“Nee, het spijt me ontzettend, ik kan verder niets voor u doen. De kamer die voor u is gereserveerd, is de enige die we nog hebben. De rest van de kamers is bezet of ook gereserveerd”. Daar staan we dan, collega Hans en ik, bij de balie van het hotel. Wat nu te doen?

We waren zeer vereerd dat we dit internationale congres mochten bezoeken. Vijf dagen lang een luxe leven in een duur hotel. Overdag werken, ’s avonds lekker vrij. We zagen het al helemaal voor ons. We zouden echt niet de hele tijd in het hotel blijven bivakkeren, maar in de avonduren een taxi bestellen en de grote stad bekijken, musea bezichtigen, misschien een theater in of heerlijk uit eten.

Hans, het is een aardige jongeman. Nog maar een paar jaartjes in dienst bij ons bedrijf, maar al snel geliefd. Vooral bij de vrouwelijke collega’s. Want Hans heeft mooie krulletjes, een vrolijke lach en is altijd vol energie.

En toen kwam daar de interne mailing over het congres. Of je je even op wilde geven, of je er heen wilde met een collega. “Wil jij er ook heen?”, had Erna, mijn maatje gevraagd. Erna is getrouwd en heeft kinderen. Het was haar ook opgevallen dat Hans een lekker ding is. Dus toen ik bevestigend had geantwoord, grapte ze: “Ja met Hans zeker, ha ha ha!”

Aan het eind van de week zou bekend worden gemaakt wie er ingeloot zouden zijn om het congres bij te wonen. En ineens was de mailing daar. “Het congres zal worden bezocht door de heer H. Hendriks en Mej. L. De Vries.” Erna had zich slap gelachen, andere collega’s keken mij met jaloers blikken aan. En Hans? Hij was naar mijn desk gewandeld met in zijn hand de mail. Met een twinkeling in zijn ogen zei hij tegen mij: “Nou Linda, we gaan samen op stap, heb je het gezien? Dat wordt koffers pakken. Ik haal zo bij de baas de treintickets wel op en de hotelreserveringen. Zie ik je dan straks in de kantine? Dan kunnen we even overleggen hoe we één en ander zullen aanpakken. Ik neem tenminste aan dat jij ook wel iets van de stad wil zien toch?”

Daar staan we dan in de lobby van het luxe hotel. We hebben dan wel een kamer, maar het was toch echt de bedoeling dat we er twee zouden hebben! “Tsja Linda, wat doen we nu? Er is klaarblijkelijk iets fout gelopen bij de reservering. Wat vind jij? Zal ik met het bedrijf bellen? Of vind je het misschien geen bezwaar dat we een kamer moeten delen? Beslis jij maar. Of zullen we de kamer eerst bekijken, om te zien of we er een stukje privé kunnen creëren?”

Dat laatste vind ik nog niet zo’n gek idee. Het geeft in elk geval aan dat Hans er begrip voor heeft dat het voor mij misschien een wat ongemakkelijke situatie is. En dus besluiten we de lift te nemen, om de bewuste kamer eerst maar eens te bekijken. Boven aangekomen opent Hans de kamerdeur.

“Zo, dat is niet niks”, becommentarieert Hans de kamer en inderdaad, alles wat je van een hotelkamer verwachten kunt is aanwezig, inclusief een flink tweepersoonsbed en een hypermoderne badkamer. “Nou Lin, jammer dat we niet op huwelijksreis zijn, want dan zou dit wel top zijn, vind je niet?”, lacht Hans me toe, terwijl zijn ogen me ondeugend aankijken.

“Maar serieus, moeten we verkassen naar een ander hotel, of zou je het aandurven in dit bed te slapen met mij? We kunnen altijd extra kussens vragen om tussen ons in te leggen. Zeg jij maar wat je ervan vindt!”

En zo slapen we al drie nachten naast elkaar. Omdat we volwassen zijn, hebben we besloten dat de scheidingskussens niet nodig zijn. En Hans laat mij eerst badderen, mijn nachtgoed aantrekken en onder het dekbed kruipen, voordat hij onze kamer in komt. Waar hij echter geen rekening mee houdt, is dat mijn nieuwsgierigheid naar hem elke dag groter wordt. We hebben immers die dagen zonder problemen samengewerkt, tussen de bedrijven door veel gekletst, de stad in geweest, uit eten geweest en een theater bezocht. Meer en meer blijkt hoezeer hij de man is waar ik op hoop. De vriendelijke, goedlachse, hoffelijke man. Een leuke verschijning ook. En ligt hij naast me, dan betrap ik me er op dat ik elke nacht weer een stukje dichter bij hem ga liggen. Zijn warmte bevalt, zijn geur is een traktatie.

Het is inmiddels de vierde nacht. Ik kan niet slapen. Ik moet maar steeds denken aan de man die maar twintig centimeter van mij vandaan ligt te slapen. Zijn ademhaling klinkt ontspannen. Waarom ben ik dan zo onrustig? Mijn gedachten zien de voorbije dag voor zich. Hoe we elkaar, door naar elkaar te lachen en met elkaar te fluisteren, door ellenlange, doodsaaie toespraken heen loodsten. Hoe we, na het gezamenlijke diner, nog zijn gaan wandelen. Hoe we samen schuilden onder één paraplu. Hoe hij deze avond weer wachtte om de kamer binnen te komen, zodat ik mijn plekje in bed ongezien kon bereiken. Maar ook hoe ik deze keer rechtop in bed was blijven zitten, waardoor hij mij dunne nachthemdje kon zien en ook een blik kon werpen op mijn decolleté. Zou hij het hebben opgemerkt? Dat kan toch niet anders? Zijn glimlach, toen hij het bed in stapte, dat was toch niet toevallig?

En dan gebeurt het. In zijn slaap draait mijn collega zich om. En zonder dat hij het zelf merkt heeft hij een arm om mij heen geslagen. Daar liggen we dan: lepeltje lepeltje. Oh, ik wens zo vurig dat hij wakker zal worden en deze droom waarheid laat worden. Dat zijn handen mijn borsten en mijn buik zullen strelen. Dat hij mij in mijn nek kust en lieve woordjes tegen me zegt. Dat straks zijn mannelijkheid zal groeien en ik die tegen mijn billen voel prikken. Ik zie het voor me dat hij zijn piemel in mij zal laten glijden. Want oei, ik merk dat mijn kutje reageert. Het wordt daar beneden warmer en warmer, maar ook nat en glad. Dat gevoel maakt me geil. Zo geil, dat ik het niet meer tegenhouden kan en een hand over mijn buik, mijn broekje in laat glijden. Ik voel mijn gelijk: mijn kutje is drijfnat geworden. Zachtjes laat ik mijn vingertoppen over de randen van mijn schaamlippen gaan, maar omdat mijn kutje zo glad is, glijden mijn vingers als vanzelf naar binnen. Ik wil Hans niet wakker maken, maar ook wil ik dit moment niet stoppen. Het is zo opwindend dat de man, die niets weet van mijn adoratie, vlak naast mij ligt, met zijn arm over mij heen, terwijl ik aan het masturberen ben.

Ik laat een vingertop langs mijn klitje glijden, eerst aan de ene kant, dan aan de andere kant. Maar dat bobbeltje hunkert naar meer. Het wil dat er druk van mijn vinger op uitgeoefend wordt. Mijn zuchten klinkt ingehouden, terwijl mijn vinger sneller en sneller over mijn clitoris flitst.

Terwijl ik bezig ben fantaseer ik hoe het zou zijn als Hans nu wakker was. Ik zie voor me hoe hij aan het voeteneind van het bed zit. Hij heeft een enorme erectie. Hij schuift met zijn hand de voorhuid over zijn eikel, die dik en paars van opwinding is. Hij zegt tegen mij: “Schatje, zal ik dat geile, natte kutje van jou eens lekker neuken?” Natuurlijk, dat mag hij. Nee, dat móet hij! En dan duwt hij die dikke pik tegen mijn lipjes aan, die eerbiedig open gaan voor zijn goddelijke mannelijkheid. Ik voel hoe die enorme piemel langs de wanden van mijn vagina glijdt, hoe hij me vult, hoe hij me heerlijk oprekt. Dieper en dieper gaat hij, totdat de punt van zijn staf wordt tegengehouden door de mond van mijn baarmoeder.

Ondertussen heeft hij zijn sportieve lichaam over mij heen gebogen en sabbelt en zuigt aan mijn tepels, terwijl zijn handen met een opwindend ritme in mijn borsten knijpt. Oh, wat word ik hier geil van. Ik zucht en ik steun. Ik duw mijn onderlijf naar dat van hem toe, zodat zijn pik nog dieper in mij gaat. Ik wist niet dat ik daar zo nat van worden kon, maar ik hoor hoe zijn pik soppende geluidjes veroorzaakt door het ritme van het aanhoudende neuken. Zijn enorme piemel glimt van mijn vocht en laat hem zuchten, ja grommen. Ik zie hoe hij naar mijn kutje kijkt. Hoe zijn staaf in en uit mij glijdt. “Oh schat, wat ben jij een heerlijke vrouw. Je maakt me zo geil, ohhh wat voelt je gladde kutje heerlijk aan mijn lul”, fluistert hij in mijn oor. Door wat hij zegt, hou ik het bijna niet meer!

Ik haal voor even mijn hand uit mijn broekje en breng die voorzichtig naar achteren. Voel ik het goed? Heeft Hans dan toch echt een erectie? Vederlicht aai ik zachtjes over zijn piamabroek en warempel, daar kan toch niet anders dan een stijve piemel zijn. Het voelt althans hard als staal. Meer durf ik echter niet, want stel toch dat Hans wakker wordt? En bovendien voel ik hoezeer mijn kutje hunkert naar mijn vingers. Als ik mijn vingers terugbreng in mijn broekje, voel ik hoe hard mijn clitoris is geworden en hoe die zover het kan, vooruit is gaan staan.

Wat me ook duidelijk is dat Hans het niet lang meer uithoudt. Want hij begint me te neuken als een bezetene. Hij stoot zijn piemel in me en met hetzelfde tempo haalt hij die weer terug, om vervolgens weer toe te stoten. Ik voel hoe zijn zware gevaarte mijn vagina van binnen masseert. Het is een opwindende ervaring te horen hoe hij gromt. Ik zie hoe zijn onderlijf naar mij toe schokt bij elke stoot. Ik ervaar hoe het is genomen te worden door een echte man, oh wat word ik geil. Ik wil klaar komen, ik wil het nu!

Ik besluit mijn wens in vervulling te laten gaan en wrijf nadrukkelijk over mijn klitje heen, ik duw het stevig in de richting van mijn schaambeen. En net als het lijkt dat mijn klitje klem zit tussen mijn vinger en het bot, kom ik hevig klaar. Ik voel hoe de wanden van mijn vagina samen knijpen, hoe mijn onderlijf zich verkrampt. Hoe er nog meer vocht uit mijn kutje druipt en mijn broekje doordrenkt. Ik kan een diepe, lang gerekte zucht nu niet meer voorkomen. Na een “oeoeoehhhhh”, wacht ik stilletjes en gespannen of Hans wakker is geworden. Maar nee, hij draait zich naar zijn andere zij.

Ik lig op mijn rug en staar naar de nacht boven mij. Ik kom langzaam bij van mijn orgasme. Even later doe ik behoedzaam een bedlampje aan, stop mijn natte broekje bij mijn vieze kleren en trek muisstil een droge aan. Als ik het bedlampje uit is vraag ik mezelf af waarom ik Hans niet gewoon wakker heb gemaakt. Waarom ontbreekt mij die durf?

Het is de morgen van de laatste dag. “Heb je goed geslapen?”, vraag ik Hans. Uit zijn antwoord blijkt dat hij niets van mijn nachtelijke escapade heeft gemerkt. “Wat ga je morgen, als je morgen weer thuis bent, doen?”, probeer ik uit, in de hoop dat hij zegt dat hij bij mij langs zal komen. “Oh, ik ga naar mijn vriend Mark. Hij zal me wel gemist hebben. Dat wordt een lekker potje knuffelen, dat begrijp je” antwoordt Hans. “Oh, uh, ja, dus… zo”, hakkel ik terug. We hebben nog een lange dag lezingen op de conferentie voor de boeg.