Nel voelde zich vernederd en walgelijk, 
Hoe kon ze hierna zichzelf weer zijn? Ze voelde hoe de warme smurrie langs haar wangen en nek liep, ze rilde toen er een straaltje over haar rug naar beneden gleed. Petra schaterde het uit, wat een prachtig gezicht, een kaal sletje dat word ingewijd in de wereld van de slavinnen. Nel hoorde haar aan, slavinnen? Hoe slavinnen, ik ben geen slavin, dacht ze. Nel realiseerde zich nauwelijks dat ze al de tijd eigenlijk al een slavin was geweest. John kneep zijn jongeheer eens goed uit en liet de laatste druppels op Nel vallen. Petra pakte een camera uit haar koffer en maakte lachend een paar foto's van de geteisterde Nel.

Nel schrok, wat gaat ze daar mee doen, dacht ze angstig. Nel wist nog niet dat haar verhaal op de site van JOJA zou komen. 
Zo, sprak Petra, even een bakkie en dan gaan we eens verzinnen wat me nog meer met je kunnen uithalen, grapte ze lachend naar haar slachtoffer. John had ondertussen zich weer helemaal aangekleed en begon reeds de kopjes vol te schenken. Nel bleef vastgebonden op de stoel achter, ze voelde het sperma afkoelen en door de stolling voelde ze zich nog ellendiger worden. 
Ik ga even wat lekkers uit de auto pakken, zei Petra tegen John en schoot snel haar rokje en topje aan terwijl ze richting deur liep. Wat ga je halen? Wat lekkers bij de koffie natuurlijk, ik heb wat koeken bij me en heb honger dus… 
Petra liep de deur uit en wandelde de kade op in de richting van haar wagen. Net toen ze de deur wilde openen zag ze drie meiden lopen op de kade. Een van de drie riep: ,,Mevrouw, mogen we u wat vragen?'' Petra rechte haar rug en riep terug dat ze haar gang kon gaan. We zijn onze vriendin kwijt, die zou hier ergens een afspraak hebben maar ze blijft zo lang weg, heeft u misschien een meisje gezien met donker haar en nogal kortgerokte outfit? Petra liep op de drie dames toe en sprak uitgebreid met hen. Helaas voor de schrijver en dus ook voor de lezer konden we niet horen waar het over ging, het enige dat we opvingen was dat Petra het gesprek eindigde met de volgende woorden: ,, Dus dat is afgesproken, om tien uur hier en neem dan die spullen maar mee''. Waar het over ging is niet duidelijk, zou het iets met drugs te maken hebben of met wapens? We kunnen dat nu nog niet zeggen. 
Petra pakte de koeken en liep naar binnen terwijl de drie meiden weer weggingen. Zo, hier heb ik ze zei ze bij binnenkomst. Wil jij ook een koek, slavinnetje? Nel keek haar hulpeloos aan, haar met sperma bedekte gezicht vertrok van ellende, ze had wel honger maar hoe zou ze zo een koek kunnen eten, ze kokhalsde al bij de gedachte.
Misschien moeten we ons slavinnetje zichzelf even op laten knappen, dat lijkt me beter, dan kan ze straks haar werk goed doen. Met deze opmerking gaf Petra te kennen nog veel plannen te hebben. 
John, maak haar maar los en breng haar naar de badkamer, sprak Petra, zonder het over haar ontmoeting met de drie meiden te hebben. O, ja, ik zal wat kleertjes voor ons slavinnetje pakken, kan ze zich tenminste eens behoorlijk aankleden. Petra dook in de koffer en haalde er wat niemendalletjes uit, een ragfijn rood slipje, wat nog te klein was om een navel te bedekken, een kort gehaakt topje en een super kort knalrood leren rokje. Hier, zei ze terwijl ze het John aangaf, laat ze dit maar aantrekken. John liep grijnzend met Nel en de ,,kleren'' naar de badkamer, hij zou haar zeker nog een keer flink naaien dacht Petra, maar wat zou dat? 
Petra dronk haar koffie en begon overal rond te kijken, ze liep een deur uit en weer in, een andere deur uit en ook weer in, ze was op zoek naar iets. 
Uiteindelijk verdween ze door een deur en bleef lange tijd weg, ze had kennelijk de ruimte naast de kantine eens goed bekeken. 
Ze ging weer zitten en het was duidelijk dat ze nog steeds opgewonden was want ze zat met haar hand in haar slipje met haar poesje te spelen. Haar opgewonden tepels priemden tegen de stof van haar topje en haar hals werd rood van opwinding. 
Toch kreeg ze de kans niet op een flink orgasme. Een helse kreet haalde haar uit de concentratie en ze sprong op. Ze rende naar de badkamer, alwaar het geluid vandaan was gekomen. Toen ze de deur opende zag ze dat John Nel op een verschrikkelijke manier aan het naaien was. Hij had haar over de rand van het bad gelegd en zijn olifantenlul helemaal in haar geramd! Nel gierde het uit van pijn, zo'n dikke en lange lul kon niemand hebben! Hee boy, riep Petra, je gaat haar niet mollen hoor, ik wil ook nog wat. John schrok even bij de ontdekking dat Petra achter hem stond maar ramde onverkort verder. De diepe lange halen in het getergde lichaam van Nel zouden haar verpulveren als het zo door zou gaan. 
Maar het ging niet door, John knalde zijn onverwachte orgasme leeg in het lijf van Nel die in katzwijm viel door al dat geweld. Grote klodders sperma liepen langs de benen van zijn prooi en kletsten op de tegelvloer. 
Zo, sprak hij terwijl hij weer rechtop ging staan, die heeft wel even genoeg denk ik. Ga haar verdomme nou wassen klootzak, zo komt ze nooit klaar met de opknapbeurt., bulderde Petra tegen John. 
Petra keerde om en liep weer terug naar de kantine, John begon Nel te baden in een warm bad met welriekende zeep. 
Het zal een half uurtje later zijn geweest toen de twee uit de badkamer terug kwamen, Nel wankelde nog wat op haar benen, ze was bijna in tweeën gedeeld door de rammende knoert van John. 
Zo, hebben de tortelduifjes weer schone kleertjes aan, sprak Petra. Ik niet hoor, zei John. Nee, dat zie ik ook wel, maar mijn slavinnetje ziet er nu wel lekker uit. 
Ga daar eens staan en draai je eens een paar keer om, gebood ze Nel terwijl ze naar het midden van het vertrek wees. 
Nel gehoorzaamde en voelde zich opgelaten in haar rol van mannequin, maar ze gehoorzaamde. 
Kijk nou, sprak Petra opgewonden, haar broekje komt net niet onder het rokje uit, wat kuis! Draai je om, commandeerde Petra. Nel keerde haar de rug toe en liet zo haar achterkant zien. Bukken slaafje, ik wil eens zien hoe dat staat. Nel bukte voorover en haar rokje schoof over haar billen, die nog beschadigd waren door de martelingen, omhoog. Heerlijk, riep Petra toen ze de rondingen zag en het touwtje van de minuscule tanga in haar bilspleet zag verdwijnen. Je bent helemaal van mij, jij bent echt m'n speeltje, zo zie ik je graag riep ze bijna in vervoering uit. 
Ga maar staan en kom hier, je mag een bakkie koffie drinken, wil je er een koek bij? 
Nel keek wat ongelovig maar besefte dat ze het maar al te graag aan nam. 
Nel koesterde haar warme bak koffie en genoot van de koek, zou ze nu eindelijk rust krijgen?

Je moet een slavinnen opleiding krijgen

Met deze woorden onderbrak Petra het gemoedelijke moment. Nel keek haar aan en in haar ogen verschenen tranen. Wat moet ik dan allemaal doen? Nel vroeg dit bijna huilend aan haar opponent. 
In de eerste plaats zul je me voortaan Barones noemen en in de tweede plaats mag je voortaan alleen nog maar wat zeggen als ik je daarvoor toestemming geef, begrepen? 
Nel antwoordde schuchter ja. Pets! De klap kwam loeihard aan. Nel kreeg een harde klap met de vlakke hand van Petra tegen haar rechter wang. Wat zei mijn slavinnetje tegen mij? Ja barones, antwoordde de snel lerende Nel. Goed zo, je leert het nog wel. 
Petra ging verder; ik heb hiernaast een prachtige werkplaats gezien, het lijkt me leuk om daar deel een van je opleiding maar eens te beginnen, wat jij John? 
John antwoordde dat hij dat een goed iedee vond en dat daar tenminste mogelijkheden waren een grietje als Nel te behandelen op een manier die bij haar past. Nel werd er niet erg gerust door, wat gaat er nu gebeuren dacht ze, wat is hiernaast en gaan ze me nog verder verminken? 
Petra stond op en pakte Nel bij de arm. Kom mee slavin, we gaan je de hogeschool van de martelkamer tonen, zet je maar vast schrap. 
Nel kreeg het Spaans benauwd maar liet zich meeslepen in een waas van angst en duizelingen. Wat zouden de twee met haar gaan doen in die werkplaats, en wat voor werkplaats is het eigenlijk? 
Hallo, is hier iemand? Verschrikt keken Petra en John in de richting vanwaar deze stem vandaan kwam.

Wie ben jij nou weer verdomme riep Petra uit. 
Heb je de deur niet op slot gedaan, krijste ze naar John. Ja, jij bent het laatst naar buiten geweest, antwoordde de aangeslagen John. 
En wie mag jij dan wel wezen, vroeg Petra op hoge toon aan het vrouwelijke, onverwachte bezoek. 
Voor haar stond een vrouw, gekleed in spijkerbroek met een T shirt, iets gezet postuur en vooral een heel verbaast gezicht. De vrouw stamelde; is, is dat Nel? Wat hebben jullie met haar gedaan? 
O, dus de dame kent ons slavinnetje, je kwam haar zeker zoeken? Ja, gaf de vrouw als antwoord, er zijn nog drie vriendinnen aan het zoeken, maar waar die zijn weet ik niet, ik ben ongerust geworden, maar wat is er met haar gebeurd, herhaalde ze haar vraag. 
Petra moest even recapituleren maar realiseerde zich dat hier een mooie kans was ontstaan het feest nog mooier te maken. 
John, gebaarde ze, pak die teef, we gaan haar ook meteen maar opleiden, we zijn toch bezig. 
John greep de vrouw beet en draaide meteen haar arm op de rug. Nee, riep Nel, laat Els met rust, zij heeft er niets mee te maken, jullie hebben mij toch al? 
Zo, sprak Petra, ze heet dus Els, nou slavinnetje, dan hebben we nu twee slavinnen, dat gaat leuk worden! 
Petra greep Nel stevig bij de arm en sleurde haar mee door de deur naar de werkplaats, John deed hetzelfde met Els, nadat hij voor de zekerheid de deur maar op slot had gedraaid. 
Els spartelde behoorlijk tegen en John gaf haar een flinke dreun in haar middenrif zodat ze al kronkelend met hem werd meegesleurd. 

In de ,,werkplaats'' 
Ze kwamen aan in de werkplaats die Petra kort daarvoor had geïnspecteerd en goed had bevonden om hun sadistische spelletjes voort te zetten. 
John pakte met zijn vrije arm een touw van een van de werkbanken en wurmde dit om de polsen van de spartelende Els. Met veel behendigheid omsnoerde hij de beide polsen van de gillende Els en maakte een lus aan het touw. Terwijl hij haar tegenwerkende lichaam met moeite in bedwang hield, greep hij de knot van het werkblad waarmee hij een lier kon bedienen die aan een stalen bind in het plafond was gehangen. Zoemend kwam een grote haak naar beneden, die aan een dikke ketting was bevestigd. Zo schatje, we zullen je eens een beetje temmen, zei hij terwijl hij de haak beetpakte en in de richting trok van de lus in het touw dat hij in zijn andere hand vasthield. Els kronkelde en vloekte als een tijgerin maar kon onmogelijk voorkomen dat John kans zag het touw om de haak te schuiven. Grijnzend drukte hij op de knop die de haak weer omhoog trok. Zo schatje, je handjes gaan de lucht in, kun je even lekker al bungelend tot rust komen. De haak trok het touw strak en hierdoor moest Els wel steeds meer haar handen mee omhoog laten gaan, want tegenwerken zou nu niet meer helpen. Van pijn vertrokken en van woede briesend leek haar gezicht bijna te barsten van kwaadheid. Ik krijg jullie wel, uitschot, kun je wel tegen een vrouw? Met deze woorden probeerde Els haar belagers op andere gedachten te brengen, maar het maakte niemand wat uit. Laat haar nou met rust, ze heeft niets met dit alles te maken, ze is maar een vriendin die me wilde helpen, laat ze nou gewoon naar huis gaan. Met deze smeekbede probeerde Nel haar nog te helpen, maar het antwoord van John maakte meteen duidelijk dat het niet zou helpen: ,,Ze helpt je nu ook hoor, want als we straks met haar bezig zijn kun jij even uitrusten, fijn toch?'' Nel besefte dat het hopeloos zou zijn nog verdere pogingen te doen, ze had genoeg ervaring opgedaan, ze wist dat niets zou helpen, ze was gewoon de klos. 
Els werd ondertussen van de grond getild door de takel die nu door John werd stilgezet, ze bleef ongeveer een meter van de grond bungelen. Ze spartelde met haar benen en schopte onverhoeds tegen het kruis van John. Zeg lelijke teef, dat zal je berouwen! John greep Els bij een been en greep met zijn andere hand ruw in haar kruis. Els gilde dat hij zijn poten thuis moest houden en van haar af moest blijven, maar john hield haar lachend beet aan haar spijkerbroek terwijl hij ongegeneerd door de stof zat te voelen aan haar intimiteiten. Lekker strak broekie heeft het teefie aan, duur geweest zeker? Els schreeuwde en tierde, het begon john te irriteren en greep een tweede stuk touw van de werkbank. Onverwachts pakte hij de beide benen Van Els en slingerde daar met grote snelheid het touw omheen. Hij knoopte haar enkels bijeen en al snel kon ze niet meer dan een beetje slingeren, schoppen was er niet meer bij. Vervolgens trok hij een stalen rol, een onderdeel van een schip of iets dergelijks, onder de voeten van de bungelende Els. Hij knoopte het overgebleven stuk touw aan dit loodzware attribuut zodat ook het spartelen bijna niet meer mogelijk was. Els bleef echter maar schelden en wisselde dit af door geklaag over de pijn in haar polsen. John lachte slechts wat en schoof een krukje naderbij. Ik zal eens even zorgen dat je je muil houd trut, dat geschreeuw ben ik goed zat! John pakte uit een mand een oude vuile poetslap en klom op het krukje. Hier trut, doe je bek open, snauwde hij Els toe die hem laaiend aankeek. Toen ze niet snel genoeg haar mond opende greep hij haar wangen beet en drukte haar kaken van elkaar. Er was geen ontkomen meer aan, voor ze er erg in had zat er een vieze poetsdoek in haar mond en werd deze op haar achterhoofd in een knoop vastgezet. 
John stapte op de grond en keek haar keek haar lachend aan. Zo teeffie, nou kun je hooguit nog een beetje draaien en bungelen, maar verder ben je voor de omgeving lekke veilig. Ik zal je mooie spijkerbroekkie even een beetje naar beneden doen, dan kun je tenminste niet meer weglopen. Met deze laatste opmerking zal hij waarschijnlijk eerder aan de opwindende blik gedacht hebben die hij te zien zou krijgen dan aan weglopen. 
Hij ontknoopte de band van de spijkerbroek en al snel opende hij haar rits. Door een flinke ruk aan haar broekspijpen schoof deze een flink stuk naar beneden en toonde in volle glorie haar spierwitte onderbroekje. Ha, kijk nou, de dame heeft een truttige onderbroek aan, ben je zo'n stijve trut, vroeg John op minachtende toon. Natuurlijk kwam er geen antwoord, maar slechts een heftig gemompel uit de dichtgesnoerde mond van Els. Hij kon het echter niet laten en scheurde haar onderbroek half van haar kruis, er bleef een groot deel hangen, maar langs de half weggescheurde resten was een deel van haar kaalgeschoren vrouwelijkheid te zien. Kijk nou, riep John verrukt, het deerntje heeft haar kutje zowaar geschoren, dat is handig, kan ik straks lekker leuke spelletjes met haar doen. 

Petra had ondertussen Nel al vast gemaakt op een ruwe werkbank en stond geamuseerd te luisteren naar de conversatie van John. Nel lag achterover op een ruwe werkbang met haar benen wijd gespreid, het korte rokje dat ze van haar belagers had gekregen bedekte nauwelijks haar kleine slipje, dat op zijn beurt weer niet goed haar getergde spleetje kon bedekken. Haar borsten werden nog wel bedekt door het topje maar het mocht nauwelijks naam hebben. De touwen om haar enkels knelden behoorlijk en hielden haar gefixeerd op de werkbank. Ook haar handen waren boven haar hoofd vastgemaakt aan de tafel en ze kon geen kant meer op. 

Nel onder het mes 
John had het voorlopig wel even gezien met hun nieuwe slachtoffer en voegde zich bij Petra. Hee, zo sprak hij, je hebt haar er al klaar voor gemaakt? Petra gaf als antwoord dat ze nog niet goed wist wat ze met haar slavinnetje zou gaan doen. Je moet haar staande vastbinden joh, zei John, dat geeft heel wat meer mogelijkheden. Mij best zei ze, dan knopen we ze vast aan dat gereedschap rek tegen die wand, dan kan ze geen kant meer op. John en Petra ontknoopten Nel van de tafel en al vrij snel stond de angstige Nel vastgenageld tegen een steenkoud metalen rek waar normaal gesproken de gereedschappen van het bedrijf worden opgehangen. Ze heeft de kleren nog aan, riep John. Ja, zei Petra, even niet aangedacht, maar ach, het mag best kapot, ik stik van dit soort kleding, dus snij het maar van haar slavinnenlijf. 
John pakte een gereedschapmes, een vlijmscherp mes met een vervaarlijke punt. Langzaam liep hij op Nel toe met het mes voor zich uitdragend, hij kwam er akelig dicht bij mee bij haar keel. Zo slettebakkie, hiermee ga ik je eens lekker uitkleden, je hebt nu wel weer lang genoeg in kleren rondgelopen, je hoort naakt te zijn, we willen slavinnen die direct te gebruiken zijn. 
Nel keek angstig naar het mes, als hij maar niet uitschiet dacht ze angstig. 
Gemeen grijnzend zette John het mes op de rand van haar topje, hij greep met zijn andere hand de stof beet en trok het wat van haar lijf af. Met een akelig geluid liet hij het mes door de stog heen glijden, als een mes door de boter trok het een spoor in de vorm van een steeds verder openvallende naad die al snel de borsten van Nel voor de zoveelste keer onbedekt maakten. John keek haar grijnzend aan en bewoog het mes naar de bovenrand van haar minuscule rokje, met een snelle beweging had hij ook dit kleine kledingstukje vernield en viel het op de grond. Zo, sletje, nu je broekje nog, ik zal proberen je geile gaatje niet te beschadigen. John pakte haar kruisje beet en trok het broekje vrijwel ogenblikkelijk scheurend van haar lijf. Nel gaf een gil van pijn, het broekje scheurde in de krachtige handen van John en aan haar getergde lijf bleven slechts een paar draden hangen die stille getuigen waren van het ooit aanwezige slipje. 
Daar stond Nel dan, helemaal naakt, met slechts de resten van haar topje nog om haar armen, maar verder een toonbeeld van naaktheid en een lichaam dat de sporen van de laatste behandelingen duidelijk toonde. Overal waren striemen te zien, haar kaalgeschoren kutje vertoonde beschadigingen van de martelpraktijken, haar borsten zaten vol striemen en de sporen van het afbinden met het touw, dat eerder plaats vond. Zo, zei Petra tegen haar slachtoffer, nu gaan we eens echt beginnen, wat je tot nog toe hebt meegemaakt zijn slechts kinderspelletjes geweest, nu ga je kennis maken met de hogeschool van het sadisme. 

De sessie kan beginnen 
Nel durfde niet meer te kijken en deed haar ogen dicht, ze had het niet meer van angst. 
We zullen eerst je kutje eens een beetje gaan verbeteren, je lipjes zijn veel te klein, daar gaan we eerst eens wat aan doen. Petra ging na deze woorden wat rommelen in een gereedschaplade. 
Uiteindelijk vond ze wat ze zocht; een viertal ,,griptangen'', dat zijn tangen waarop een mechaniek zit waarmee je ze kunt instellen zodat ze gesloten blijven als ze iets omklemmen. Treiterend hield Petra de tangen voor het gezicht van Nel, kijk eens wat ik hier tegenkom? Nel opende haar ogen en keek naar de martelattributen. Nel schudde met haar hoofd en kon slechts nee schudden en gillen. 
Eens kijken of ze ook passen op je heerlijke tepeltjes, grapte Petra en begon aan de stelschroef te draaien. Ze duwde de tang tegen de borst van Nel, die een schrikreactie gaf vanwege het koude staal, en begon de bekken van de tang af te stellen op de omvang van de inmiddels geslonken tepels van haar slachtoffer. Door de koude en het friemelen van Petra aan de tepeltjes van Nel, begonnen deze weer te groeien en stijf te staan. Goed zo slavin, je tepels horen altijd stijf te worden als je barones dat wil, sprak Petra tegen haar slachtoffer. 
Met een ferme kneep trok ze de tang aan die zich vast hapte op de tepel van Nel. Een enorme gil van pijn klonk door de werkplaats terwijl de tang de tepel van Nel plette en zich muurvast klemde op het getergde vrouwenvlees. 
Petra schaterde het uit, doet het pijn slavin? Ze wachtte niet op het antwoord en begon met het aftstellen van de volgende tang, want vrouwen hebben nu eenmaal twee tepels. John stond ondertussen belangstellend het schouwspel gade te slaan, de bobbel in z'n broek verried dat hij er opgewonden van werd. 
De tangen hingen recht naar beneden aan de uitgerekte tepels van de gillende Nel, het koude staal tegen haar naakte lichaam voelde ze niet, slechts de snerpende pijn van de venijnige bekken van de tangen die zich vastbeten in haar tepels waren voor haar voldoende om te creperen van pijn. 
Petra bleef op een afstandje staan kijken naar de kronkelende en gillende Nel, terwijl John zich stond te verlustigen aan haar naakte en gemartelde lichaam. John masseerde zijn kruis en de bobbel daar leek steeds groter te worden, maar hij zou er voorlopig niet toe komen om zijn opwinding te ontladen, want zijn prooi was hem voorlopig afgenomen door Petra. 
Huilend van pijn stond Nel daar tegen de muur geketend, de tranen biggelden vanaf haar wangen langs haar hals en lieten glimmende sporen na tussen haar gepijnigde borsten. 
Petra ging ondertussen in de werkplaats op zoek naar nog meer marteltuig, ze wist niet wat ze zocht maar het moest iets zijn om het kruis van Nel te pijnigen want daar was ze nu aan toe gekomen. 

Els hield het niet meer! 
Terwijl alle aandacht op Nel was gevestigd hing Els maar te bengelen aan de takel een eindje verderop. Ze voelde hoe haar armen steeds pijnlijker werden en ze had het gevoel dat ze uit elkaar werd gerukt door haar eigen lichaam dat door haar omhoog getrokken armen moest worden gedragen. Haar spijkerbroek bungelde halverwege haar benen en het half weggetrokken slipje was iets verder gezakt. Ze moest al geruime tijd nodig plassen en door de pijn en het steeds verder verzwakken van haar lichaam had ze het niet meer kunnen houden. Ze had haar blaas leeg laten lopen en de straal urine had zich een weg geboord door de stof van haar onderbroekje om vervolgens langs haar benen de spijkerbroek kletsnat te maken, de stof kleurde donkerblauw en de resten drupten op de betonnen vloer onder haar. Ze was uiteindelijk buiten westen geraakt en haar hoofd hing schuin naar beneden met haar ogen weggedraaid.

Petra vindt het ultieme marteltuig 
In een van de kasten treft Petra een paar doosje met punaises aan, daar heb ik wat aan dacht ze. Ze griste van een werkbang een paar werkhandschoenen en liep op haar prooi toe. Kijk meisie, sprak ze tot de Huilende Nel, deze dingetjes gaan je kutje eens lekker verwennen. Ze liet de doosjes zien aan haar slachtoffer die slechts reageerde door nog heftiger te kermen. Petra schoof een handschoen om haar rechter hand, ze opende een doosje met de stekelige prikkers en strooide de inhoud daarvan in de palm van haar hand. Grijnzend kwam ze op Nel af met haar hand dreigend in de richting van haar kruis. Nel probeerde haar benen dicht te knijpen maar dat was onmogelijk door haar bondage. Met een flinke mep klapte Petra haar met punaises gevulde handschoen tussen de benen van haar slachtoffer. Nel gilde het uit en haar nekspieren bolden van spanning en pijn. De prikkers priemden zich in het zachte kaalgeschoren vlees van haar kutje. Ze prikten niet alleen in haar liezen maar ook de binnenkant van haar holletje kreeg het behoorlijk te verduren want door het wrijven van de hand van Petra glipten veel punaises bij Nel naar binnen. Petra leek wel bezeten, ze ging steeds heftiger te keer en drukte steeds harder met de handschoen tegen haar kruis. Nel liep paars aan en het zou niet lang meer door moeten gaan want ze was bezig het bewustzijn te verliezen. In haar enthousiasme gooide Petra nog een paar doosjes punaises in haar andere hand en begon hiermee ook de dijen en buik van haar slachtoffer te bewerken. 
Overal bleven de scherpe puntjes in zitten, in de benen van Nel zaten tientallen punaises geprikt en hier en daar vloeide het bloed er uit.