*** HOOFDSTUK 12 ***

Sandra werd wakker met de plezierige gedachte dat het zondag was, een hele
dag vrij. Door de gordijnen scheen de zon... Mooi weer en misschien zou ze...
Toen bedacht ze dat Julia vandaag niet zou komen, zodat ze haar hele vrije
dag thuis zou moeten doorbrengen met eten koken en de rest. Bitter overwoog
ze dat dit een onrechtvaardigheid was. Zij was de jongste thuis, had frisse
lucht en ontspanning nodig. Het ging per slot van rekening om haar
gezondheid...
Ze was nu klaarwakker, maar bleef behaaglijk onder de wol, denkend aan wat
er allemaal gebeurd was. Nu was het zover. Zij was haar vader's maitresse. De
gedachte gaf haar niet de minste schaamte, niet de minste wroeging. Waarom
ook? Het kwaad - als je van kwaad kon spreken - was al geschied. Zij had zich
de sterkste getoond. Sterker dan Simone. Al was ze veel jonger dan haar
vriendin en ver de mindere in ervaring. Ze was er niettemin in geslaagd deze
man te verleiden, die ze niet mocht hebben. En ze had hem heel slim verleid,
waarvoor haar vriendin haar ongetwijfeld een compliment zou maken... Zij dacht
niet aan de toestand, die ze geschapen had. Alleen haar plezier was
belangrijk, het feit dat ze thans thuis, zonder dat iemand het wist, zich kon
vermaken zoals zij dat wilde. Haar vader hield meer van haar dan van zijn
eigen vrouw, meer dan van Julia, die slet die zich zonder de minste scrupules
aan haar zwager verslingerd had...
Sandra lacht in zichzelf, betastte haar buik, haar borsten en haar pruim. Met
gespreide benen speelde ze met de krulletjes van haar vachtje. Wat zou ze
daar graag een tong voelen, zoals Simone bij haar deed. Het was niet eerlijk
haar tante een slet te noemen. Als iemand laag gezonken was dan was zij het
zelf wel. Maar ja, ze had nu eenmaal vuur in haar kont en dat was trouwens
niet iets om spijt over te hebben... Ze huiverde en stond op het punt zich te
vingeren, maar hield zich in. Ze wilde haar krachten sparen voor een betere
gelegenheid.
Ze gleed uit bed, deed een ochtendjas aan en ging haar moeder goedendag
zeggen. Vandaar ging ze naar de keuken en de zitkamer. Haar vader had al
koffie gezet en het ontbijt klaar gemaakt. Hij zat aan tafel en keek haar
veelbetekenend aan. Zij knikte met het hoofd bij wijze van groet, nog te
slaperig om hem levendiger tegemoet te treden. Maar hij greep haar hand, trok
haar op zijn schoot en kuste gretig haar mond, terwijl zijn hand al over haar
buik doolde. Zij moest lachen en liet hem begaan.
"Het is nog geen negen uur", zei ze.
"Wat zou dat...? Ik wacht al een uur op je", zei hij, haar naakte huid
strelend. "Ik heb nauwelijks geslapen na gisteravond..."
"Maar het was lang niet mis", verklaarde Sandra met de schaamteloosheid, die
haar al zo goed afging. "Zeg 'ns, hoe vond je het nou met mij? Beter dan met
anderen? Ik heb volop genoten. Jij hebt een dikke, hoor... en je ramt als een
hengst... Ik had niet gedacht dat een man zo fijn zou zijn... Simone zegt dat
het met vrouwen onder elkaar veel lekkerder is... maar dat zegt ze geloof ik
alleen mij voor zichzelf te houden. Ik geloof heus wel dat ze zich af en toe
door een man laat kezen... wanneer het zo uitkomt... Vrouwen zijn zulke
hypocrieten. Ik ook, hoor. Ik bedrieg mijn moeder met haar man in de kamer
naast de hare... en daar krijg ik me toch even een kick van... Het kan mij
allemaal niet smerig genoeg zijn... hoe vunziger, hoe plezieriger..."
Zij zette zich aan tafel en viel als een wolf op het ontbijt aan... Haar vader
zag met vertedering hoe zij haar broodjes oppeuzelde en gulzig haar
chocolademelk dronk. In sommige opzichten was zij nog een klein meisje. Zijn
gedachten gingen terug naar de vorige dag en zijn penis klopte bij de
herinnering. Zijn ballen zwollen op in zijn wijde pyjamabroek.
Toen ze klaar waren met ontbijten, zei hij dat hij een bad ging nemen. Hij
vroeg Sandra of zij de boel wilde opruimen en afwassen en vragen of haar
moeder nog iets wilde hebben. Zij was nog te zwak om op te staan. Eigenlijk
telde zij niet meer mee voor haar man en haar dochter, die nu genoeg aan
elkaar hadden... Guillaume verbaasde zich hierover... Het was al zo gewend
geworden en toch zo ontzettend... Hij voelde zich niet alleen schuldig...
Sandra had hem verleid en hij had niet de moed gehad zich te verzetten. En hij
wist dat hij voortaan nooit meer deze moed zou hebben... Was er nog wel ‚‚n
smerigheid, die hij nu kon weigeren met een beroep op zijn moraliteit? Hij
lachte bitter. Met een lul als een dekhengst stapte hij naar de badkamer en
kleedde zich uit terwijl het water liep... In het halfvolle bad staande,
zeepte hij zich in. Hij was niet verrast toen de deur openging en Sandra
verscheen. Hij had het zelfs wel verwacht. Risico lopen zat haar in het
bloed.
"Wat doe jij hier? Wil je dat we betrapt worden...?"
"Door wie? Moeder soms? Die is nog rustig aan het ontbijt en kan niet
opstaan... Vooruit, kijk niet zo mal... Pluk het plezier als je kunt, zeg ik
altijd..."
"Krijg jij er nooit eens genoeg van?"
"Gegoeg? Van dat beetje dat ik nog maar gehad heb? Nu ik weet wat het is, wil
ik de hele dag wel. Daar krijg ik nooit genoeg van... Nooit genoeg... ik denk
aan niets anders. Toen ik vanochtend wakker werd, moest ik meteen weer denken
aan gisteren. Met de ogen dicht beleefde ik 't weer en ik moest lachen van
welbehagen. 't Is toch allemaal zo heerlijk. Bovendien, je bent me een mooie
om mij iets te verwijten... 't Is bij jou ook al weer vlaggetjesdag... Kom,
ik zal die mast 'ns een grote beurt geven..."
Zij pakte een washandje, zeepte het overdadig in en begon te boenen. Het was
met recht een grote beurt en ze kon er wat van. Haar hand leek overal
tegelijk, rukte aan zijn lat, wrong hem uit, stroopte de voorhuid af, kietelde
zijn ballen, die in haar zepige handen opzwollen.
"Wat een ontzettend geile meid ben je toch", zei Guillaume met nauw verholen
bewondering.
"Ja, geil ben ik... Heb je daar bezwaar tegen?"
"Nee, maar ik verbaas me over dat talent, dat jij ineens ontplooit. Waar heb
je dat in hemelsnaam allemaal geleerd? Ik ben een onwetend kind vergeleken
bij jou... O, Sandra, wat zijn je handen zacht..."
"Dat komt van de zeep en van de manier waarop ik het doe... Dat heeft Simone
me geleerd... Mannen vinden dit soms fijn... en vrouwen ook... Daar wordt je
lekker heet van... zelfs als je eigenlijk niet wilt en niet meer kunt...
Zij gaat dan op de rand van het bad zitten en ik moet haar poesje inzepen,
terwijl ze haar mollige dijen zo ver mogelijk uiteen doet... Dan kneedt ze
haar borsten en kreunt van plezier... Ze kronkelt als een bezetene, haar haren
vliegen in het rond. Als een duivelin gaat ze te keer... Ik geniet me ook wild
dan... Ik word witheet en mijn kittelaar zo hard als een stamper... Het is
voorgekomen, dat ik me pardoes in het bad liet vallen en mezelf als een
wilde begon te masturberen..."
"Ik zou die Simone wel 'ns willen ontmoeten..."
"En mij met haar bedriegen, he?"
"Au! Hoe kom je erbij. Die dingen, die jij me vertelt, daar word ik opgewonden
van. Dat spreekt toch..."
"Ik zal je met haar kennis laten maken, als ze 't goed vindt. Dat zal ze wel
als ze je grote lul ziet..."
"Maar ze heeft natuurlijk direkt in de gaten hoe wij met elkaar omgaan. En hoe
zal ze daarop reageren?"
"Dat vindt ze best... ze valt op alles wat verdorven is, omdat ze zelf ook
rot is tot aan de wortels van haar haren. Met haar kan je lol hebben. 't Is
een sloerie die me alles geleerd heeft wat smerig is om mij ook zo te maken...
gelukkig..."
Al sprekend had Sandra niet stil gezeten met de handen en haar vader's scepter
was geschikt om een koninkrijk te regeren dat van Phillips II, waar de zon
niet onderging... Hij stond als een totempaal, de huid half afgestroopt,
monsterlijk, afzichtelijk obsceen. Van onder tot boven liepen rillingen er
doorheen, die Guillaume's lust verraadden. Maar Sandra deed niets om die lust
te bevredigen of te kalmeren.
"Bewaar jij je krachten maar tot straks", beloofde ze. "De dag is nog niet
om..."
Inderdaad, hij begon pas...

Julia was teleurgesteld. Ze had zich voorgenomen met haar nieuw verworven
kennis haar man 'ns wat in te wijden, maar Edmond had een telefoontje
gekregen, of hij meteen op het bureau wilde komen. Er was weer een
demonstratie en daarbij kon de politie niet gemist worden. Endmond was een
plichtsgetrouwe man. Hij marcheerde meteen de deur uit en Julia kon niet eens
zien of hij het vervelend vond of niet. Dat maakte haar razend, temeer daar
ze vond dat ze in het huwelijksleven toch niet bijster verwend was. Eenzaam
en verlaten, vluchtte zij naar haar slaapkamer, waar zij met het hoofd in de
handen op bed ging zitten. Zij was nog in peignoir, want het was zondag. Een
lange, vervelende zondag, zonder smock, zonder man, zonder plezier. Het zou
vanavond wel weer laat worden, zo niet midden in de nacht, voor hij thuis
kwam, bekaf en zijn hoofd vol van het werk.
Zij keek in de spiegel tegenover zich en zag een ontmoedigde, slonzige vrouw.
Woede laaide in haar op. Zij sprong op, wierp de ochtendjas van haar af, de
nachtjapon volgde. Naakt bestudeerde zij zich met aandacht. Waarom moesten
deze juwelen door haar man verwaarloosd worden? Wist hij wel, dat zij ook haar
verlangens had, dat zij soms van binnen brandde met een laaiend vuur, dat haar
bijna verstikte? Wist hij wel, dat haar lichaam een bron van wellust was? Dat
zij niet ‚‚n, maar verschillende mannen kon bevredigen, zo groot waren haar
behoeften?
Haar woede bereikte het kookpunt. Zij was bereid tot alles, maar genieten
zou ze! Zij installeerde zich in kleermakerszit op bed, zodat zij haar open
vagina tussen haar dijen in de spiegel kon zien... Zij zou wel zorgen dat ze
plezier had... Zij betastte haar borsten en sloot de ogen van genot.
Zij zag Guillaume voor zich, naakt met stijve lul, de kop glimmend van het
geil. Die was tenminste niet afkerig geweest van wat zij te bieden had. Haar
fantasie werd nagenoeg tastbaar. Zij voelde bijna zijn gezwollen lul binnen
in zich. Zij keek weer in de spiegel en bracht de hand naar haar poesje,
stopte de vingers in de reeds kletsnatte gleuf. Haar kittelaar leek wel op
een jong heertje. Zij trok eraan. Hij werd nog langer. Kreunend martelde zij
haar vagina, zich inhoudend om het plezier zo lang mogelijk te laten
voorduren. Eindeloze rijen obscene beelden trokken aan haar ogen voorbij...
Het beeld van Guillaume verdween en zij zag zichzelf, masturberend voor de
spiegel. Dit beeld behaagde haar. Zij bedreef de liefde met haar
dubbelgangster, genoot van haar dansende borsten, van de blik tussen haar
dijen, die zij opende en sloot om de weldoende hand ertussen te klemmen.
Maar spoedig dwaalde haar verbeelding af naar Sandra. Met Sandra had ze genot
gekend, zo goed als dat kind strelen kon. Anders dan de omhelzing van
Guillaume, maar evengoed heerlijk, zelfs nog perverser. Zij wierp zich
achterover en stelde zich voor dat Sandra met haar bezig was, dat haar tong
in haar kut likte en haar tanden op haar kittelaar kloven. En zelf had ze
haar nichtje gebeft, zonder de minste aarzeling. Pas naderhand had ze
overwogen hoe pervers die was... Maar juist daarom was het zo heerlijk
geweest... Julia vingerde vlugger... de benen wijd gespreid, opgaand in haar
eenzaam genot... Heerlijk... heerlijk had ze het... Nee, nou nog niet klaar
komen... nog niet... Zij hield de vingers even stil en bekeek zichzelf weer
in de spiegel. Zij ging geknield op bed zitten, haar billen naar de spiegel
gekeerd en keek tussen haar dijen naar het beeld van de schaamspleet, die als
een rijpe pruim in haar kruis hing. Zij bracht de hand naar achter en zag
hoe haar vingers in haar overrijpe vrucht drongen, terwijl het sap erlangs
droop. God, wat heerlijk... Zij tilde een knie op. Haar kutlippen leken wel
de randen van een gapende wond.
Wat was ze mooi zo, met de vingers wriemelend in haar gaatje, midden tussen
enkele wilde krulletjes, die haar vagina omkransten als een kroon van de
overwinning...