*** HOOFDSTUK 13 ***
Tante Julia kwam tegen elf uur bij haar zuster. Meteen stroopte zij de mouwen
op na verklaard te hebben dat zij het huishouden kwam doen. Van Sandra mocht
het. De aanwezigheid van haar tante was juist de afleiding die ze begeerde.
Het kon toch nog wel een leuke zondag worden... als het even meezat, een
superleuke zondag... Als nu bijvoorbeeld haar vader vanmiddag eens opdonderde.
Sandra had zin weer eens met haar tante te vozen, want ze was al weer zo geil
als boter. Haar kut klopte alleen al bij de gedachte dat Julia in huis was.
Toen ze even samen in de keuken waren zei ze: "Ben jij ook zo geil,
tantetjelief...?"
"Stil, Sandra... stil nou. Je moet me niet zo opwinden. Dat is slecht..."
"Dus wel", constateerde het meisje. Ze snoof. "Ik geloof warempel dat je nog
geil aan je vingers hebt... Je hebt vast en zeker vanmorgen gevingerd. Ik zie
het trouwens ook aan je ogen... ze staan een beetje mat... moe, maar gelukkig
... Je hebt ogen die om meer vragen..."
Ze werkten samen verder. Later, toen het eten op het vuur stond, ging Julia
naar haar zuster's kamer voor een praatje.
"Wat ben ik blij dat jij er bent", zei Emilie. "Dan kan je Sandra wat over de
huishouding leren. Ik vind het wel jammer voor jou. Je had er natuurlijk op
gerekend met Edmond uit te gaan?"
"Ja... maar je weet dat ze hem altijd oproepen... Je moet eens zien met
hoeveel plezier hij de deur achter zich dichttrekt... Voor zijn werk staat-ie
altijd klaar, maar voor zijn vrouw, ho maar... Ik ben er nog minder aan toe
dan een vrouw alleen... Dan zou ik tenminste iemand anders kunnen zoeken...
Als ik eraan denk dat er vrouwen zijn die klagen dat hun man teveel wil...
Nou, bij mij is het andersom... Ik heb wel last van een man, maar plezier,
ho maar..."
"Het is misschien minder erg dan aan bed gekluisterd te zijn..."
"Dat is tijdelijk... als je straks weer beter bent is alles weer van ouds...
Je kunt het opnieuw doen... met je laten stoeien... O, als ik daaraan denk,
word ik woedend... ik voel me leeg... een groot hol gat... om dol te worden...
altijd zonder..."
"Trek het je niet aan", probeerde Emilie haar te troosten. "Ik word even dol
als jij... Ik zit ook altijd zonder... Als je wist wat het is steeds alleen
te zijn... Ze laten me hier maar liggen... hele dagen ben ik alleen... plenty
tijd om te dromen, te dagdromen... O, Julia, als je eens wist... Mijn fantasie
... Ik ben dan wel eens blij alleen te zijn... Er bestaat trouwens wel een
middel om de eenzaamheid te verdrijven..."
"O ja? Wat?" zei Julia, die haar zus onderzoekend aankeek. "Dat zou ik wel
willen weten..."
"Kom hier, dat ik het in je oor fluister... Als 't me echt teveel wordt...
nou, je hebt het wel begrepen... dan vinger ik bij mezelf... dat doet me goed
... Moet jij ook doen... Je weet toch wel wat dat is?"
"Ja, dat wel... maar ik had nooit verwacht het nog 'ns van jou te horen..."
"Dank je, Julia", zei haar zus blozend. "Ik wist wel dat ik het je kon
vertellen. Jij bent ook een smeerlap, met als ik. Wij zijn zusters en lijken
op elkaar. Wij doen hetzelfde... Geef maar toe, dat het soms plezierig is...
Sommige momenten voel ik me zo wellustig, zo geil... Dan bestaat er alleen nog
maar dat ogenblik voor me..."
"Ik heb het vanochtend nog gedaan. Toen Edmond vertrokken was... Ik was razend
... omdat ik weer eens helemaal alleen was met mijn verlangens..."
"Je windt me op, Julia... Heb je 't echt gedaan...? En hoe was het? Ben je
helemaal klaar gekomen...? Vertel me hoe je het gedaan hebt? Onder de dekens?
In de huiskamer? In de keuken? Waar?"
"In mijn slaapkamer, naakt voor de spiegel. Eerst even staande, toen op mijn
rug en daarna in alle mogelijke standen... Ik begon ermee om me op Edmond te
wreken, maar al gauw deed ik het alleen uit geilheid..."
Het laken, dat Emilie bedekte begon zich te bewegen, op en neer met regelmaat.
"Wat ben jij aan het doen, Emilie?" vroeg Julia toen haar oog erop viel.
"Dat weet je donders goed, schat", antwoordde Emilie. "Denk je dat ik me kan
inhouden als je zulke dingen vertelt? Je hebt me bloedgeil gemaakt. Ik moet
gewoon... Laat me maar even alleen. Bemoei je maar even met Sandra...
intussen..."
"Wat ben jij toch..."
"Een sloerie. Zeg 't gerust... je bent mijn zus toch. Zeg maar dat ik een
sloerie ben en pervers... ook al ben ik ziek..."
Julia liet haar zuster aan het vingerspel en verliet de kamer. Zelf was ze
intussen ook heet geworden... De openlijke daad van haar zuster was een klap
onder de gordel voor haar geweest... Dat had ze nooit gedacht... dat Emilie
zich evenals zijzelf zou vingeren...
Zij voegde zich weer bij Guillaume en Sandra en praatte over koetjes en
kalfjes. Zij keken elkaar aan en dachten er het hunne van... Aan tafel,
genietend van de maaltijd die Julia en Sandra bereid hadden, deden ze zich te
goed aan de wijn, genietend van elkaars gezelschap.
Na tafel vluchtte Sandra naar haar kamer, na haar tante een knipoogje te
hebben gegeven, dat goed begrepen werd. Zij wachtte even en voegde zich toen
bij haar nicht, die zij op bed vond uitgestrekt, de rok opgeslagen boven haar
kanten broekje.
"Mooie lingerie heb je", vond Julia.
"Soms, maar niet altijd", zei Sandra. "Ik draag liever helemaal geen lingerie
... dan ben ik meteen klaar voor eventualiteiten..."
"En wat ben je van plan, nichtje?"
"Hetzelfde als jij, tante..."
Kleine idioot", lachte Julia.
Zij wierp zich op bed, nam haar nichtje in de armen en kuste haar op de mond.
De twee vrouwen drukten zich tegen elkaar, rolden boven op elkaar. Julia duwde
dolzinnig haar buik tegen die van Sandra en zo bleven ze onbeweeglijk, oog in
oog, terwijl hun samengevoegde kutten tegen elkaar klopten.
Plotseling werd de deur opengeworpen en kwam Guillaume naar binnen. In twee
stappen was hij bij het bed en kletste zijn schoonzus op de billen. Verschrikt
gilde ze en wekte Emilie, die vanuit haar kamer ongerust riep wat er aan de
hand was. Guillaume ging naar zijn vrouw en kalmeerde haar. Maar de verhitte
geest van Emilie had zich een heel ander idee van de zaken gevormd en had
maar al te graag een kijkje genomen, als dat gekund had. Zij stak haar twijfel
niet onder stoelen en banken, maar Guillaume deed alsof ze niet goed bij haar
hoofd was en daarbij bleef het...
Sandra en Julia bleven rustig in bed, waar Guillaume zich bij hem voegde zodra
hij zijn explicaties aan Emilie beeindigd had.
"Wat liggen jullie daar in bed te kroelen?" vroeg hij. "Konden jullie niet
beter de vaat doen en het huis aan kant maken...?"
"Zou jij dat niet eens mooi kunnen doen, pappie?" informeerde Sandra liefjes.
"Tante en ik hebben intussen iets anders om handen..."
"Maar wat betekent dat? Hoe komen jullie hier zo bij elkaar... zo intiem?"
Julia begon te huilen met dikke tranen, die over haar wangen biggelden. Sandra
nam haar troostend in de armen, zonder dat het hielp... Guillaume drong aan,
keek zijn dochter strak in de ogen. Maar al wat hij van haar kreeg was een
raadselachtige glimlach, waar hij niets wijzer van werd. Hij richtte zich
opnieuw tot zijn schoonzus, die uit minder hard hout gesneden was dan zijn
dochter.
"Hou op met huilen en leg me het eens uit", drong hij aan. "Of moet ik soms
mijn geduld verliezen?"
"Het is haar schuld", snikte Julia. "Van je dochter... Zij heeft geraden wat
wij in haar bed gedaan hebben en toen is ze mij de pin op de neus komen
zetten. Je reinste chantage. Een gangstermeisje, Zij dwong me mij uit te
kleden. Ze wilde me naakt zien. Ik moest wel gehoorzamen, of ze had alles aan
Emilie verteld... alles van jou en mij... Zij wist goddomme wat wij in haar
slaapkamer hadden uitgespookt... Ze had vegen lipstick op de lakens gevonden
en nog andere dingen... Ook mijn parfum had ze herkend..."
"Als je klaar bent met je explicaties", zei Sandra grof, "dan sodemieter ik
wel op naar mijn vriendin Simone. Jullie beiden zijn knap vervelend. Stelletje
treurwilligen... God, wat kan zij janken... alsof ze haar hele leven niets
anders gedaan heeft... Laat ze dan opdonderen... We hebben haar neus niet
nodig voor ons plezier..."
"Wat bedoel je, Sandra?" vroeg Julia ongelovig. "Je wilt toch niet zeggen, dat
jij en je vader...?"
"Precies, liefje... Zo is het maar net... Ik ben voor geen kleintje vervaard
... ik heb mijn brave vader Guillaume verleid en moeilijk was het niet, want
hij wilde niks dan aan een groen blaadje knabbelen... En ik heb wel het een
en ander, weet je... geinige tietjes... een lekker sappig kutje, waar zijn
spuitstuk prachtig in past... En laten we nu maar ophouden met grapjes maken
... Voor mij is de lol eraf... Ik zal 'ns gaan kijken of mamma slaapt.
Intussen kunnen jullie twee besluiten wat je wilt. Als jij, Julia, de biezen
wil pakken omdat je ervan kotsen moet, dan hou ik je niet tegen... Ik ben er
zeker van, dat vader zal blijven... Hij moet trouwens wel..."
Toen Sandra verdwenen was greep Guillaume zijn schoonzus bij de schouders en
kuste haar.
"Kom", zei hij, "droog je tranen. Aanvaard de toestand als hij is. Sandra
deelt hier de lakens uit. Ik weet wel, dat het chantage is. Maar op deze
manier kunnen we een boel plezier hebben... En is dat niet wat je wilt? Ik
wel, dat kan ik je verzekeren..."
"Jij bent net als alle andere kerels", zei Julia ontgoocheld. "Ik ben onsteld,
dat jij 't hebt durven aanleggen met je dochter... God, wat ben je een
geilaard... en het mooiste is... toen ik begreep hoe de zaken stonden... wond
me dat verschrikkelijk op. Ik ben al onder het juk van je dochter
doorgekropen, heb me door jou laten neuken... Wat slechters kan me nog
overkomen?"
"Wat beters, bedoel je... Steek je kop niet in het zand, je wilt even graag
als Sandra en ik..."
"God, in wat voor valstrik ben ik geraakt...?"
Guillaume luisterde al niet meer. Hij had het veel te druk met het uitkleden
van zijn schoonzus, onverstoorbaar en vanzelfsprekend zoals je een hoer
uitkleedt. Toen hij haar billen streelde, veegde ze haar tranen weg en zei dat
hij een smeerlap was. Hij barstte in lachen uit en greep haar kut beet. Zij
was drijfnat.
"Godverdomme, komediante", zei hij en dwong haar de dijen te openen en op haar
rug te gaan liggen. Zonder aarzelen ritste hij zijn gulp open, haalde zijn lul
tevoorschijn en bracht hem erin. Zij hielp hem met haar vingers.
Toen Sandra de kamer weer binnenkwam, zei ze lachend: "Goed zo, da's beter dan
al dat slappe gelul van zo net... Met een stijve meer mans..."
