Vanaf het moment dat ik op mijn 17de in de typekamer was komen werken mocht ik me verheugen in de speciale belangstelling van de chef van die afdeling. We zaten daar met acht meiden, maar meneer De Bruin had voor mij altijd een apart schouderklopje of glimlachje over en meer dan bij de andere meiden kwam hij vaak op mijn computerscherm iets bekijken. Als hij dan achter of naast me stond kwam hij altijd wel op een of andere manier met me in aanraking. De andere meiden hadden dat gauw in de gaten en maakten er afwisselend grapjes over, of waarschuwden me omdat meneer De Bruin getrouwd was. Maar ik voelde me best gevleid door zijn aandacht en zag die opmerkingen als een uiting van jaloezie. Het voordeel was in ieder geval al dat ik de meest interessante rapporten te verwerken kreeg.

Het was me al snel duidelijk geworden dat meneer De Bruin het prettiger vond dat ik een rokje of jurkje droeg dan een spijkerbroek. Hij had er zelf nonchalant en langs zijn neus weg een keer iets over gezegd toen ik in zijn kantoortje was, dat via een glazen wand was afgescheiden van onze afdeling. Hij maakte me toen een compliment voor het jurkje dat ik aan had, iets wat hij nog nooit had gedaan als ik in spijkerbroek voor hem stond. Vanaf die tijd deed ik nooit meer een spijkerbroek aan en het was ook vanaf toen dat hij meer dan anders iets met me kwam 'bespreken'. Het duurde even voordat ik zelf begon te reageren op zijn interesse. Heel voorzichtig begon ik mijn jurkje of rokje verder terug te trekken als ik hem aan zag komen en als hij achter me stond en ik mijn benen gekruist had, deed ik ze expres van elkaar, of andersom. Ik voelde de spanning met de dag toenemen en werd zelf ook steeds hitsiger.

Na een paar weken besloot ik tot de meest gewaagde manoeuvre tot dan toe. De lente was aangebroken en het was een heerlijke, zonnige dag. De eerste keer dat jaar dat ik me ook zomers kon kleden. Ik deed het kortste rokje aan dat ik bezat, het zat heel strak om mijn heupen en als ik ging zitten en mijn benen spreidde schoof het zoompje helemaal terug tot aan mijn broekje. Ik koos voor een wit kanten slipje, dat goed afstak tegen mijn zonnehemel-gebruinde benen en voor een eveneens wit mouwloos bloesje, dat mijn oksels helemaal vrij liet, waardoor, als ik mijn armen wat naar voren schoof over mijn bureau, iemand die achter of naast me stond ook de welving van mijn tietjes kon zien. Natuurlijk deed ik geen beha aan.

Ik werd geil van mezelf toen ik zo gekleed naar mijn werk ging. Meneer De Bruin deed om negen uur zijn gebruikelijke ronde langs de meiden met de rapporten die verwerkt moesten worden. Ik was altijd de laatste, omdat ik helemaal aan het eind van de 'kantoortuin' zat, niemand naast of achter me. Dat was ook de reden waarom we vrij ongestoord ons spelletje konden spelen, want dat was het volgens mij toch langzamerhand wel geworden. De meiden vóór me zouden al achterom moeten kijken, wilden ze iets opvangen en dat durfden ze niet.
Toen ik hem zag naderen, trok ik mijn rokje onder mijn billen vandaan en sloeg mijn benen over elkaar. Zo kon hij, als hij me van rechts benaderde, wat hij altijd deed, meteen al mijn hele rechterdij bloot zien liggen, met misschien zelfs een streepje van mijn witte broekje. Om hem nog verder terwille te zijn, begon ik met mijn muis te spelen om de opening in mijn bloesje aan die kant te verwijden.
'Goeiemorgen Myrna', zei hij vriendelijk zoals altijd. 'Ik heb vandaag de white papers voor je...'
De white papers: dat was het meest vertrouwelijke werkje dat er was. Hij legde de stukken rechts naast me en ging toen achter me staan om, zoals altijd, de geheime codes door te geven die ik in de computer moest aanbrengen. Terwijl ik daarmee bezig was haalde ik mijn benen van elkaar en drukte mijn knieën langzaam uiteen. Ik voelde hem tegen de rugleuning van de typestoel en rekte zelf iets naar achteren om met mijn hoofd voorzichtig contact te maken met zijn buik.
'Hm, hm', hoorde ik hem goedkeurend achter me fluisteren. Hij moest nu mijn broekje kunnen zien, maar ik deed voor alle zekerheid mijn benen nog verder uit elkaar. Toen hij over me heen boog om iets op het scherm aan te wijzen was de spreidstand compleet. Zijn kruis drukte nu harder tegen mijn achterhoofd en ik verbeeldde me zelfs zijn geslacht te voelen. Het zinderde gewoon tussen ons en toen hij zijn hand terugtrok streek hij 'per ongeluk' met zijn hand over mijn rechterborst. Mijn tepeltjes reageerden onmiddellijk.
'Zo goed?', fluisterde ik alsof ik op de codes doelde, maar hij wist donders goed dat het op iets anders sloeg.
'Bijna perfect', antwoordde hij met een donkere ondertoon in zijn toch al lage stem.
'Bijna perfect?', vroeg ik onschuldig en draaide me op mijn draaistoel om.
Hij deed een stapje opzij en zo kwam ik met een kwartdraai even recht tegenover hem te zitten, met mijn benen nog steeds uit elkaar. Zo rechtstreeks had ik me nog nooit bloot gegeven, maar ik voelde dat het moment ernaar was en dat had ik goed ingeschat. 'Ja, het kan nog beter', zei hij onvervaard en voor iedereen hoorbaar. 'Ik stuur je wel instructies...'
En weg liep hij...

Ik zag hem achter de glazen wand van zijn kantoor meteen achter de computer schuiven. En daar verscheen op mijn scherm de interne mail-melding. 'Zonder broekje zou perfect zijn', las ik met een brok in mijn keel. Met het klamme zweet in mijn handen schreef ik terug: 'Geen probleem...' Ik kreeg meteen het verzoek op chat te gaan, wat zeer ongebruikelijk was. Maar het gaf me een enorme kick toen ik las: 'Trek het nu maar uit, ik wacht.' Ik zag hoe hij van die afstand naar me keek terwijl ik mijn handen onder mijn bureau liet verdwijnen en ongeduldig mijn broekje afstroopte. 'Goed gedaan', verschenen de letters op mijn scherm. 'Maar laat het bewijs eens zien!'
Het kon, zag ik, en ik stak mijn hand omhoog met het slipje erin.
'Dank je', tikte hij. 'Laat maar uit. Ik kom het straks ophalen!'
Mijn adem stokte in mijn keel, maar voordat ik kon reageren floepte het rode signaalvlaggetje weg. Hij kwam het ophalen! Die laatste mededeling was niet voor tweeërlei uitleg vatbaar: hij wilde dat ik mijn slipje aan hem gaf. Er trok een wee gevoel door mijn buik en ik voelde hoe mijn kutlipjes zich spontaan openden en de tepeltjes op mij borsten verstrakten. Godallemachtig, mijn lijf begon te reageren alsof het een orgasme verwachtte!

Het duurde bijna een uur. Toen ik hem vanachter de glazen wand zag oprijzen, bracht ik mezelf in gereedheid voor de geile show die ik van plan was op te voeren. Net als de eerste keer trok ik mijn rokje omhoog, maar nu veel verder, tot over mijn heupen, zodat ik letterlijk in mijn blote kont kwam te zitten. Daarna nam ik uit de la van mijn bureau mijn broekje en frommelde dat in mijn rechterhand. Als afleidingsmanoeuvre ging meneer De Bruin eerst nog wat andere meiden langs. Met ingehouden adem zag ik hem dichterbij komen en toen hij het meisje vóór me passeerde, draaide ik me in zijn richting. Met mijn benen wijd uiteen liet ik hem zo meteen tegen mijn kut aankijken.
'Zo is het inderdaad perfect', glimlachte hij toen hij vlak voor me stond. 'Het was minder moeilijk dan je dacht hè?'
'Het was eigenlijk heel simpel', ging ik met hem mee, 'en ik zal er voortaan aan denken!'
'Goed zo.'
Zijn blik dwaalde af naar mijn tot een vuist gebalde rechterhand. Mijn vingers gingen automatisch open en hij griste met een snelle handbeweging het broekje weg en stak het in zijn zak. Toen wees hij met een hand naar onder mijn bureau. Ik keek hem niet begrijpend aan.
'Is de stekker van je zipdrive niet aangesloten?'
Ik staarde verbluft naar mijn zipdrive. Het rode lampje was wel degelijk aan! Wat bedoelde hij nou? Ik zag hem even naar de andere meiden kijken.
'Misschien kun je toch beter even checken?', zei hij toen.
Ineens schoot het als een flits door me heen en ik kreeg het er warm en koud tegelijk van.
'O, die stekker', mompelde ik onthutst, 'ja, die wil wel eens los zitten..'
Hij knikte. Met kloppend hart schoof ik mijn stoel wat naar achteren.
'Ik zal wel even kijken dan...'
En terwijl de vlammen door me heen schoten liet ik me op mijn knikkende knieën op de grond glijden. Hij trok zelf de stoel nog verder naar achteren en ik bukte me voorover. Hij wilde mijn billen zien terwijl ik zo op handen en voeten zat! Een ongehoord geil tafereel in deze werkruimte, waar al mijn collegaatjes nietsvermoedend zaten door te werken! Maar mijn kut gloeide van begeerte en ik voelde hoe het sap eruit kwam. Zonder op te kijken trok ik de zoom van mijn rokje nu over mijn middel heen en nog verder omhoog tot het werkelijk niet verder kon. Ik bukte nog dieper voorover en zette mijn knieën uit elkaar. Nu moest hij werkelijk alles kunnen zien: mijn trillende billen, het harenkransje rond mijn kut, mijn natte schaamlipjes....
'Heel goed', bromde zijn stem boven me.
'Het lichtje is aan, hij zit goed zo!'
Met een vuurrode kop kroop ik weer tevoorschijn en klom haastig op mijn stoel. Niemand had iets in de gaten gehad terwijl ik als een schunnige sloerie mijn intiemste delen had bloot gelegd voor mijn chef!
Alsof er niets was gebeurd, wandelde hij na een knipoogje van verstandhouding meteen weer weg. En nonchalant als altijd liep hij belangstellend ook even bij de andere meiden langs. De chef die een oogje in het zeil hield, heel gewoon allemaal. En ondertussen zat ik weg te soppen op mijn stoel.

Ik startte zuchtend mijn programma op en voerde afwezig de eerste parameters in. Maar kort nadat meneer De Bruin in zijn kantoor verdwenen was, vlamde het waarschuwingssignaal van de interne email weer op.
Ik knipte het bericht open. 'Je bent een verrukkelijke meid, Myrna', las ik. 'Dank voor je schattige broekje.'
Met ingehouden adem typte ik terug: 'Ik krijg het toch wel terug?'
'Aan het eind van de dag, maar ik kan niet beloven dat het dan nog zo smetteloos wit zal zijn....'
Het bloed steeg naar mijn hoofd en bevend tikte ik: 'Zal ik het dan moeten wassen?'
'De kans is groot, ja. Vind je dat erg?
De implicatie was duidelijk en maakte me nog natter dan ik al was. Mijn vingers gleden ook bijna van het toetsenbord toen ik moeizaam antwoordde. 'Neen, als het maar héél blijft, anders kan ik het thuis niet verantwoorden...'
'Ik zal er heel voorzichtig mee zijn en het nu meteen even gaan proberen.'
Het scherm kreeg weer zijn normale uiterlijk en ik zag meneer De Bruin in zijn kantoor opstaan en naar buiten lopen. Ik besefte dat hij met mijn slipje naar het toilet ging en dat hij het daar 'minder smetteloos' zou gaan maken. De gedachte daaraan maakte me zo gek, dat ik onrustig een hand tussen mijn benen duwde en half weggedoken achter mijn computermonitor mijn om aandacht smekende kutje begon te masseren. Ik was opgefokt genoeg om het snel tot een climax te kunnen brengen en met ingehouden adem en op elkaar geperste lippen liet ik de vloedgolf door me heen stuwen.

Het was nauwelijks mogelijk me nog op mijn werk te concentreren. Hoewel ik mezelf had klaargemaakt, bleef het in me zeuren en mijn hart maakte een sprongetje toen ik meneer De Bruin zag terugkeren in zijn kantoor. Als ik een samenzweerderige blik van hem had verwacht, kwam ik bedrogen uit. Hij keek op noch om en zette zich meteen achter zijn bureau.
Tot aan de koffietijd gebeurde er niets memorabels meer. Het kwartiertje koffietijd met de andere meiden was altijd gezellig. Niets van alles wat er was gebeurd was kennelijk tot hen doorgedrongen, want er werd geen enkele toespeling op gemaakt. Zodra de koffiepauze voorbij was, begon het berichtenverkeer weer.
'Je broekje is nogal plakkerig geworden Myrna', las ik met een brok in mijn keel.
'Ik dacht wel dat ik het zou moeten wassen', hamerde ik verwezen terug.
'Het is op dit moment niet bruikbaar meer', kwam de onvervaarde repliek. 'Ga jij tussen de middag niet altijd naar huis?'
'Ja...', liet ik bibberend van emotie weten.
'Kun je dan een nieuw slipje voor me meenemen?'
Het klamme zweet brak me uit! Ik likte nerveus mijn lippen voordat ik met samengeknepen tenen antwoordde: 'Natuurlijk meneer, als u dat wilt....
'Brave meid!' Ik kon zijn enthousiasme bijna voelen. 'Maar trek het wel eerst aan hoor, goed strak om je sappige billetjes heen!'
'Ik heb een héél klein broekje', klappertandde ik terug: 'zó klein dat het niet eens om mijn billen past....'
Het duurde even voordat hij reageerde, maar toen maakte hij van zijn hart ook geen moordkuil meer. 'Donderse meid! Bedoel je dat je hem ook tussen je schaamlippen zou kunnen trekken?'
'Ja meneer....'
'En hoe klein is dat broekje dan wel?'
'Het is eigenlijk niet meer dan een lapje...'
'Verrukkelijk! Je mag het uittrekken waar ik bij ben! Akkoord?'
'Dat laat ik graag aan u over.'
'Afgesproken!'

Die middag kon ik geen hap door mijn keel krijgen. Een bevredigende verklaring kon ik mijn bezorgde moeder daarvoor niet geven. Ik kon moeilijk gaan vertellen dat ik de hele dag al zo onbehoorlijk geil was dat mijn hoofd eerder stond naar het bevredigen van mijn lusten dan naar het voeden van mijn maag. Het aantrekken van het pietluttige broekje, waarvan mijn huisgenoten niet eens wisten dat ik het had, was al voldoende om de maalstroom in mijn ingewanden opnieuw in werking te stellen en zuchtend en kreunend gaf ik me daaraan in de badkamer over. Wat ging er allemaal in me om toen ik na de lunchpauze terugkeerde naar mijn werk? Het vroor en het was 30 graden boven nul. Zoiets. Om stipt kwart over één, zoals altijd, zaten we weer achter onze werkschermen. Ik was hypernerveus in afwachting van het seintje van mijn chef om het schunnige spel te hervatten dat die ochtend was begonnen. Voorlopig echter kwam er taal noch teken van die kant, zodat ik wat ongemakkelijk op mijn stoel bleef zitten met, zoals beloofd, het minibroekje tussen mijn schaamlippen geperst.

Pas na de theepauze, om kwart over drie, ging er een schok door me heen. Maar anders dan vanochtend kreeg ik geen mailtje binnen. In plaats daarvan ging de deur van het kantoor open. Meneer De Bruin stapte naar buiten en riep met barse stem: 'Myrna, hierheen asjeblieft!'
Het leek meer op de aankondiging van een strafexercitie dan op de uitnodiging voor een geile samenkomst en zo ervoeren mijn collegaatjes het ook, getuige de mededelijdende blik die ze me toewierpen terwijl ik me door de typekamer naar voren haastte.
Binnen in zijn kantoor verontschuldigde hij zich meteen voor de manier waarop hij mij had ontboden.
'Maar ja, het mag ook niet te veel in smiezen lopen, nietwaar?'
Met een uitnodigend gebaar wees hij naar de stoel voor zijn bureau en ik ging óp van de zenuwen zitten. Meneer De Bruin ging achter zijn bureau zitten, boog even naar links en haalde met een grijns mijn slipje van die ochtend tevoorschijn. Het was ineengefrommeld en zat onder de vlekken. Ik wist natuurlijk wel dat hij zich daarin had afgetrokken, maar het zo besmeurd te zien gaf me toch een schok en er trok een rilling door me heen.
'Pak het maar', knikte meneer De Bruin vriendelijk, 'het is al helemaal opgedroogd hoor!'
Ik pakte het vodje voorzichtig tussen duim en wijsvinger.
'Ik zie nu wel dat het echt gewassen moet worden', zei ik met een bibberend stemmetje.
Hij knikte. 'Ja, het heeft behoorlijk te lijden gehad, maar het is ook van twee keer...'
Ik hapte naar adem. Hij lachte zacht. 'Je vindt het toch niet vies?'
Nee, schudde ik dapper mijn hoofd.
Hij knikte tevreden. 'Ik vraag dat, omdat ik graag zou willen dat je het direct weer aantrekt.
' Wat? Ik was helemaal van mijn stuk gebracht en staarde hem ongelovig aan.
'Toe, dat doe je vast wel voor me', drong hij aan en als om me over de streep te trekken presenteerde hij me een sigaret, die ik met trillende vingers aannam.
'Goed', liet ik me vermurwen, 'als u dat wilt...'
Hij wreef in zijn handen en ging meteen tot de volgende aanval over.
'Heb je nu dat kleine broekje aan?' En nadat ik bevestigend had geknikt: 'Mooi, laat maar eens zien kindje!'
Weer zo'n onverwachte schrikreactie.
'Waar, hier?'
Ik wees naar de grote glazen wand die de afscheiding vormde met de typekamer. Hij lachte.
'Nee, je moet even dáár gaan staan'. Hij knikte met zijn hoofd naar de hoek links achter zijn bureau. 'Volkomen veilig, alleen door mij te zien', voegde hij er geruststellend aan toe.
'En als er iemand binnenkomt?', bibberde ik. Hij schudde zijn hoofd. 'De deur is afgesloten, dat doe ik vanachter mijn bureau...'

Met een schuine blik naar mijn collegaatjes in de typekamer liep ik langs de glazen wand naar de aangewezen plaats, om daar wat schutterig met mijn handen ineengestrengeld voor mijn buik te blijven staan. Meneer De Bruin draaide zich een kwartslag in zijn bureaustoel en keek me glimlachend aan.
'Laat me eerst je adelborstjes eens zien kind', zei hij vriendelijk. 'Trek even je bloesje omhoog.'
Met gesloten ogen volgde ik zijn verzoek op.
'Iets verder..., zo ja.' Ik hoorde hem goedkeurend brommen. 'Schitterend Myrna, je mag er best trots op zijn, en die leuke puntertjes, zo strak. Zijn ze altijd zo stijf, of komt dat omdat ik ernaar kijk?'
'Ja, omdat u kijkt denk ik', brabbel-bibberde ik.
'Heel natuurlijk kindje, heel natuurlijk! Laat nu je beroemde broekje maar eens zien!'
Bevend van emotie liet ik mijn bloesje zakken en trok meteen met beide handen de zoom van mijn rokje omhoog.
'Toe maar, toe maar....', moedigde hij me aan, 'hoger kindje, hoger.....'
Tot ongeveer mijn kin bedoelde hij, want pas toen hoorde ik een diepe zucht van tevredenheid.
'Hmmmm, kindje, je hebt niet overdreven. Ik zie helemáál geen broekje, het zit helemaal ín je!'
'Dat wilde u toch?', mompelde ik achter de zoom van mijn rokje.
'Zeker, zeker...., wat een heerlijkheid Myrna, hmmm, het zit helemaal in je sapjes als ik het zo bekijk..... Trek maar gauw uit, lieve kind!'
Onhandig liet ik de zoom vallen, trok onder mijn rok het broekje naar beneden en sleepte het iele dingetje van mijn benen. Hij stak begerig zijn hand uit. Het kwijl liep langs zijn lippen af, terwijl hij mijn zojuist uitgetrokken broekje om zijn vingers wond. Ineens bedacht hij dat er nog iets anders te doen was en hij bukte zich over het bureau naar mijn andere slipje.
'Trek aan!', zei hij en wierp het me toe.
Zijn stem had ineens een totaal andere klank, bevelend, heerszuchtig. Met beide handen trok ik het plakkerige ding uit elkaar. Er liep een straaltje zweet van mijn voorhoofd in mijn oog, terwijl ik me diep voorover boog om mijn voeten in de openingen van het broekje te wringen.
'Het lijkt wel gekrompen', piepte ik benauwd.
'Gewoon doortrekken', commandeerde hij toen ik halverwege mijn dijen vast kwam te zitten.
Ik voélde hoe steeds stukjes textiel van zijn sperma werden losgetrokken en met een venijnig rukje trok ik de laatste plooi glad. Het zát om mijn heupen, maar vraag niet hoe!
'Juist, juist, ga nu weer in die stoel zitten', gebaarde meneer De Bruin.

Toen ik was gaan zitten opende hij zijn rechterhand. De stringetjes van mijn zwarte broekje waren kunstig om zijn vingers gedraaid waardoor het minieme voorfrontje strak in zijn handpalm lag.
'Het is inderdaad een bijzonder klein broekje Myrna', glimlachte hij. 'Het bedekt maar de helft van mijn hand, zie je wel? Wanneer draag jij eigenlijk van zulke broekjes, hm? In de disco? Als je met je vriendje uitgaat?'
Ik knikte met een vuurrood hoofd.
'Stout meisje', schudde hij zijn hoofd en wreef even kwansuis zijn hand onder zijn neus.
'Ik ruik je hier beter dan in dat andere broekje, veel beter. Maar daar staat tegenover dat het zo allemachtig klein is dat hij er nooit helemaal in zal passen. Dat snap je zeker wel? En dan...' Hij keek even aandachtig naar de frêle stof.
'Ik schiet er dwars doorheen zo te zien...' Hij fronste zijn wenkbrauwen. 'Misschien is het dit keer wel niet heel te houden kindje', zei hij bezorgd. 'Zou je dat heel erg vinden?'
Ik kon me nauwelijks voorstellen dat de meiden uit de typekamer het idee hadden dat ik hier een normale conversatie met mijn chef zat te voeren. De situatie was zo onwezenlijk dat ik alles op alles moest zetten om een antwoord uit mijn mond te wringen.
'Van dit broekje niet zo', zei ik bijna kreunend. 'Omdat... omdat mijn moeder toch niet weet dat ik het heb....'
Meneer De Bruin knikte goedkeurend.
'Ik dacht al zoiets. Dan hoef ik ook minder voorzichtig te zijn. Misschien vindt zo'n geil meisje als jij het wel leuk om te zien hoe ik dat doe?'
Mijn ademhaling stokte. 'Bedoelt u dat u hier....?'
Hij schoof zijn bureaustoel achteruit, liep naar de hoek waar ik zojuist had gestaan en keek me bijna guitig aan. Mijn mond zakte vanzelf open toen hij zijn rits opentrok. De enige stijve lul die ik in mijn jonge leventje had gezien was die van mijn vriendje Benny, maar die zonk in het niet bij de verschrikkelijke staaf die meneer De Bruin met enige moeite uit zijn onderbroek wist te halen, ruim bóven de 20 centimeter en zo dik dat ik me niet kon voorstellen dat mijn hand eromheen zou passen.
"Hij is de moeite waard hè?', glunderde hij bij het zien van mijn ongelovige blik.
Ik kon geen woord uitbrengen en keek alleen maar sprakeloos toe hoe hij mijn broekje over de paarse eikel wurmde. Terwijl hij het lapje met zijn rechterhand om de monding van zijn spuit vasthield begon hij met zijn linkerhand aan de schacht te trekken.
'Het duurt niet lang hoor', snoof hij door zijn neusgaten. 'Zeker niet omdat jij zit te kijken.'

Hij zette een tandje bij en liet zijn lul flitsend tussen zijn vingers heen en weer schieten, terwijl hij met de vingers van zijn rechterhand de touwtjes van mijn broekje strak trok. Zijn rug schoof nu ook tegen de muur op en neer. Aan het grommende geluid dat uit zijn halfopen mond opklonk hoorde ik dat de ontlading aanstaande was.
'Het komt er al aan', bevestigde hij hijgend, 'kijk goed kindje hoe ik je broekje aan flarden spuit!'
En precies na die woorden gebeurde het. Ik zag hoe zijn lul schokkend het sperma naar buiten stuwde. Met een ijzeren greep hield hij mijn broekje vast, maar zoals hij zelf eerder al had verondersteld kon dat de stroom niet verwerken. Hij spoot er dwars doorheen en bij de twee straal rukte hij zelf het broekje aan flarden. Hij richtte zijn lul van zich af en als een fontein sproeide hij onbekommerd de vloerbedekking onder.
'Zó', kreunde hij terwijl hij nog steeds hevig aan zijn paal rukte om de laatste resten naar buiten te werken. 'Dat zal je leren om van die geile broekjes te dragen!'
Hij bleef even hijgend tegen de muur staan en hield toen hoofdschuddend mijn doorweekte en gescheurde broekje omhoog.
'Doe morgen maar weer een gewoon slipje aan', zei hij.