Met een nonchalant gebaar sloeg de personeelschef het dossier dicht. Zijn pokdalige  gezicht verried weinig emotie toen hij Annie aankeek, die met haar handen trillend in  haar schoot het vonnis afwachtte. 'Nou ja, dat is dan wel duidelijk', opende hij zijn dikke  lippen. 'Het zit er niet in. U zult moeten afvloeien mevrouw.'

Afvloeien? Het woord alleen al klonk wanstaltig uit die etterige puistenkop van een  snotneus. Hoe oud was hij helemaal, dit omhoog gevallen neefje van de president- directeur? 23, 24? Zij, Annie, met haar 15 onberispelijke dienst- en 40 levensjaren kon  bijna zijn moeder wel zijn. Zo'n snotaap velde hier een oordeel dat haar hele wereld op  z'n grondvesten deed schudden. Ze was even sprakeloos. 'Maar meneer...' Meneer! Ze  kreeg het woord bijna niet uit haar strot gewrongen. 'Maar meneer, dat kan toch niet!'

Nou, zeker kon dat hoor mevrouwtje, het bedrijf was gefuseerd en er was een quotum aan  oud-werknemers dat hij, de personeelschef in zijn gewichtigheid, mocht aanhouden, en  daar had hij zich strikt aan te houden. En hoewel op haar werkwijze niets viel aan te  merken - ze zou ook een prachtig getuigschrift krijgen, zeker weten -, moest hij soms  toch van die pijnlijke beslissingen nemen. Hij had die verantwoordelijkheid nu eenmaal.  Tjonge jonge, en dat was een verantwoordelijkheid hoor!

Annie strengelde haar vingers in wanhoop ineen. Wat zij nou niet snapte, probeerde ze de  klerelijer uit te leggen, was waarom nou die jonge meiden, pas in dienst, wel konden  blijven en zij niet, terwijl zij altijd zonder morren overwerk had verricht als dat werd  gevraagd, terwijl die meiden lachend een lange neus trokken als op hen een beroep werd  gedaan. En denk eens aan: die meiden gaan straks trouwen, worden zwanger. Wie weet of  ze dan zullen blijven werken? Het was toch, ja, bijna niet te begrijpen dat dan toch voor  die jonge giebelkonten werd gekozen boven haar, van wie zoiets niet meer behoefde te  worden gevreesd? Zij wilde alles wel doen om haar inkomentje veilig te stellen. De WW  in en dan de bijstand, ze moest er niet aan denken!

Het etterballetje zuchtte en hief zijn ogen even ten hemel. Moeilijk, moeilijk dit. Hij keek  het vrouwtje voor hem nog eens goed aan. Zag er goed uit voor haar leeftijd, dat was  zeker. Een knap toetje met die lange donkere haren tot over haar schouders, een  geprononceerde tietenpartij onder een strak truitje. Zo'n wijffie dat nog menige man het  hoofd op hol kon brengen. 'Luister eens', zei hij zuchtend, 'u bent toch getrouwd? Uw  man heeft toch ook een baan?'

'Nee, dat is het nou juist!' Wist hij dan niet dat ze al meer dan een jaar gescheiden was en  dat ze helemaal voor zichzelf moest zorgen? En dat haar ex-man de benen had genomen  met zo'n jong snolletje en nu ergens in het buitenland zat, zodat ze wel naar haar  alimentatie kon fluiten? Wist meneer dat niet?

Nee, dat wist meneer niet. Daar stond niets over in het dossier, dat hij kwansuis nog even  opsloeg. Nee, niets.

O, maar dat veranderde de zaak misschien wel, meneer? Als die consequentie nog even in  ogenschouw werd genomen? Zoals gezegd, ze was maar al te graag bereid om wat dan  ook aan te pakken om haar baantje veilig te stellen!

Godverdomme, het is toch wel een lekker wijf, dacht de personeelschef. En al een jaar  zonder vent, die moest zo heet zijn als de verdommenis als ze weer eens een lekkere pook  in haar kut kreeg! En zelf had hij maar weinig kans bij die meiden van tegenwoordig.  Klere, hij zou zelf zijn lul wel eens tussen die benen willen wringen! Thuis moest hij zich  behelpen met aftrekken als hij die verhalen op Eroplaza las en het was bij hem nog veel  langer dan een jaar geleden dat hij tussen vrouwenbenen had mogen liggen. Daar dacht  hij trouwens maar liever helemaal niet meer aan terug, want zijn piemel begon toen al te  spuiten voordat hij überhaupt in de schoot van die del was binnengetreden en hoe ze hem  daarna zijn vet had gegeven! Onverteerbaar, die herinnering! 'U maakt het me wel  moeilijk mevrouw', zuchtte hij. 'Want kijk, als ik u laat blijven, moet er een ander uit en  dat is ook, tja.....'

Annie merkte dat er een strohalmpje in zicht kwam en klampte zich daaraan met haar hele  hebben en houwen vast. 'Noem me maar Annie hoor', zei ze haastig. Kijk, ze was nou  toch wel blij dat er even een misverstand over haar huwelijkse status uit de weg was  geruimd. Dat dat niet in haar dossier stond! Onbegrijpelijk.

Tja, niet bijgewerkt en up to date, maar ja, in die dossiers zijn iemands privé-gegevens  natuurlijk niet van belang, behalve voor de loonadministratie, en die zal het wel weten.  Stel je voor dat we daarin ook zouden moeten bijhouden wie sinds die tijd uw, sorry......:  jouw nieuwe vriend is. Dat kan natuurlijk niet. Privacy!

O, maar als het daarom ging. Annie wilde best tegen die vriendelijke personeelschef  zeggen dat ze sindsdien helemaal geen vriend had gehad. Nee hoor, nooit meer al die tijd.  Ze had het te druk met zichzelf en met haar baan natuurlijk, die ging voor alles. Ze voelde  dat hij overstag ging en was er klaar voor.

Maar je moet je ook een beetje kunnen ontspannen hoor! Een kwinkslag. Werk is werk en  daar moet je afstand van kunnen nemen. Zo'n aantrekkelijke vrouw als u..., als jij! Weer  die correctie. Zo'n aantrekkelijke vrouw als jij, je moet niet als een kluizenaar gaan  leven! Godver, ik krijg ze in mijn nest, dacht de smiecht. Dan maar een ander eruit, maar  deze kut moet ik hebben! Het zou trouwens toch de vraag zijn of Marga, die hij had  willen houden omdat ze er altijd zo bloedgeil bij liep, op zijn avances zou ingaan. Maar  deze teef: die heb ik! Wat kan mij het verdommen!

Nou ja, als een kluizenaar wilde ze nu ook weer niet leven. Nee, maar ja, ze was wel een  beetje kieskeurig geworden. Ze dook niet zomaar met iedereen tussen de lakens, dat  begreep meneer natuurlijk wel!

En of meneer dat begreep! Verstandig ook trouwens. Enne, nou ja: zeg maar Chriet, nou  ik jou toch Annie mag noemen. En weet je wat: ik neem het in heroverweging! Tja, dan  eventueel maar een ander. Verdomme, het is moeilijk, maar ja...

Nou dat vond Annie wel heel aardig van de personeelschef, he... Chriet! Aardige naam  trouwens, deed haar aan iemand denken, maar ze wist niet meer wie. Nou hoopte ze maar  dat die heroverweging gunstig zou uitvallen en dat ze niet te lang op de uitslag hoefde te  wachten, want goh, daar hing nogal wat van af! Voor haar zowat haar hele leventje, als  Chriet begreep wat ze bedoelde. Kijk, als hij nog meer wilde weten, hij hoefde het maar  te vragen, ze was er nu toch...

Wat een geil wijf, wat een verdomd geil wijf. Zat ze hem nu uit te dagen met die  onschuldige grote kijkers, of wat was dat? Speelde ze een spelletje, of kon hij ervoor  gaan? Nu! Ach, weet je wat het is? Weet je wat hem in haar pleidooi zo aansprak? Nee?  Nou, het feit dat ze helemaal alleen was nu, een beetje getekend door het leven, net zoals  hij. Ja, ook een hevige affaire achter de rug, toevallig eveneens net zo ongeveer een jaar  geleden. Ze waren onafscheidelijk, die trut die hem uitkafferde toen hij te vroeg kwam en  hij. Ja, vreselijk die scheiding. Vertel mij wat!

Nu wist Annie tenminste precies waar ze aan toe was. Deze dropveter, dit janlulletje, liet  zijn heroverweging afhangen van haar bereidheid tot een one night stand! Nou, dan kon  ze die heroverweging wel even snel beïnvloeden. Als hij haar wilde neuken, als dat het  offer was dat van haar werd gevraagd, dan was ze graag bereid dat te brengen. Dus nu  even die begrijpende glimlach tevoorschijn getoverd voor dat klootzakje. Zo zo, dus twee  zielen een gedachte hier. Sla die benen maar eens over elkaar, op een lepe manier,  nonchalant, alsof er een last van me is afgevallen, en laat die lul maar kwijlen.

Zie je wel, die geile teef, daar gaat haar rok al terug. Ze is er klaar voor, ze zit daar voor  het grijpen. Verdomme, ze zit te soppen op haar stoel terwijl hier de oorlog in mijn broek  begint te razen. Kordaat aanpakken nu. O ja, die heroverweging. Wanneer? Even serieus  kijken, dan een glimlachje. Nou, weet je wat? Ik sta op en loop even om dat bureau heen,  ga op de rand zitten en kijk eens doordringend in die zwarte ogen. Eens kijken hoe die kut  reageert!

Hij gaat er een beetje voor zitten, vlak voor me. Nou Annie, meid, in godsnaam dan maar.  Spannend hoor, zo'n gesprek waar alles van af hangt. En alles hangt hier vanaf, nietwaar?  Ja, dat dacht ze al. Van dit moment. Kijk, dan doen we dat zo. Ik leg mijn hand op mijn  knie en laat hem terugglijden over mijn bovenbeen, met meenemen van de zoom  uiteraard, tot helemaal aan de rand van mijn zwarte kous, waar het bloot begint....

Gewoon wachten, dat is het beste. Niet meteen happen. Dit wijf is tot alles bereid als je  het goed aanpakt. Zo moet ik het voortaan altijd aanpakken met die meiden. Eerst flink op  de kast jagen en dan op het juiste moment laten blijken dat je wel gevoelig bent voor  privé-problemen. Verdomd lekkere poten deze trouwens. Als ze die om me heen slaat  terwijl ik in die spleet aan het rossen ben! 40 jaar, je zou het godverdomme niet zeggen!  Die moet al heel wat lullen hebben gevreten; die weet van wanten. Ze zou wel niet zo'n  strakke kut hebben als die vorige trien, maar het voordeel is wel dat er dan minder druk  op je lul komt te staan en dat hij minder makkelijk afschiet...

Zijn ogen klappen bijna uit zijn melkmuil, die is weinig gewend. Dit is eens maar nooit  meer. Een kwestie van even doordouwen. Het is kwart over twee. Over een halfuur sta ik  weer buiten, dan is het achter de rug. Hier viespeuk, kijk maar eens goed, dit is mijn rose  broekje. Daar ga je vast wel van stuiteren in je confectiebroek. Ik hoop dat je het mooi  vindt Chriet, wurg ik uit mijn strot. Wat moet je anders zeggen tegen zo'n blaaskaak?

Ik hoop dat je het mooi vindt, zegt ze! Kijk naar het verwrongen smoeltje waarmee ze dat  zegt. Die zit me een partij te geilen hier! Ja, het is prachtig, zeg ik, wat trouwens de  waarheid is. Hoe ze nu die rok verder terugtrekt en die dijen helemaal bloot legt!  Gruwelijk. Nu moet je wel meteen de koe bij de horens vatten, dit snoepje van de week  niet meer laten gaan voordat ze minstens ook heeft laten zien wat er achter dat verdomde  broekje schuil gaat. Mijn handen branden om het zelf van d'r lijf af te scheuren, maar het  is beter dat ze het zelf doet. Geen toestanden later asjeblieft! Wat je wel kunt doen, is  nonchalant ove r die bobbel in je broek wrijven, niet al te opvallend....

Zo, meneer laat even zien waar het hem schort, strijkt even over dat miezerige pikkie van  hem. Hij wil meteen stoom afblazen. Misschien maar goed ook dat het meteen gebeurt.  Kom Annie, pluk een beetje treiterig aan je broekje. Doe net of je het wel uit wilt trekken,  maar dat je een beetje aarzelt. Kijk maar een beetje schichtig naar de deur, terwijl je een  paar vingers over je heuveltje laat glijden....

Beet! Ze wil dat ding wel uitdoen, maar is bang dat we gestoord worden. Weet zij veel  dat er niemand binnen kan komen als het rode lichtje buiten brandt. Gewichtige  bespreking betekent dat, niet storen! Neem die verwarring meteen weg. Ze kijkt wat  ongelovig nu ik dit zeg. Trek die verdomde broek van je reet trut! Zo zou je het moeten  zeggen, éisen eigenlijk, want ik kan hier geen uur mee verdoen. Ga je gang maar, zeg ik  zo vriendelijk mogelijk: er kan niks gebeuren.

Nou vooruit Annie, diep ademhalen en omlaag dat ding! Zie hem knikken, de geilaard.  Ja, ja, lul, ik doe hem echt wel helemaal uit hoor, ben maar niet bang! Zo, over mijn  knieën en even bukken. Nee, mijn schoenen houd ik aan, daar moet 'ie maar overheen.  Zo, pfff, dat is gebeurd. Omhoog maar weer. Zijn teringlijerkop zwelt helemaal op. Ik  hoop dat hij klapt! Kijk maar goed, hondenlul, hier..... Glimlach erbij, lik je lippen!

Wat een kut en wat een onbeschaamdheid! Ze trekt haar rok helemaal omhoog. Donkere  krulletjes, niet getrimd. Wat een bos! Ze laat dat broekje zomaar op de grond liggen. Zal  ik er voor de gein mijn schoen eens in zetten? Kijken wat ze doet. Ze lacht alleen maar,  de vieze del. Het wordt tijd om haar eens een lesje te leren. Kom hier, zeg ik: ga staan!  De tijd van spelen is voorbij. Ik zal je nu eens een veeg geven die je nooit meer zult  vergeten!

Hou je rustig Annie. Doe je ogen maar dicht. Ik wil dat lulletje helemaal niet zien dat hij  nu uit zijn broek frommelt. Nu hij van zijn bureau afschuift is hij bijna een kop kleiner.  Zijn klauwen onder mijn rok, een spartelend pikkie tegen mijn dijen. Schiet maar op, pers  hem maar naar binnen! Hmmmm lekker, moet je nu zeggen als hij met geweld zijn eikel  tegen mijn lippen duwt. Ik moet iets door mijn knieën, daar gaat ie.... Ik wist het wel, een  lulletje van niks. Even wippen op dat ding. Ja hoor.... daar is ie al.... Even faken dat ik er  ook ben....

Heeft het zeker lang niet meer gedaan dit kutwijf. Ze is zo stroef als klitterband. Nou ja,  ik heb hem er toch in kunnen wringen en ze kwam nog klaar ook. Niks gewend. Kijk nou  hoe ze zich afpoetst met dat broekje. Walgelijk!