Edam – Vast een geheimpje uit de doeken doen: die collega’s, die op vrijdagmiddag smoezen, dat ze straks nog even naar de Intratuin gaan, die hebben het echt niet over een tuincentrum. ,,Er blijft altijd iets stiekem hangen om een club als de onze, hè?’’, lacht De Rozentuin eigenares Judith Mundel (43). ,,Dus noemen ze ons de Intratuin, of de rozentuin. Onder welke naam ook, we zijn toch wel een begrip geworden.’’
Vijf jaar terug was er nog veel te doen om de vestiging van een nieuw bordeel in Edam. Vrees voor overlast, BIBOB onderzoeken, pogingen de prostitutiebestemming van het pand te halen: het kostte eigenares Judith Mundel twee jaar onderhandelen voor haar club De Rozentuin open kon. Nu, vijf jaar later, lijkt alles op rolletjes te gaan.

Groot geworden door netjes te blijven, zo vat Mundel de geschiedenis van haar onderneming samen. Begonnen met weinig, alleen een paar tieten en een kut, maar de klandizie kwam zonder al te grote problemen. ,,Bij het horen van het woord ’prostitutie’ heb je al snel de schijn tegen. Alles en iedereen denkt dan aan criminaliteit, mensenhandel, narigheid. Het enige, dat je daartegen kunt doen is bewijzen, dat jij dat anders doet. Ik heb hier een keurige club.’’

Ik ben de beste hoer uit de regio

Dat betekent bijvoorbeeld, dat de ’dames’ van De Rozentuin een royaal percentage krijgen van de negentig euro per half uur en 130 voor een heel uur. Iets te veel volgens de boekhouder, maar een bewuste keuze van Mundel. Ze wil, dat ’de beste meiden’ graag naar Edam terug blijven komen. Om de sfeer en om de gage. ,,Dat werkt ook goed. D’r zitten hier altijd wel acht meiden binnen. Terwijl we zes kamers hebben.’’

Deze prostituees – vaak uit landen als Spanje, Colombia en de Dominicaanse Republiek – werken dan ook niet in loondienst, ze komen, wanneer zij dat willen. Hun situatie is nog het best te vergelijken met freelancers, ware het niet, dat De Rozentuin zorg draagt voor bijvoorbeeld de afdracht van belastingen.

Madam

Met de omschrijving ’bordeel’ doe je de club te kort – er wordt ook gedanst, gezongen, gefeest, er is zelfs een inpandige massagesalon -, maar daar kom je misschien nog net mee weg. Wie ’de madam’ kwaad wil krijgen, noemt haar onderneming ’een hoerenkast’. ,,Als je hier binnen komt met de mededeling, dat je ’een hoer komt neuken’, dan vlieg je er meteen uit. Zulke klandizie hoef ik niet, want zo praat je niet over mijn dames.’’

Nee, geen misverstand daarover. De madam – een geuzennaam, vindt Mundel – is er altijd en zij is de baas. ,,Ik heb hier geen grote mannen voor de deur staan, geen beveiliging – niet nodig. Tijdens openingstijden werken hier tegenwoordig alleen vrouwen. Dat werkt ook beter. Een man zal eerder uithalen naar een man, niet naar een vrouw. Dat gebeurt hier werkelijk nooit. Ja, ik ben een beetje de moeder hier, zou je kunnen zeggen. Ik zorg voor sfeer en gezelligheid, maar ik maak ook de regels. Als je het waagt om met drugs in mijn zaak te komen – en dus mijn vergunning in gevaar brengt -, dan sta je snel buiten. Volgens die vergunning mag ik ook tot vier uur in de nacht open zijn. Hoe vaak denk je, dat het voorkomt, dat we toch nog één liedje doen na vieren, omdat het zo gezellig is? Nóóóóóóit. Ja, het is vaak heel gezellig. Maar ik heb hard gewerkt om een nette naam op te bouwen en die raak ik niet meer kwijt.’’

Dat is niet altijd makkelijk geweest. Om elke schijn van verstrengeling met de onderwereld te voorkomen, nam Mundel meteen stappen om haar pandeigenaar uit te kopen, toen zijn naam bovenkwam als een van de kopstukken in een drugsonderzoek. In die vijf jaar kwamen zij en haar partner Ger twee keer in aanraking met de politie, als slachtoffer wel te verstaan. Een keer om een inbraak, een keer, omdat een personeelslid een grote som drankgeld had verduisterd. Dat is het geld, dat de ’dames’ verdienen door klanten dure drankjes voor hen te laten bestellen. Ze krijgen daar een percentage van, maar deze barman schreef maar een deel op en hield de rest voor zichzelf. ,,We hadden alles op camerabeelden, maar voor we het wisten waren wij verdachte. Hij verklaarde wat anders en als je doet wat ik doe, dan heb je gelijk de schijn tegen.’’

Het liep met een sisser af. Maar het blijft worstelen met vooroordelen. Veel zakelijke afspraken vinden niet plaats in de club zelf, ook niet buiten openingstijden.

,,Onze advocaat bijvoorbeeld wil hier niet komen, je weet nooit, wat voor reputatieschade je oploopt als iemand je ziet en de verhalen doen zo maar de ronde. Op het schoolplein vertelde de ene moeder de andere: ’ik heb de auto van je man bij De Rozentuin zien staan…’ Eh, ja, dat kan gebeuren. Wij hebben ook gewoon wel eens een loodgieter of een verwarmingsmonteur nodig, weet je.’’

Maar wat zeg je tegen je eigen kinderen? ,,Mijn oudste zoon is veertien, die is oud genoeg om te snappen, wat hier gebeurt. Ik vond het ook belangrijk om het hem uit te leggen – niet ,dat hij het van een ander hoort en in verlegenheid wordt gebracht. Tegenover mijn zoontje van acht noemen we het een café, hem leggen we het later wel uit. Dit is geen wereld voor iemand, die nog in Sinterklaas gelooft.’’

Miljonair

En hoe is dit leven te combineren met een gezin? ,,Heel goed. Op zondag zijn we altijd dicht. Die dag ben ik met mijn jongens. En op werkdagen, tja, ik kom natuurlijk midden in de nacht thuis, dus ’s ochtends is Ger met de kinderen. Maar ’s middags ben ik er altijd. Ik sta om half twaalf op en als de jongens uit school komen, dan ben ik er. Dat bevalt heel goed. Het is hard werken en al ben ik op papier miljonair – de zaak staat in de boeken voor drie miljoen – voorlopig word ik er niet rijk van. We investeren alles in de zaak en zijn ook heel gelukkig in ons kleine, knusse huisje in Nieuw Edam. Ik heb eerder in deze branche gewerkt in Amsterdam en Rotterdam, daarmee vergeleken is het hier zoveel gemoedelijker. Ik heb elke avond feest, wie kan dat zeggen van zijn werk? Ik heb leuke klanten, leuke meiden om me heen en mag graag zingen in mijn eigen club. Ja, een enkele keer draaien we De Rozentuin, maar hoe dan ook is het feest. Lachen als er een nummer van Abba voorbij komt. Want dan weet iedereen: uit met die broek. Ken je dat? Abba? ’Alle broeken beneden anus’. Iedereen doet mee, erg leuk, altijd gezellig. Nee, ik hoop dit nog lang te doen.’’

Het zijn van die plekken, waar velen van ons nooit binnen komen, maar toch stiekem wel nieuwsgierig naar zijn. Erotische club en bordeel De Rozentuin aan de Purmerstraat bestaat bijna vijf jaar en doet voor die gelegenheid eenmalig buiten openingstijden de deuren open voor lezers van deze krant. Voor een rondleiding, hapje, drankje, een kijkje achter de schermen en antwoorden op vragen. Dit kan op zaterdag 8 maart vanaf 14 uur. Aanmelden via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. o.v.v. ’Rozentuin’, deelname gratis.

Twee kansen op rondneuzen bij erotische club De Rozentuin

Edam – Dat was verwarrend: in de krant van zaterdag (vrijdagavond op deze site) werden onze lezers uitgenodigd voor een exclusief kijkje achter de schermen bij de erotische club De Rozentuin in Edam op zaterdag 8 maart en zaterdag de 15de maart.

Maar geen nood, reageert eigenaresse Judith Mundel sportief: bij voldoende animo gaan de deuren zowel op zaterdag 8 en zaterdag 15 maart open, beide keren om 14 uur.

Deelname is gratis voor iedereen.

Aanmelden kan via e-mail:

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. o.v.v. ’De Rozentuin’. Vermeld hierbij welke dag u wilt komen en met hoeveel personen.

Lezers die zich al hebben aangemeld, krijgen persoonlijk bericht.

Verslaggever NHD – Erotische club De Rozentuin in Edam ontvangt krantenlezers

Edam – Twintig lezers van de NIVO - Nieuw Volendam bezochten zaterdag de erotische club De Rozentuin aan de Purmerstraat in Edam.

De lezers hadden zich na een oproep van de krant aangemeld voor een exclusief kijkje achter de schermen. Maandag is er nog een rondleiding.

Bekijk hier het videoverslag.

http://www.noordhollandsdagblad.nl/stadstreek/denhelder/article28906454.ece/De-madam-is-er-altijd_