Zijn grote blauwe ogen boorden zich de laatste tijd regelmatig in de hare waardoor ze zich toch ongemakkelijk begon te voelen. Hete stroomstoten schoten dan door haar jonge, slanke lichaam van haar keel tot aan de gespannen borsten. Van haar borsten tot aan het warme nestje tussen haar dijen. De reden waarvoor hij steeds zo keek? Die kende ze niet. Was het een mannelijke arrogantie, een blik van een man die weet dat hij begeerlijk is?

Die weet dat hij een heerlijk lekker lijf heeft? Misschien. Misschien ook niet. Maar oh, zijn blik kon net zo goed leeg zijn, zonder uitdrukking, zodat hij netjes afschermde wat hij dacht. Daar was hij een echte artiest in geworden. Grapjes maken met de vrouwen, flauwe opmerkingen maken, en allemaal, van de eerste tot de laatste, trapten ze met hun ogen open in de val die hij zo netjes had klaargezet voor hen. Ondertussen had ze hem echter door. Ze was ervan overtuigd dat hij niet werkelijk op haar viel, maar dat dàt zijn pose was. Zijn vaste houding tegenover alles wat maar enigszins vrouwelijk en te veroveren en niet te veroveren was.

Want ook daarin onderscheidde hij zich van de andere mannen; hij was charmant tegen alle vrouwen, nu ja, bijna allemaal, en het maakte niet uit of ze vrij waren of niet. Maar hoe hij zich écht voelde, wat hij écht dacht, bleef verborgen voor iedereen. Behalve wanneer hij dan eens een glaasje wijn dronk op één of andere receptie, dan werd zijn tong wat losser en zijn toon wat emotioneler. De wetenschap op zich was niet voldoende om zich zekerder te voelen. Hoewel ze wist wie of wat hij was, trapte ze er keer op keer toch weer in omdat ze tegen wil en dank aangetrokken werd tot zijn charme. En steeds voelde ze zich in zijn nabijheid nerveus en kon ze het toch niet nalaten terug zijn priemende blik te zoeken. Telkens haar ogen over zijn jeugdige trekken gleden, ontmoetten ze telkens die van hem, ononderbroken, alsof hij haar trekken in zich wilde opzuigen, iedere lijn gedetailleerd in zich opnemen om later te kunnen oproepen, wanneer haar afwezigheid hem teveel werd. Op haar beurt was zijn aanwezigheid net iets teveel om te kunnen hanteren. En als hij afstand bewaarde, lukte dat nog net, maar als hij die overschreed, werd deze sterke, onafhankelijke vrouw gereduceerd tot een trillend hoopje zenuwen, die niet meer wist welke dag het was, wat te antwoorden of hoe te reageren zonder door de mand te vallen. En arrogant dat hij kon zijn! Dan had ze zin om gillend naar zijn keel te vliegen. Een typische jeugdige arrogantie van iemand die vindt dat de wereld aan zijn voeten ligt, dat hij alles aankan en het veel beter weet dat zijn oudere medemens. Overal had hij een uitgesproken mening over die hij niet onder stoelen of banken stak. En dat was oké. Echt waar. Behalve als hij over vrouwen begon; dan maakte hij haar zo jaloers dat ze niet meer wist welke kant op te kijken, en het eindigde er gewoonlijk mee dat ze iets – haar koffielepeltje of het potje zoetjes – naar zijn kop gooide.

Al met al was het soms moeilijk samenwerken, omdat ze nooit wist of ze hem au sérieux moest nemen of niet, en er waren momenten bij dat ze er echt gek van werd. Als ze allebei op een andere afdeling of etage zouden gezeten hebben was dat nog draaglijk geweest, maar hij zat tegenover haar, dus negeren was héél moeilijk. De dag kwam, dat ze met hem moest meerijden in zijn wagen, omdat ze samen een klant moesten bezoeken voor een presentatie van een nieuwe reclamecampagne. Het werd een ware kwelling. Ze hield hem vanuit haar ooghoeken in de gaten hoe hij handig de auto door de spits loodste, hoe hij vinnig van de ene naar de andere versnelling schakelde en weer terug. Iedere keer zag ze zijn dijbeenspieren aanspannen bij het schakelen, ze zag zijn mooie slanke vingers rusten op het stuur. Er klonk geen muziek, de stilte was soms beklemmend, maar de jonge vrouw dorst hem niks te vragen toen ze zo dicht bij hem was. Het was ook de allereerste keer dat ze echt helemaal alleen waren en het viel haar meteen op dat zijn bravoure was gereduceerd tot nul, en de grapjes over waren. Wilde dat zeggen dat hij die bewaarde voor vrouwen die hij wél aantrekkelijk vond, of had hij gewoon opeens geen moed meer, toen hij alleen met haar was? En hoewel ze wel de nodige ervaring bezat was ze net niet brutaal genoeg om het hem te vragen. Er was gewoon geen conversatie. Ze was zo nerveus dat haar geen enkel onderwerp te binnen schoot waarover ze konden praten. De persoonlijke dan. Je kon toch moeilijk heel de tijd over zaken praten? Nu ja, hij kon dat wel, maar ze wilde dat ze de moed bezat om hem uit te horen; welke muziek hij graag beluisterde, of hij las, welke films hij graag zag. Maar nee, voor hem ging de klant voor. Want op weg naar die klant overliepen ze nog even de te volgen procedure. Soms werd ze wel eens boos over zijn arrogantie, zijn zorgeloosheid.

Vandaag was hij was steeds kalm en vol vertrouwen en wist de klant binnen te halen. Ze gingen met zijn allen lunchen om dat feit te vieren. Heel gezellig allemaal, ze konden best wel lachen, en het gekke was dat hij dingen kon permitteren waar een ander alleen maar van kon dromen. Hij flirtte met een van de vrouwelijke collega’s van het andere bedrijf onder het genot van een bord spaghetti en een glaasje rode wijn en het beviel haar niks. Jaloezie welde als een zure bal op vanuit haar maag en bleef achter haar keel zitten. Maar wat graag wilde ze het mens haar ogen uitkrabben, en om zich te bedwingen drukte ze nagels hard in haar palmen. Ze wilde maar wat graag de hele bende inruilen voor een tafeltje voor hen beiden, waar hij dan lang in haar ogen kon kijken. Maar het moment diende zich aan dat ze terug naar huis moesten. Vermits een heel deel van het centrum van de stad opgebroken lag moest ze de buitenring rijden. De gehele terugweg werd in stilte afgelegd. Ze waren nog van plan om een hapje te gaan eten in het oude stadscentrum, maar ze was bang geen hap door de keel te krijgen. Toen kwam het moment dat hij vroeger dan verwacht de buitenring verliet en een overdekte parking aan de kaaien opreed. De vrouw probeerde niet te schichtig te reageren. De hemel betrok snel en in de verte was een onheilspellend gerommel te horen. De lucht werd steeds donkerder en op vijf minuten tijd zag de hemel inktzwart. Hij zette de wagen stil, draaide de sleutel om en bleef stilletjes zitten. Van pure zenuwen liet ze haar open tas van haar schoot vallen. Met een vuurrood hoofd stopte ze haar ziekenfondsboekje, haar agenda, haar portefeuille en een haarborsteltje en andere kleine dingetjes terug in de tas, maar liet hem echter liggen en klemde haar handen tussen haar knieën.

“Vraag je je niet af waarom we hier zijn?” Zijn zachte stem kraste over haar zenuwen als een ongetrainde hand een strijkstok over de snaren van een viool haalde. Haar rug stijf van de zenuwen bleef ze voor zich uitkijken. Hij zuchtte pijnlijk getroffen door haar schijnbare onverschilligheid. Hij keek naar buiten en dan naar zijn eigen schoot.

“Je hebt geen idee hoe lang ik er naar verlang met je te neuken, geloof ik. Ik snak er al meer dan een jaar naar. Ik wil horen van je wat je graag hebt, alleen durfde ik je dat nooit te vragen. Ik wil je horen smeken om verlossing. Ik wil jouw vingers over mijn huid voelen gaan en kreunen van genot. Ik wil mijn oor tegen je borst leggen en luisteren naar het snelle kloppen van je hart, en… hopen dat het zo klopt door mij.”

Hij keek weer voor zich uit en veegde en denkbeeldig stofje van zijn dijbeen. “Alleen al je te mogen aanraken is een zegen en een kwelling voor me.”

“Maar uiteindelijk, aan het einde van de dag, hoop ik dat je me gewoon ziet staan, en niet in elkaar krimpt als ik nog maar in de buurt kom. Dit was voor mij een uitgelezen kans om je beter te leren kennen, maar je hebt nog geen twee woorden gezegd”.

Voorzichtig draaide ze haar hoofd en keek naar zijn hand, zijn mooie slanke, bijna vrouwelijke, hand die gespannen op zijn bovenbeen lag. Ze voelde zijn wanhoop, hoorde de trilling in zijn stem. Ze was eerlijk gezegd behoorlijk geschrokken van zijn woorden, huiverend herhaalde ze die stilzwijgend. In gedachten zag ze zijn handen die traag over haar lichaam gleden. In geen miljoen jaar had ze kunnen, of durven, vermoeden dat hij zich zo voelde ten opzichte van haar. Daar ga je dan met je zogenaamde zelfvertrouwen, dacht ze bij zichzelf. Op gebied van mannen was ze zo onzeker als de pest. Ze wilde wel geliefd zijn, en wilde liefst door hem begeerd worden, maar er was een groot verschil tussen wat we wilden en wat we kregen. En met alle bijeengeraapte moed, legde ze haar hand op de zijne en vlocht ze haar vingers door die van hem. Ze voelde hem verstrakken maar hij keek haar niet aan. Ze haalde even diep adem voor ze van wal stak, gesteund door de snel invallende duisternis, ingezet door zwarte onweerswolken.

“Je bent heel moedig door dit allemaal tegen me te zeggen, moediger dan ik. En ik heb zelfs heel veel moeite je te geloven, weet je dat? Vanaf dag één zag ik je in al je rust en zelfzekerheid onze ploeg versterken. Hoe vaak heb ik niet jouw kant uitgekeken! Ik voelde maar wat vaak je ogen op me gericht, en hoe dikwijls heb ik niet gehoopt, gewenst dat je me zou uitvragen, of iets tegen me zou zeggen. Maar wist, of vreesde dat dat niet voor mij weggelegd was en dan voelde ik mij iedere keer weer afgewezen. Stom, hé?”

Ze tilde zijn hand op en drukte er een innige kus op. Ze rook zijn geur, die nog nieuw voor haar was, en snoof hem diep op. “Er zijn van die momenten, zoals nu, dat ik je zou willen omhelzen en kussen”, zei ze beverig.

Hij draaide zijn hoofd naar haar toe. En hoewel het aardedonker was voelde ze zijn indringende ogen op haar gericht, alsof die haar haarfijn peilden en wisten wat er in haar omging. Of was hij misschien compleet verbouwereerd? Ze wist wat hij wilde doen, maar leek het initiatief aan haar over te laten. Haar instincten volgend overbrugde ze de kleine afstand en drukte zacht haar lippen op de zijne. De schok voelde ze tot in haar tenen. Hij draaide zijn bovenlichaam naar haar toe, legde zijn hand achter haar hoofd en drukte zijn lippen opnieuw op die van haar. Ze kreunde zacht. Zijn trillende handen bewezen dat hij net zo zenuwachtig was als zij. Maar hij werd wat moediger, of wanhopiger. Zijn tong duwde haar lippen van elkaar en glipte onder dierlijk gekreun haar mond binnen. Instinctief opende de jonge vrouw haar dijen en hoopte dat hij haar daar zou willen aanraken, daar waar ze zich zo leeg voelde. Ze registreerde alleen maar het donker, zijn zware ademhaling, het gekraak van de kunststofbekleding rond zijn stuur toen hij er hard in kneep. Eindelijk liet hij het stuur los, streelde haar borst door de dunne blouse heen, en gleed dan naar beneden, waar één vinger traag over het kruis van haar slipje streelde. Geschokt hapte ze naar adem onder deze brutale aanval.

“Als ik nu mocht kiezen,” fluisterde hij “dan nam ik je mee naar een hotel of motel en vrijde met je de hele nacht alsof het mijn laatste was!”

Even bleef ze inwendig trillend zitten, dacht even na over zijn verzoek, en dan, in een overmoedige bui stak ze haar hand uit en draaide aan de contactsleutel waardoor de motor ronkend tot leven kwam. “Waar wacht je op?” zei ze bevend.

Het duurde even voor hij reageerde. “Heb wat geduld met me, ik durf niet te snel te rijden. Ik beef zo erg dat ik ongelukken bega!” zei hij uiteindelijk, vreemd lacherig. Opnieuw overmoedig trok ze hem naar zich toe en drukte opnieuw haar mond op de zijne. Na die kus likte hij zijn lippen en kreunde opnieuw toe hij haar smaak proefde. Hij kreeg uiteindelijk de pook in eerste versnelling en trok bruusk op. Hij zette snel de auto in een ondergrondse parking en hielp haar uitstappen. Hij had altijd een setje liggen in de auto voor het geval hij ergens vast zat en moest overnachten. Diner was geheel en al vergeten.

“Ik weet ergens een mooi hotel voor ons”, zei ze verlegen en voelde zich bruisen van leven en opwinding en wilde dit meer dan wat ooit. De hemelsluizen hadden zich inmiddels geopend en een gordijn van regen doemde op toen ze de parking verlieten. Rennend zetten ze koers naar het bewuste hotel dat ze voor ogen had. Na vijf minuten wees ze naar de inkomhal van een hotel dat hij al een tiental keren was voorbij gelopen, vroeger. Drijfnat vielen ze er binnen, proberend nog een beetje waardigheid te bewaren.

Hij liet haar voorgaan en schreef hen in. Ze maakte van de gelegenheid gebruik en glipte snel het toilet binnen waar ze trachtte zich iets te fatsoeneren én snel haar slipje uit te trekken. Later wenkte hij haar. Ze hadden het koud en besloten toch eerst naar de bar te gaan. Op de TV was net een voetbalwedstrijd bezig. Ze bestelden allebei een cognacje, en de alcohol brandde zich een weg door haar slokdarm. Hoestend zette ze het glas neer. Hij kwam van de barkruk af en nam haar hand. “Kom, liefje, onze kamer wacht”, sprak hij zacht.

Ze liet zich gewillig meetrekken. Hij gaf haar een zacht duwtje in haar rug en leidde haar naar de lift. Zijn handen beefden. Van de kou of de zenuwen? In de lift klemde ze zich rond de koperen reling en keek schielijk in de spiegel en schrok van zijn uitdrukking. Zijn gezicht was vertrokken van begeerte en nervositeit. Haar hart hamerde in haar borst, haar handen waren klam. Hij was iets dichter komen staan en ze voelde zijn hitte tegen haar rug en billen. “Je weet toch dat er geen weg terug is?” vroeg hij met krakende stem. Zonder zijn blik te lossen schudde ze langzaam haar hoofd. Zijn vingers streken haar haren weg uit haar hals en drukte vederlicht zijn hete mond in haar hals. Zuchtend boog ze haar hoofd iets om hem wat ruimte te geven. Zijn tong streek over het plekje dat hij net gekust had. Oh ja, hij was onmiskenbaar opgewonden, zijn stijve duwde ongeduldig tegen haar onderrug. Zijn handen lagen losjes op haar heupen, en verraste haar door even in haar nek te bijten. Ze hapte even verschrikt naar adem, maar hij suste haar door opnieuw aan dat plekje te likken. Ieder haartje op haar lichaam stond overeind alsof ze onder stroom stond. Tegen de tijd dat een discreet belletje meldde dat de lift was gearriveerd, stonden ze te trillen op hun benen. Beiden verlieten ze de kooi om langzaam door de gang te lopen op weg naar de kamer.

Er was inderdaad geen weg terug meer. Ze zag hem moeizaam slikken en kijken naar de sleutel. Ze legde haar hand op zijn schouder en liet hem over zijn arm naar beneden glijden en vlocht opnieuw haar vingers door de zijne. Gek, nu dat hun wederkerige aantrekkingskracht aan het licht was gekomen, ze hem zo graag wilde aanraken. Hoe ze ooit zonder had kunnen doen was haar een raadsel.

“Spijt?” vroeg ze zacht.

Hij schudde zijn hoofd. “Nee, ik ben bang dat ik wakker ga worden. Ik durf niet geloven dat ik hier sta met jou”, zei hij hees lachend.

Ze haalde de sleutel uit zijn krachteloze vingers en ontsloot de deur. Eenmaal binnen schenen ze geen van beiden echt te weten wat te doen nu het moment daar dan echt was. Tegen de linkerwand stond een groot tweepersoonsbed, met boven het hoofdeinde twee reproducties en een spiegel, uitnodigend op hen te wachten. Op de nachttafeltjes stonden kleine lampjes met gele kapjes en een telefoon. Tegenover het bed stond een kaptafel en een TV. Hij liep zenuwachtig door de kamer terwijl zij met de handen achter de rug tegen de deur geleund stond, en hem gadesloeg hoe hij de kraakheldere gesteven witte lakens van bed terug sloeg, de kussens opschudde, de badkamer inspecteerde.

“Hé”, riep ze hem zacht. Ze wenkte hem met een brutaal vingertje en meteen schoot de adrenaline en testosteron door zijn lijf als een hete naald. Hij bleef voor haar staan.

“Dichter”, fluisterde ze hem toe. Tergend langzaam haalde ze haar handen vanachter haar rug en legde ze zacht op zijn heupen. “Hemel, wat sta je te trillen. Heb je zo’n kou?” Zijn brandende blik in de hare schudde hij zijn hoofd.

“Nee”, kraste hij, “integendeel. Ik voel me zo heet alsof ik koorts heb”. Ze trok zijn t-shirt uit zijn broek en voelde aan zijn borst. Hij hield scherp zijn adem in.

“Hemeltjelief ja. Daar moeten we iets aan doen”.

Haar trillende vingers vervloekend streelde ze zijn hete strakke huid. Zijn handen lagen op haar heupen, wachtend, smachtend, knedend. Ze trok zijn shirt ongeduldig over zijn hoofd en drukte zuchtend haar mond op zijn borst, ergens naast zijn linkertepel. Kreunend drukte hij zijn mond in haar haar, kneedde haar billen. Aangemoedigd door zijn gekreun schoof ze op en raakte ze zacht zijn tepel aan met lippen en tong. De haartjes er rond kriebelden een beetje en het aangeraakte deeltje reageerde vrij heftig op de liefkozing. De platte tepel werd een hard, stijf knopje en maakte haar nog brutaler en daarom likte ze er nog eens even aan. De subtiele zoutig mannelijke smaak zond kleine stroomstootjes door haar lichaam en deed haar verlangen naar meer. Ze richtte zich op en keek hem aan. Terwijl ze hem in de ogen keek, daalde haar hand naar zijn kruis en greep zijn stijve beet. Zijn oogleden vielen trillend dicht onder smartelijk gekreun.

“Oh, dat kan…kijk een beetje wat je doet…” eindigde hij zwakjes.

“Wauw!” Kreunde ze. “Dat is niet niks. Is dat allemaal voor mij?”

Moeizaam opende hij opnieuw zijn ogen. Hij knikte langzaam, met een diepe blos op zijn wangen en hals. Ze opende traag het eerste knoopje van zijn natte spijkerbroek en liet begerig haar hand naar binnen glijden.

“Jij brutale snaak. Jij draagt helemaal geen ondergoed, is het wel!” Ze zakte traag door haar knieën en opende de resterende knopen, gaven zo langzaam zijn schat vrij.

“Oh ja”, fluisterde ze opgewonden. Haar hete, natte tong schoot uit haar mond en trok een glimmend spoor over zijn erectie. Zijn gekreun, smartelijker en wanhopiger deed haar glimlachen. Ze opende haar mond en verleende de paarse eikel langzaam toegang, waarbij haar tong rond het harde randje krulde. Hij kreunde diep vanuit zijn keel en neukte traag haar mond.

“Verdomme, wat lekker”, zei hij snuivend.

Ze richtte zich langzaam op en likte begerig haar lippen, lonkend van onder haar half geloken ogen. Dit vatte hij op als een signaal en knoopte haar korte jasje los. Daarna volgden de knoopjes van haar geklede blouse. De degelijke katoenen beha die tevoorschijn kwam stelde hem niet teleur. Integendeel. Hij beet op zijn onderlip terwijl hij de panden van de blouse open legde. Ze begon stilaan ongeduldig te worden.

“Ik voel ook zo heet! Help je me?” vroeg ze plagerig.

Hij knikte langzaam alsof hij in stroop was veranderd en iedere beweging leek hem veel moeite te kosten. Met een korte beweging van haar schouders lag de blouse op de grond en reikte ze naar achter om het slotje los te maken. Op dat moment trok hij haar schouderbandje naar beneden, onthulde zo een zachte bleke borst met een hard knopje die hij gretig zoende. Haar huid glansde, trilde als een zenuwachtig diertje. Opgewonden duwde ze zijn hoofd dichter bij haar borsten die riepen om zijn kussen en tedere aanrakingen. Nu ja, teder? Grommend greep hij de ene borst beet terwijl hij bij de andere de harde tepel tussen zijn lippen ving. Hij knabbelde, likte, zoog aan het kersenrode knopje.

“Dit vind je wel fijn, hé? ” Raspte hij.

“Oh lieve help ja, dit voelt zo heerlijk!” Verzuchtte ze zacht. “Kus me” beval ze hem hees.

Langzaam hief hij zijn hoofd, keek haar indringend aan en drukte zijn half geopende mond op die van haar. Zijn tong joeg de hare naar die van hem. De jonge vrouw klemde zich aan hem vast, kreunend, zuchtend toen zijn hand onder de zoom van haar rok verdween en langzaam omhoog kroop. Zijn vingertoppen streelden de ultragevoelige vouw van haar knieën tot die knikten, streelden verder naar boven over de babyzachte huid van haar dijen die ze onwillekeurig iets spreidde. Ze voelde zijn harde lul kloppen tegen haar heup, daarna zijn handen naar haar rug gaan en de rits van haar rok losmaken. Met een ritselend geluidje viel hij op de grond. Hij bekeek haar blote onderlijf aandachtig.

“En je zegt dat ik stout ben, mijn nat bloot ondeugend meisje”, fluisterde hij schor.

Nu was er echt niet veel meer dat hen scheidde van de ultieme eenmaking en ze wisten het beiden. Nu was het zijn beurt om door de knieën te gaan. Zijn van opwinding bevende vingers dwongen haar dijen nog wat verder uiteen. Vanuit zijn positie keek hij met rode wangen naar haar op en ze begreep dat hij wachtte op haar toestemming. Ze knikte heftig.

Zijn vingers duwden haar schaamlippen open totdat hij haar kon liefkozen, en bleef haar aankijken. Hij duwde zijn mond tegen haar buik. Hij hield scherp zijn adem in, toen ze even de spieren van haar buik opspande.

“Wat ruik je lekker en opgewonden”, kreunde hij schor. Ze kreunde diep en wellustig met haar hoofd achterover tegen de deur, draaiend met haar heupen, duwend tegen zijn hete mond, haar vingers in zijn haar.

“Ja, ga door alsjeblieft, ik smeek je”, kreunde ze ademloos.

Hij knikte en beantwoordde graag haar vraag, door haar bijzonder grondig te verwennen en iedere vierkante millimeter van haar poesje te zoenen, te proeven tot ze zacht, nat en plooibaar was. Zijn vingers gleden soepel in en uit haar kletsnatte kut tot ze op het randje was. Hij stond opnieuw recht, schopte zijn broek uit en trok haar mee naar het bed.

“Oh, ik denk dat ik gek word, ik denk niet dat ik het nog lang volhoud!” Zij was zo opgewonden dat hij haar stem nog nauwelijks herkende.

Hij greep haar enkels beet, legde die over zijn schouders en beet zacht in haar kuit toen hij de ingang van het natte gezwollen vlees vond en haar heel langzaam penetreerde met zijn vingers. Haar rug welfde zich en ze haalde sissend en kreunend adem. Verder en verder gleden ze tot ze niet meer verder konden. Het krommen en strekken van zijn vingers in haar deden haar opwarmen tot het kookpunt. Zijn duim drukte zacht op haar clitoris die tevoorschijn sprong vanonder zijn beschermende kapje huid. Zo liefkoosde hij haar een tijdje, hield haar een poosje op het randje van een orgasme tot ze bijna tot bloedens toe op haar knokkels beet om haar kreten van genot te smoren en trok toen terug. Zijn hete paal nam de plaats in van zijn vingers. Tergend langzaam stootte hij toe. Grommend probeerde ze zijn heupen te grijpen.

“Stop met plagen”, beval ze hem zacht. Hij schudde langzaam zijn hoofd en vertraagde zijn tempo nog meer.

“Toe”, kreunde ze ademloos. “Dit is meer dan ik kan…”

Hij trok even helemaal terug en stootte tot aan de basis toe, zijn ballen kletsten tegen haar billen. Ze schreeuwde, en klemde een been rond hem en probeerde hem zo dichter bij te krijgen. Diep in haar buik pompend boog hij voorover.

“Lig stil, anders stop ik compleet, en denk niet dat ik het niet doe!” zei hij ademloos.

“Mooi zo!” kreunde hij triomfantelijk toen ze gehoorzaamde. Zijn eerdere verlegenheid was verdwenen en had plaats moeten ruimen voor deze duivelse piraat met een ijzeren zelfbeheersing. Hij streelde traag haar bovenlichaam, haar heupen en gleed zacht over haar billen. Ademloos van genot staarde ze naar hem op, hoe hij gefascineerd keek naar haar opgewonden lichaam, dat zo intens reageerde op zijn liefkozingen.

“Doe nu je benen naar beneden”, gebood hij haar. Grommend deed ze wat hij vroeg, zij het met heel veel tegenzin. Soepel gleed hij over haar slanke lichaam tot hij haar helemaal bedekte.

“Toe nou, dit is niet,…” “Zo kunnen we toch niet…” Begon ze opnieuw.

Oh maar hij kon, en hij deed ook. Met minuscule beweginkjes dreef hij haar tot het uiterste. Uit pure wanhoop beet ze in zijn schouder, in zijn oorlel, en toen ze hem met haar handen wilde aansporen, nam hij ze meedogenloos beet en legde ze boven haar. Tegelijkertijd voerde hij plots druk en tempo op, en voor ze het goed en wel besefte kwam ze klaar. En niet zo maar een beetje. Met een oerkreet gaf ze lucht aan de gevoelens die haar overvielen. Dat ook hij zich in dat stadium bevond ontging haar eigenlijk een beetje, totdat hij huiverend kreunde en zijn gezicht in haar hals begroef.

“Wauw!” zei ze zacht en bewonderend. Hij kon geen woord meer uitbrengen. Hij was verslagen, verlamd en wist niks te zeggen over wat hem nu juist was overkomen. Het enige wat hem logisch leek, was het nog eens over te doen om te zien of het even goed zou zijn als de eerste keer. Moeizaam verhief hij zich en torende boven haar uit. De adem stokte in haar keel, toen hij boven haar zweefde, gesteund op trillende gespierde armen, nog steeds met haar versmolten. Het kleine donkere moedervlekje op zijn linkerschouder en meer van die kleine details vielen haar op. De benige heupen die zo perfect tegen die van haar pasten, het kleine litteken op zijn neus. Ze zuchtte teleurgesteld toen hij zich van haar losmaakte en zich van haar wegdraaide. Ze gaf een hardere ruk aan zijn pols en trok hem zo tegen haar aan. Ze streelde zijn wangen en kuste hem zacht. Voor hij iets kon doen, gaf ze hem een onverwachte duw zodat hij dwars op het bed neerviel, en ging op hem zitten met haar handen naast zijn oren. Brutaal, opgewonden, strijdlustig.

“Je praat niet veel, is het wel?” zei ze met diepe stem.

“Ik ben een man van weinig woorden. Ik laat liever zien wat ik voel.”

“Doe maar. Ik kan niet wachten om te zien hoe je dat doet”.

“Je bent wel een brutaaltje, hé?”

“Ik moet wel. Je hebt heel wat overwonnen, vanavond, ik zal je er altijd dankbaar voor zijn, maar dat wil niet zeggen dat je verwaand moet worden. Kom op, waar blijf je nu met je…”

De rest van haar woorden gingen verloren in de veroverende lippen die hij wild op de hare drukte. En op het moment dat ze zijn stijve penis in haar hand nam en hem in zich leidde, hijgde hij en boog achterover in de verwarde hoop lakens en dekens. Ditmaal was er niks aarzelend of twijfelend in hun aanrakingen. Hun strelingen waren gericht en zelfzekerder geworden. En het duurder dit keer nog korter voor ze elkaar weer gevonden hadden en ze samen een verpletterend hoogtepunt bereikten.

Het bad dat ze daarna namen, was verfrissend, opwekkend, stimulerend ook zoals even later bleek, toen ze niet eens de andere kamer bereikten en ze suf van wellust tegen de tegelwand aanvielen en elkaar liefkoosden met een hernieuwde energie die hen beiden verwonderde. Zijn brede rug beschermde haar tegen de harde straal en snikkend liet ze zijn liefkozingen over zich heenkomen, zachte woordjes prevelend. En toen ze een uurtje of twee geslapen hadden gaven ze zich over aan lome strelingen en zachte vlinderlichte kussen. Ze lag op haar buik te soezen terwijl hij zacht haar rug streelde en kneedde.

“Je bent zo zacht”, prevelde hij, alsof hij niet besefte dat ze wakker was. Hij proefde haar warme huid. “En je bent zo lekker. Ik kan niet geloven dat we hier zijn. Jij en ik hier in een bed, jouw lijf tegen het mijne…”

Hij was opnieuw opgewonden en duwde ritmisch tegen haar billen. “Open jezelf voor me, schatje”.

Ze lag met haar wang op haar gevouwen handen en opende haar dijen onder de zijne. Hij kuste haar ruggenwervels één voor één voor hij bij haar billen aangeland was. Hij streelde ze eerbiedig, kuste ze, likte ze, streelde tussen haar dijen waar hij voelde ze dat ze méér dan klaar was om hem te ontvangen.

“Alsjeblieft”, vroeg ze hem fluisterend. Hij schoof een kussentje onder haar heupen en hield haar stevig beet. Hij posteerde zich tussen haar dijen en duwde hem tergend langzaam naar binnen. Ze jammerde en duwde zich een stukje naar hem toe. Ze probeerde zich op haar knieën te manoeuvreren en hem dieper in zich te voelen. Ze schreeuwde toen hij heftig toestootte en in haar nek beet.

“Ik wil me omdraaien, toe!”

Zonder iets te zeggen stootte hij opnieuw toe, sneller en heftiger. Hij leunde ver voorover en zette zijn handen ter hoogte van haar schouders. Zijn zwoegende ademhaling voelde heet in haar haren en ze begon te huilen. Ze wilde klaarkomen. Nu, onmiddellijk. Maar hij bleef haar kwellen, wilde het genot rekken alsof hij bang was dat er einde aan zou komen. Ze draaide haar betraande gezicht naar hem toe, waar hij de tranen van haar hete wang aflikte en eindelijk begon te bewegen, recht naar de hemel toe. Ze snikte nog zacht na.

“Kom, we zijn er bijna, nog even schatje, nog even”, spoorde hij haar aan.

Ze steunde op haar ellebogen en duwde zich tegen zijn warme bovenlichaam. Zijn behaarde dijen duwde tegen de hare in een muziekloze dans. Haar heupen kwamen de zijne verzaligd tegemoet bij iedere stoot.

“Verdomme, ik ga al komen!” kreunde hij hijgend.

“Ja!” schreeuwde ze en duwde zich helemaal tegen hem aan. Helemaal loom en verzadigd liet ze zich op het bed vallen met hem op zich. Hij koesterde haar in zijn sterke armen, rolde dan van haar af waar ze opnieuw in slaap vielen.

Een paar uurtjes later ontwaakte ze toen de eerste zonnestralen op haar gezicht vielen. Ze stapte behoedzaam uit bed en ging naar toilet, op bepaalde plekjes een beetje gevoelig, maar daar verhielp de douche wel iets aan. Ze kleedde zich aan, poetste haar tanden maar besefte dat ze het onvermijdelijke niet kon uitstellen.

De terugrit naar huis was er eentje in stilte, ieder diep in gedachten verzonken. Het was een zalige avond en nacht geweest waarin ze elkaar goed hadden leren kennen, troost hadden verschaft en elkaars frustratie hadden bevredigd. Maar helaas eenmalig, hoe goed het op seksueel vlak klikte, erbuiten hadden ze elkaar niks te vertellen. Af en toe, op een zonnige najaarsdag wilde de herinnering nog wel eens de kop opsteken en daar had ze, op haar eentje, het grootste plezier in!

XXX Missy