Streaken over de Coolsingel
,,Dames en heren, de zaak gaat sluiten, wilt u naar buiten gaan, we zien u graag een andere keer weer terug'' Met deze woorden uit de luidsprekers begrepen Nel en Jack dat hun tijd was gekomen om de zaak uit te rennen en naar de auto te gaan om in veiligheid te komen, tenminste voor een van de twee. Nel, zei Jack nog snel tegen zijn mede slachtoffer, we gaan samen, dan delen we het tegengif en hebben we beide evenveel kans om te overleven. Nel knikte en trok hem mee de paskamer uit.

Verschrikte gezichten en roepende verkoopsters achterlatend renden de twee hand in hand naar de roltrap en sprongen over de grote treden naar beneden, hierbij duwden ze soms anderen opzij, maar dat deerde hen niet. Ze vonden hun weg dwars door de zaak naar de uitgang. Menig toeschouwer riep hen na, maar het maakte hen niet uit, naakt of niet, ze moesten de auto zo snel als mogelijk vinden! Struikelend en elkaar weer opbeurend renden ze over de Coolsingel, nagefloten en uitgejouwd. Op een zebra, vlak voor een paar stilstaande auto's viel Nel languit op straat, haar benen vlogen door de lucht en de omstanders konden recht in haar naakte kruis kijken. Jack greep haar bij de hand en trok haar weer overeind. Na een snelle run over het trottoir vonden ze uiteindelijk de auto terug waar John en Petra op hen zaten te wachten. Hijgend trokken ze de schuifdeur open en stapten snel naar binnen. Onmiddellijk gaf Petra gas want ze had gezien dat haar beide blote slachtoffers werden achtervolgt door mensen van de bedrijfsbeveiliging. Petra scheurde snel een paar straten door en parkeerde in een stil steegje achter de Hoogstraat. Zo neukertjes, dus jullie dachten maar saampjes te komen, maar ik heb maar voor één van jullie tegengif hoor. 
Dat geeft niet, we delen het gewoon, dan maken we beiden een kans op redding, antwoordde Jack. 
Zo, en jij dacht dat jullie dat bepaalden, zei Petra op norse toon. Nee slettebakjes, ik geef het tegengif maar aan een van jullie, de ander krijgt niets! Jack en Nel keken elkaar angstig aan, dit hadden ze niet verwacht, wat een wrede vrouw is dat, moeten ze gedacht hebben. Maar we hebben nog even de tijd, we gaan naar ons ouwe stekkie terug en kijken dan daar in de werkplaats of we een leuk spelletje kunnen bedenken waarbij een van jullie twee als winnaar uit de bus kan komen. 
Petra startte de wagen en begon te rijden. Na een minuut of tien waren ze weer in het havengebied aangekomen en Petra parkeerde de wagen voor het gebouw. 
Zo kleine slaafjes van me, ga maar naar binnen, we zullen eens kijken wie het gaat overleven, de ander gooien we dan in de haven, verzuipen is altijd nog beter dan creperen van de pijn, want die krijg je als je het tegengif niet neemt. 
Jack en Nel stapten met gebogen hoofd uit de wagen en liepen in de richting van de grote deur. Eenmaal binnen zagen ze hoe Els vastgebonden en met bloedende striemen lag te creperen van de pijn. Ach, jij hebt je ook vermaakt, zei Petra lachend tegen Joop. Ja, ze wilde niet naar me luisteren, nou dan mag ik ze toch wel een beetje met de riem strelen? Als je dat strelen noemt, wil ik wel eens weten wat er gebeurt als je helemaal los gaat, zei Petra lachend. 
Joop had zich ondertussen weer op orde gebracht en het leek er op dat hij verder geen bedoelingen meer had. Ik ga een bakkie doen hiernaast, als jullie me nodig hebben dan hoor ik het wel, sprak hij tot Petra. Ja hoor, we hebben hier nog een lekker ventje voor je, misschien mag je hem straks nog een beetje gebruiken, eerst gaan we kijken of hij of zij naar de eeuwige jachtvelden gaat, hierbij wees ze op haar beide slachtoffers. 
Zo, sprak Petra, we gaan een leuke wedstrijd houden, de winnaar krijgt het tegengif, de verliezer gaat vastgebonden de plomp in en verzuipt. 
Petra knikte naar John en beiden commandeerden Jack en Nel op de grond te gaan zitten met opgetrokken knieën. De voeten van de slachtoffers werden aaneen geknoopt en ook hun dijen kregen een flink touw en een paar stevige knopen om zich heen. Bij allebei werden de polsen en onderarmen stevig op de rug samengebonden en na nog wat touwen en knopen zaten de twee machteloos vastgebonden op de grond. Petra haalde uit een tas een klein flesje, ongeveer de afmeting van een colafles. Zo sletjes, dit is het tegengif, dat zet ik hier op de tafel, degene die zich het eerst weet los te wurmen mag het flesje pakken en leegdrinken, da ander kan dan maar beter ophouden met worstelen want die gaat ogenblikkelijk zonder discussie de plomp in.

De allerlaatste kans 
Nel en Jack keken elkaar aan en beseften dat er niets anders op zat dan ieder voor zich de strijd aan te gaan. Petra en John namen op een krukje plaats en gingen geamuseerd zitten kijken naar de twee gebonden mensen. Kom op, probeer je los te werken, we hebben expres de knopen niet zo erg vast gemaakt, riep ze ter aanmoediging naar de twee hulpeloze prooien. 
Jack en Nel begonnen te kronkelen en te friemelen met alle lichaamsdelen die nog konden bewegen. Nel friemelde met haar vingers aan de knopen die vlakbij haar polsen zaten, maar veel resultaat leverde het niet op. Jack begon wild met zijn handen te duwen en trekken en hoopte dat de lussen daar omheen dan los zouden schieten, maar dat viel hem goed tegen. 
Terwijl Petra en en John bij het genot van een flesje fris zaten te genieten van de twee slachtoffers die in paniek zichzelf probeerden te bevrijden, voelden deze slachtoffers zich steeds hopelozer worden. Zker een kwartier ging heen voordat Nel zich op de zij liet vallen en vermoeid uitriep dat ze haar maar moesten laten verzuipen. Dit kan ik niet aan, ik ben doodmoe, ik geef het op, laat me maar sterven, riep ze naar de twee lachende beulen. O, nee sletje, we wachten gewoon tot een van jullie los is, eerder gaat niemand er stiekem tussenuit, begrijp je? Nel bleef echter liggen en had al besloten niet meer verder te willen leven, de angst, de verminkingen en de radeloosheid had haar moedeloos gemaakt. Jack ging evenwel gewoon door met zijn ontsnappingspoging en het begon er op te lijken dat hij vorderingen maakte, de touwen kwamen wat losser en weldra zou dat mogelijk kunnen leiden tot een bevrijding. 

Nel bewoog nog amper, ze lag snikkend op de grond en haar naaktheid maakte haar nog hulpelozer. 
Ze dacht terug aan alles wat haar al was overkomen de afgelopen dag, de vernederingen, de martelingen, de beschadigingen die ze had opgelopen, dit was niet wat ze had verwacht van de ontmoeting die ze had geregeld via het internet. Was ze maar niet zo goed van vertrouwen geweest. Eerst had ze nog het gevoel gehad dat het haar allemaal wel kon opwinden, maar het werd uiteindelijk een echte martelgang, dit had ze niet gewild! 

Met een verwrongen gezicht zag uiteindelijk Jack kans om zijn handen los te krijgen, hij schoof naar Nel toe en begon aan haar handen te prutsen. Jack had zich voorgenomen om haar ook te bevrijden en zo toch allebei het tegengif te drinken. Daar komt niks van in, gilde Petra hem toe, nu ga je te ver slaaf, dit kost nu ook jou de kop. Briesend stond Petra op en liep naar de tafel waar het flesje stond. Ze greep het vast en met een zwaai smeet ze het tegen de muur kapot! 
Zo, slaafjes, geen van beide krijgt nu het begeerde drankje, dat is mooi eigen schuld. 
Jack staarde haar wezenloos aan en wilde opstaan om haar aan te vliegen. Met een vaste hand greep John in, en knoopte in mum van tijd de polsen van Jack weer op de rug stevig vast.

Petra en John gingen vervolgens weer op de krukjes zitten en keken strak naar hun slachtoffers.
Zo, sletjes, nu gaan wij hier lekker zitten kijken hoe jullie gaan creperen, wat zullen we genieten!
Jack probeerde nog een rustig gesprek met zijn opponent aan te gaan, maar het resultaat was een snauw van Petra die hem gebood zijn muil te houden en gewoon te wachten tot het gif zijn werk zou gaan doen.

John en Petra keken elkaar aan en na een paar seconden schoten ze in de lach. John viel bijna van z'n kruk van de lol en Petra zat eveneens onstuimig te schuddebuiken van het lachen. Verbaast keken Nel en Jack naar de twee, wat viel er nou te lachen? 
Petra herstelde zich gedeeltelijk en sprak tot de twee slachtoffers; Ach wat hebben mijn twee sletjes goed geluisterd naar mij, jullie hebben de meest perverse en gekste dingen gedaan, jullie hebben ons video-opnamen bezorgd die we wereldwijd voor veel geld gaan verkopen, jullie hebben je zelf voor lul gezet in de stad, menig voorbijganger opgewonden met jullie geile slavenlijven en ons een onvergetelijke dag bezorgd, en waarom? Gewoon omdat we jullie een glaasje water met een smaakje hebben laten drinken en jullie hebben wijsgemaakt dat het gif was, ha ha ha.

Maar, prevelde Jack, was dat,..Nee sul, we hebben jullie geen gif gegeven, het was gewoon water, je denkt toch niet dat we zomaar ons speelgoed kapot maken? 
Jack zakte puur van ontlading in elkaar en smakte naast Nel op de grond, hij was van de spanning en de anticlimax buiten bewustzijn geraakt. Nel bleef eveneens liggen, ze was net als Jack te moe om nog bij haar bewustzijn te blijven. 

Een klop op de deur.

Terwijl Petra en John nog wat zaten na te kletsen over hun onvergetelijke uren in de stad met hun slachtoffers, werd er op de deur gebonkt. John, ga eens kijken wie dat is, gebood Petra.
John liep naar de deur en maakte deze open. Hoi John, we komen nog eens kijken of er nog wat is te neuken hier. Voor de deur stonden ongeveer 15 mannen die eerder op de dag ook aan de wrede spelletjes hadden meegedaan. Petra, dat zijn onze collega's, ze willen nog wat spelen, kan dat?
Ja, het was niet de bedoeling, maar laat ze maar even binnen, een uurtje kan nog wel maar dan weer oprotten. Jullie horen het, zei John, een uurtje spelen mag nog. 
De jongens stapten het vertrek binnen en liepen door naar de werkplaats. Tering, riep meteen de eerste man, je hebt nu twee meiden, dat wordt leuk! De mannen zagen Nel op de grond liggen en ook Els die nog steeds in haar benarde positie vastgebonden was, kreeg hun geile blikken op zich gericht.
Wat doet die vent daar nou, moeten we die ook neuken? Nou, zei Petra, als iemand daar zin in heeft, van mij mag het.