ja, kijk er eens goed naar,' dacht ze en onwillekeurig spande ze haar spieren en deed ze haar billen zachtjes sluiten en ontspannen. Toen voelde ze ineens de punt van een balpen haar in haar vlees duwen. Carl zette zijn handtekening. “Nu ik,” zei Pieter en hij parafeerde haar andere bil. “Sta recht,” beval Anke en Christa stond op. Ze voelde een klein beetje teleurstelling toen haar jurk meteen weer in de plooien gleed. “Ik moet je nog signeren, robot,” sprak Anke, “maar er staat al een handtekening op elke bil. Op je kont is dus geen plaats meer. Geeft niks, ik schrijf het wel op je buik.” Christa staarde haar vriendin aan. Verwachtte die nu echt dat ze zomaar haar jurk zou optillen waar iedereen bijstond om haar buik te ontbloten? En dus ook haar poes? Komaan. “Trek je jurk uit,” siste Anke. “Wat?” riep Christa maar Anke legde haar meteen het zwijgen op. “De robot maakt geluid. Dat moet een foutje zijn. We hebben haar niets gevraagd. Trek je jurk uit, robot, leg die jurk in de keuken bij de rest en kom je handtekening halen. Snel!” beval Anke kordaat en tegen Pieter zei ze: “Dat durft ze nooit…”

Dat was het wellicht juist dat het haar deed doen. Christa draaide zich om en stapte naar de keuken. Al stappend greep ze haar jurk vast en eenmaal in de keuken trok ze hem helemaal over haar hoofd. Ze keerde meteen terug en genoot ervan, hoe ze daar bijna poedelnaakt rondliep. De wangen van Carl en Pieter kleurden hoogrood en Anke staarde. Het speet haar bijna dat ze haar beha nog droeg, maar het was haar niet bevolen dus kon ze die moeilijk uittrekken. Het was haar enige kledingstuk nu. Iedereen nam haar lijf in zich op. Anke nam de balpen en zette de punt op haar buik. Het lukte niet om ermee te schrijven. “Je moet neerliggen of het lukt niet,” redeneerde Anke en ze beval haar vriendin om in de sofa te gaan liggen, op haar rug nu. Ze schreef “Christa is een fijne meid en ze durft alles!” op de glanzende platte buik en ging weer rechtstaan. Pieter en Carl keken haar geschrokken aan. “Wat scheelt er?” vroeg ze maar dan zag ze dat ze niet naar haar keken maar achter haar. De benen van haar moeder werden zichtbaar op de trap en voor ze kon reageren kwam ze naar beneden. Eline keek wel even op toen ze haar dochter daar zag staan met een balpen in haar hand, met twee bloedrood aanlopende medestudenten en tussen die drie jongelui in een jonge meid die met haar ogen dicht en alleen een beha aan op haar rug in haar zetel lag te suffen. “Mam!” riep Anke en nou, waren Christa's ogen even snel open! Eline was al van de trap af en vroeg wat voor vreemde dingen er aan de hand waren. Christa gilde en sprong op. Ze rende snel de keuken in. “Kijk, ik ben naaktstranden gewoon, dus ik ga hier geen moord en brand schreeuwen maar ik moet toegeven dat ik dit erg raar vind. Wil iemand mij vertellen wat hier gebeurt?” vroeg Eline terwijl ze in de sofa ging zitten. Anke keek Pieter smekend aan en hij legde alles uit: play dead, robot, van het een kwam het ander,… Terwijl hij dit vertelde viel het hem op hoe mooi Eline was, en hoe sexy ze daar zat. Ze droeg een lichtblauwe zijden pyjama, nu ja, nepzijde wellicht, met fraaie oosterse motieven. De lichtblauwe stof was doorschijnend maar je kon haar borsten niet zien omdat er twee gitzwarte draken over kronkelden.

Eline leek wel over te lopen van begrip. Ze vertelde dat ze het robotspel ook als tiener had ontdekt, tijdens een vakantiekamp, en dat het toen ook wel eens gek afliep. Christa kwam uit de keuken tevoorschijn, een beetje beschaamd voor zich uit kijkend en met haar jurk opnieuw aan. “Het spijt me, mevrouw,” zei ze, “we lieten ons gaan en…” “Jij bent toch?” onderbrak Eline haar. Christa keek haar vragend aan. “Wel, wie heeft gezegd dat jij robot af bent?” lachte ze en ze deed of ze een afstandsbediening naar haar richtte, “ga jij maar gauw een drankje voor me halen. Er staat citroenjenever in de koelkast en wees er niet gierig mee.” Christa schakelde meteen weer over op haar robotstijl en verdween. Toen ze even later terugkwam met de citroenjenever, nam Eline er een flinke teug van er zei ze: “Het is ontzettend lang geleden dat ik nog robot heb gespeeld. Weet je wat? Ik wil wel. Nu. Christa, jij hebt zo je best gedaan, meid, jij krijgt de afstandsbediening.” Ze had het nog maar net gezegd of ze ging roerloos achterover zitten in de zetel. Eline bewoog niet, ze leek echt een grote pop. Christa lachte zenuwachtig en wees naar de gastvrouw. “Start” riep ze en Eline speelde een machine na die aanschoot. Eline was erg goed. Christa deed haar rondlopen, deed haar hapjes klaarmaken in de keuken en liet haar jongleren met twee appels. Carl nam het van Christa over en ze namen Eline mee de tuin in. Te gek gewoon, Carl deed haar rondjes lopen in de tuin en dan op handen en voeten kruipen en blaffen. Eline leek het erg prettig te vinden en ging er helemaal in op. Zodra ze terug binnen waren, nam Anke het over en ze vroeg Pieter en Carl om Eline naar de badkamer te dragen, want haar voetzolen en handen waren vuil geworden.

In de badkamer moest Eline op de rand van het bad gaan zitten met haar voeten in de kuip en ze waste haar voeten en handen. Daarna ging het hele gezelschap terug naar de woonkamer en daar nam Pieter het over. Hij vroeg zich hardop af of Christa haar slipje weer had aangetrokken en deed Eline kijken onder haar jurk. Eline tilde de rand hoog op en ja, Christa droeg weer een slip. Jammer, eigenlijk. Er stond een halfvolle plastic fles met mineraalwater op de salontafel en Pieter liet haar die balanceren op haar hoofd. Het lukte nog ook. Carl nam over maar nog voor hij een bevel kon verzinnen viel de fles en ze pletste open op de tegelvloer. “Opnemen, snel,” beval Carl en Eline liep al naar de keuken om een vod te halen, maar Anke zei: “Wacht robot! Ik neem over. Wie zei dat je mocht gaan lopen? Opnemen! Kniel naast de plas, zet die fles terug op de tafel.” Eline knielde naast de plas en nam de gebarsten fles op, ze zette ze op tafel. Dan keek ze Anke vragend aan. “Neem dat water op met je pyjamajasje. Toe maar,” vervolgde die. Eline bloosde maar aarzelde niet. Ze knoopte het jasje los en onthulde haar boezem. Haar hele bovenlijf kwam bloot en ze dweilde met het jasje. Haar flinke borsten hingen boven de tegels te bengelen, het leek wel of Eline haar bovenlijf daarbij extra zetjes gaf in plaats van de slingerbeweging te beperken. Merkwaardig. Eline raakte snel over de eerste gêne heen en vond het al gauw erg prikkelend dat ze er zo halfbloot bij zat, aangestaard door drie studievrienden van haar dochter. Als het water was opgenomen, nam Christa de afstandsbediening over. “Volg mij,” zei ze, en Eline en de rest volgden haar. Christa opende de voordeur en in de koelte van de nacht droeg ze Eline op om minstens drie weggeworpen voorwerpen van de straat af te halen. Eline keek haar verschrikt aan. Het was een kraaknette buurt waar ze woonde, veel afval vond je er niet op straat. En de straatverlichting was er heel sterk. Ze haastte zich de straat op en holde wat heen en weer op haar blote voeten, haar pyjamabroek fladderend om haar benen. Het lukte haar toch om een platgetrapt colablikje, een prop papier en een stuk van een bloembak mee te brengen. Niemand had haar gezien, al kon ze niet met zekerheid zeggen of er geen enkele van de buren een toevallige blik naar buiten had geworpen. Na het binnenkomen suggereerde Anke Christa om Eline weer naar de badkamer te sturen om haar voeten te wassen. Eline ging in de badkuip staan, stak een na een een voet naar achteren en Christa richtte er de douchekop op. De pyjamabroek werd nat van de spatten maar propere voeten had ze snel.

“Ga op je bed liggen,” beval Christa en de slaapkamer van Eline was naast de badkamer, dus Eline lag al vlug op het bed. “Mam, play dead!” beval Anke ineens, afstandsbediening of niet, en tegen Christa zei ze: “nu ben ik hem…”

Christa stuurde Anke naar de keuken om een keukenwekker. Er stond een versleten sofa op de slaapkamer van Eline en daar gingen Pieter en Christa in zitten, terwijl Carl naast Eline op het bed ging zitten. Hij zat geheel ongegeneerd naar haar volle borsten te staren. Eline hield haar ogen gesloten en wist wellicht niet eens wie er naast haar zat – ook play dead nam ze heel serieus, zelfs al speelde ze het voor het eerst. “Ik ben het spelletje wat beu,” zei Christa maar ook geen van de jongens had veel zin om de afstandsbediening over te nemen. “Laat haar iets doen waar ze een tijdje zoet mee is,” stelde Carl voor en Christa zei dat ze daarom om die keukenwekker had gevraagd.

Anke kwam terug met de keukenwekker en Christa gaf meteen een bevel. “Ga hiernaast in de badkamer. Telkens als je de keukenwekker hoort afgaan, trek je daar eerst een kledingstuk uit en dan kom je hem afzetten. Dan keer je terug maar je mag niets weer aantrekken.” Anke verdween in de badkamer en Christa zette het mechanische timertje op twee minuten. Het begon meteen luid te tikken.

“Dit ligt echt prettig,” lachte Carl. Hij legde zijn hoofd te rusten op de rechtertiet van Eline. Ze liet begaan. Natuurlijk. Christa en Pieter praatten wat en daar ging de wekker al. In de badkamer stapte Anke snel uit een instapper en ze ging de keukenwekker het zwijgen opleggen. Het herhaalde zich snel en nadat ze blootsvoets de kamer in was gekomen en de wekker had uitgezet, gebood Christa haar even te wachten. Ze zette de wekker op vijf minuten nu en stuurde haar om haar digitale camera. “Wat heeft ze nog aan, denk je?” wilde Christa weten en Pieter, die goed had gekeken, wilde er wel naar gissen. “Zeker dus een rok en een bloes. Daaronder een beha, want dat kon je zien, en wellicht een slip.” Vier stuks. Anke bracht het fototoestel en verdween weer in de badkamer. Toen ze na het derde belletje de wekker kwam uitzetten was er niks aan haar veranderd, zo leek het wel, dus namen ze aan dat ze haar slip in de badkamer had gelaten. Christa zette de wekker op twee en nam de camera. Ze nam twee foto's van Carls hoofd op de tiet van Eline. Vierde keer gerinkel en het duurde wat langer. Anke stormde dan binnen met haar bloes slordig dichtgeknoopt, behaloos nu. Christa zette de wekker op negen en liet Anke drankjes halen. Carl was weer rechtop gaan zitten en streelde nu een borst van Eline. Het inspireerde de anderen en Christa en Pieter namen ook plaats op het bed. Al gauw had Eline van ieder een hand op haar buik of borsten en haar tepels kwamen recht. Anke keek een beetje raar toen ze met de drankjes binnenkwam maar bleef in haar rol en verdween in de badkamer. Carl ging in de versleten sofa zitten.

Christa rolde Eline op haar buik. Pieter hielp haar en ze draaiden Eline's lijf tot ze dwars over het bed lag, met haar voeten over de linkerkant en haar hoofd over de rechterkant. Christa legde haar hand op haar bil, onder de pyjamabroek. “Ze heeft warme billen,” zei ze en Pieter vergewiste zich ervan. “Zouden we ze eens kunnen zien, denk je?” vroeg Christa speels. Carl lachte. “Ze is dood, hé. Veel protest kan je niet verwachten,” grijnsde hij. Pieter werd erdoor aangemoedigd en hij trok de broek van Eline naar beneden, tot halverwege haar vlezige dijen. De moeder van zijn geliefde Anke lag daar nu met haar kont bloot en hij vond het ongelooflijk opwindend. Hij kreeg een paal van jewelste. Carl kwam wat dichterbij en zes studentenogen staarden naar de billen van Eline. Tot de wekker weer rinkelde en Anke in de badkamer haar bloes uittrok. Met haar borsten bloot kwam ze de wekker afzetten, ze staarde ongelovig naar het tafereel op het bed en repte zich weer. Christa zette de wekker op vijf en bleef aan het voeteneinde staan van het bed en ze trok de broek van Eline helemaal uit. Ze nam een foto. Pieter kon niet langer zomaar staren. Hij ritste zijn jeans los om zijn lul meer ruimte te geven. Carl ging plassen in de badkamer en Christa volgde hem. “Hou jij hem eens vast voor hem,” beval ze en de halfnaakte Anke ging achter Carl staan en richtte zijn plassende penis. Dat ging al gauw fout want die ging meteen rechtstaan, wat wil je. “Poets de rand van de pot met zijn onderbroek,” gebood ze en Anke stroopte Carls broek en slip af en deed wat haar was gevraagd. Christa nam lachend Carls hand en leidde hem, met onder de gordel enkel zijn sokken aan, terug de slaapkamer binnen. Hij ging in de sofa zitten en nam zijn lul vast. Christa daagde Pieter uit. Ze ging schrijlings op Eline's rug zitten en legde haar handen op haar volle billen. “Durf jij de jouwe hierin te rusten leggen?” Ze duwde haar handpalmen in het vlees en hield de billen wat uiteen. De warme gleuf wond Pieter verschrikkelijk op en hij stapte uit zijn broek en slip. Hij verloor alle schaamte en knielde over de dijen van Eline. Hij liet zijn onderlijf zakken tot zijn lul in de hete, kleverige bilspleet van Eline lag. “Doe het eens zo,” fluisterde Christa, terwijl ze hem bij de schouders naar beneden duwde. De billen van Eline klemde Pieters lul vast en hij steunde op zijn handen, terwijl hij zachtjes zijn lul van achter naar voor begon te schuiven. Het voelde heerlijk aan. Carl kwam dichterbij. Eline had haar hoofd opzij gedraaid en ze leek wel te glimlachen. Hij knielde naast haar en streelde haar haren. De top van zijn lul trilde naast haar lippen. Hij hoopte dat het zou lijken alsof het per ongeluk was en hield het nat wordende topje tegen haar lippen. Eline greep hem vast en hij aarzelde niet: hij schoof hem naar binnen, terug, naar binnen, terug, en weer naar binnen in de warme, natte holte van haar gulzige mond.

De wekker rinkelde. Helemaal bloot rende Anke de kamer in en daar bleef ze. Ze staarde ongelovig naar haar spiernaakte moeder, dwars over het bed, met de lul van Carl in haar mond en die van Pieter in haar bilnaad. Christa trok haar slipje uit en beval Anke om naakt op haar rug op het bed te gaan liggen. Ze legde haar benen over de rug van haar moeder, zodat Pieter recht in haar kut kon kijken, en deed wat van haar werd verwacht toen Christa over haar hoofd hurkte.

Het leek wel circus. Eline genoot maar iedereen deed of ze het niet merkten: de manier waarop Eline play dead volhield tartte elke verbeelding. Het duurde echt niet lang voor Pieter haar rug en billen vol spoot en toen Carl klaarkwam, hield hij zijn lul even diep in haar mond eer hij de rest in zijn handpalm deed landen.

Anke moest de kwakjes van Elines rug vegen met haar eigen slipje en Eline liet zich daarna gewillig op haar rug rollen, niet langer dwars maar nu met haar hoofd op een hoofdkussen. Om beurten streelden Christa, Carl en Pieter haar poes en af en toe bracht iemand een vinger bij haar naar binnen. Anke was ontzettend opgewonden geraakt en weigerde robot-af te zijn. Carl nam dan maar de afstandsbediening over. Christa ging op Eline liggen, haar onderlijf tegen de kin van Eline aan en haar hoofd boven haar poes. Ze gaf ze lieve kusjes, terwijl Pieter haar eigen billen ontblootte. “Ik doe het ook eens bij jou,” zei hij en hij schoof zijn opnieuw hard wordende lul tussen haar billen in, met zijn opengesperde reet boven Elines gezicht.

Carl beval Anke winden te laten en het lukte haar drie keer. Twee onnozele piepjes en een fluitende. Dan ineens knalde ze keihard uit haar reet en ze schaamde zich dood. Maar tegelijk wond het haar op. Ze moest ineens ook heel erg plassen en dat zei ze dan ook. Carl stuurde haar naar beneden en zei dat ze bij de voordeur op hem moest wachten. Toen ze daar een minuut stond kwam Carl, nu met zijn broek weer aan, bij haar en hij deed de deur open. Hij duwde haar poedelnaakt het voetpad op en ging mee naar buiten. “Pis hier maar, als je dan toch moet,” zei hij. Anke spreidde haar benen een beetje en liet haar blaas de vrije loop. Het kletterde op de straatstenen en haar pies spatte tegen haar enkels op en over haar voeten heen. Carl sprong weer naar binnen en trok de voordeur achter zich in het slot. Hij ging gewoon snel een keukenhanddoek halen maar Ankes hart klopte in haar keel. Als ze met pissen gedaan had, was Carl er plots weer en hij liet Anke haar benen en voeten proper maken met de handdoek. De twee gingen terug naar binnen en Anke was zo geil dat ze uit haar rol viel. Ze rukte aan de broek van Carl tot hij gewillig uit zijn rol viel en zijn broek uittrok en ze ging in de gang achterover op het tapijt liggen. Wachten kon niet meer. Carl schoof een condoom over zijn keiharde levensgenieter en dook op haar. Hij stootte naar binnen in twee korte, pijnlijke halen en dan was het eensklaps al glad, nat en zacht. Niets schuurde, alles gleed en slikte en spande en trok. Het was alsof alles aan hen klaarkwam.

Boven konden ze Pieter horen hijgen. Hij spoot zijn zaad over de rug van Christa en veegde het weg met de lakens. Christa ging naar de badkamer om haar rug wat beter te wassen. Pieter hijgde na en zat op het bed naast Eline. Die lag met haar borsten fier bloot en haar hele hebben en houden tussen haar benen ook, doornat gelikt door Christas tong. Pieter gaf haar een zoen op elke borst en ging de slaapkamer uit. Hij waste zich naast Christa in de badkamer, waar ze al gauw het gezelschap kregen van Anke en Carl. Er werd niet veel meer gepraat, de jongelui namen afscheid van elkaar en lieten Anke alleen achter. Anke was nog altijd bloot toen ze de deur achter hen sloot. Ze lachte stilletjes, omdat haar drie vrienden een na een door haar plas de straat op waren gestapt.